پیشنهاد‌های علی باقری (٣٨,٩٢٨)

چمچاره : درد بیدرمان، چه کار کنم؟ ( ( " اگه محمد اومد چکار کنم . " - "حالا نونت را بخور بعد . می ذاری یه لقمه نون راحت از گلومون پایین بره یا نه ؟ ...

آیۀ یاس خواندن: [عامیانه، کنایه ] هرچیزی را پیش از بررسی محکوم به شکست کردن.

آینه ی هفت جوش: [عامیانه، کنایه ] خورشید.

آیه آمدن: [عامیانه، کنایه ] سوگند یاد کردن، به قرآن سوگند خوردن.

آیه ی یاس: [عامیانه، کنایه ] آن که بدبینی را به کمال می رساند.

آینه ی زانو: [عامیانه، اصطلاح] برآمدگی زانو.

آینه ی کسی بودن: [عامیانه، کنایه ] یکسره از کسی تقلید کردن.

آینه ی دست: [عامیانه، اصطلاح] تیغ و خنجر.

آینه ی دق: [عامیانه، کنایه ] آینه ای که شخص خود را در آن عجیب و غریب می بیند – شخص عبوس و بدقدم.

آیینه ی اسکندری: [عامیانه، اصطلاح] آفتاب.

آینه ی بخت: [عامیانه، اصطلاح] آینه ای که داماد همراه شمعدان برای عروس می فرستد.

آی زکی: در مقام ریشخند و تحقیر گفته می شود.

آی زرشک: [عامیانه، اصطلاح] نگا. آی زکی.

آهوی خاور: [عامیانه، کنایه ] آفتاب.

آهوی مانده گرفتن: [عامیانه، کنایه ] بی انصافی کردن، عاجزکشی کردن.

آهنگ ریپ دار: [عامیانه، اصطلاح] آهنگی که یک ضرب آن کم باشد.

آهو چشم: [عامیانه، کنایه ] معشوق، شاهد.

آه نداشتن که با ناله سودا کردن: [عامیانه، ضرب المثل] نگا. آه در بساط نداشتن.

آهن کهنه به حلوا دادن: [عامیانه، کنایه ] معامله ی پرسود کردن.

آویزان کسی شدن: [عامیانه، کنایه ] طفیلی کسی شدن.

آه از نهاد کسی برآمدن: [عامیانه، کنایه ] نهایت تاسف به کسی دست دادن.

آوردن: [عامیانه، اصطلاح ] باعث شدن، ایجاد کردن.

آواز شدن: [عامیانه، کنایه ] شهره شدن.

آواز کوچه باغی: [عامیانه، کنایه ] آوازی که جاهل ها می خوانند و یکی از گوشه های دستگاه شور است.

آواز دهل: [عامیانه، کنایه ] چیزی که تنها سخن گفتن درباره ی آن جالب است، نه خودش = چیزی که از آن سخن زیاد می گویند اما واقعیت آنچنانی ندارد.

آواز دادن: [عامیانه، کنایه ] خواستن.

آوار شدن سر کسی: [عامیانه، کنایه ] بی خبر نزد کسی در آمدن.

آواز خر در چمن: [عامیانه، کنایه ] آواز ناخوش و گوش خراش.

آن کاره: [عامیانه، اصطلاح] اهل آن کار ( کار بد ) .

آن ها را خانم زاییده، ماها را کلفت؟ : [عامیانه، ضرب المثل] چرا آن ها را بر ما ترجیح می دهند؟ چرا به ما اجحاف می کنند؟.

آن سفر: [عامیانه، اصطلاح ] آن بار، آن دفعه.

آنکادر کردن: [عامیانه، اصطلاح] اصطلاحی در ارتش برای جمع کردن رختخواب.

آن روی کسی بالا آمدن: [عامیانه، کنایه ] خشمگین شدن.

آن سرش ناپیدا بودن: [عامیانه، کنایه ] برای نشان دادن حد کمال و مبالغه به کار می رود.

آنجا رفتن که عرب نی انداخت: [عامیانه، کنایه ] به جایی دور و بی بازگشت رفتن.

آن چنانی: [عامیانه، اصطلاح] چنانکه خود می دانی، بسیار گران بها، بسیار عجیب.

آمیزقلمدون: [عامیانه، اصطلاح] میرزا بنویس، کاتب.

آمد نیامد داشتن: [عامیانه، کنایه ] روی دادن واقعه ای که احتمال فرخنده و نحس بودن هر دو در آن هست.

آمدن ( چیزی ) به کسی: تناسب داشتن ( چیزی ) به کسی.

آمد نیامد: [عامیانه، اصطلاح] فرخنده بودن و نبودن.

آمدن: [عامیانه، اصطلاح] آغاز به کاری کردن.

آمدکار: [عامیانه، اصطلاح] شگون، فال نیک، خجستگی.

آمد کردن: [عامیانه، اصطلاح] رخ دادن واقعه ای خجسته.

آمد داشتن: [عامیانه، اصطلاح] فرخنده و میمون بودن.

آمد: [عامیانه، اصطلاح] فرخندگی، خوش قدمی.

آمپر کسی بالا رفتن: [عامیانه، کنایه ] از کوره در رفتن.

آمپر کسی بالا رفتن: [عامیانه، کنایه ] از کوره در رفتن.

آلونک نشین: [عامیانه، اصطلاح] ساکنان حواشی شهرها که در اتاقک های آلونک وار زندگی می کنند.

آلت فعل: [عامیانه، اصطلاح] وسیله ی انجام کار.

آلنگ دولنگ: [عامیانه، اصطلاح] چیزهای بیهوده ای که به عنوان زینت به چیزی می آویزند.