• گره یارن ( Yarn knot )
• گره منروپ ( Manrope knot )
• گره مادربزرگ ( Granny knot )
• گره دیواری و تاجی ( Wall and crown knot )
• گره متیو واکر ( Matthew Walker's knot )
• گره کفن ( Shroud knot )
• گره سر ترک ( Turk's head knot )
• گره سردست و گره هشت
• گره ریف، گره مربع
• دو نیمه ضربه ( Two half - hitches )
گِره ( به انگلیسی: knot ) یک عارضه عمدی در طناب یا بند است که ممکن است کاربردی یا تزئینی یا هر دو باشد. گره های کاربردی بر اساس عملکرد طبقه بندی می شوند، از جمله گره های مانع ( Hitches ) ، گره های اتصال دو طناب، گره های حلقه ای و گره های اتصالات ( یک اتصال طناب را به جسم دیگری می بندد ) . [ ۱]
گره ها به ویژه برای نجاتگران، ملوانان و کوهنوردان، دارای اهمیت زیادی هستند؛ ولی آشنا بودن با گره ها، در زندگی روزانه نیز ضروری به نظر می رسد. گره ها در کمند اندازی، بسته بندی بسته ها و بستن سر طناب یا نخ های کوتاه به کار می روند.
گره ها، دارای انواع مختلف و کاربردهای گوناگونی هستند. انتخاب گرهٔ مناسب، نیمی از هنر گره زدن صحیح است. [ ۲]
گره و گره زدن در طول تاریخ مورد استفاده و بررسی قرار گرفته است. به عنوان مثال، گره زدن چینی یک هنر دستی تزئینی است که به عنوان شکلی از هنرهای مردمی چینی در
سلسله تانگ و
سونگ ( ۱۲۷۹–۹۶۰
میلادی ) در چین آغاز شد و بعداً در
مینگ رواج یافت. نظریه گره، مطالعه اخیر ریاضی در مورد گره ها است.
گره های باستانی در دوران باستان شامل گره
زنجیر بطری، گره بولین، گره پنجه گربه، گره خفت ( ماستورف ) ، گره گاوچران ( خود حمایت ) ، گره ماهیگیر دوتایی ( دبل فیشرمن ) ،
گره بولین اسکیمو، گره هشت، گره ماهیگیر ( فیشرمن ) ، گره نیم هیچ، گره حلقه کالمیک، گره خم یک طرفه، گره سردست، حلقه سردست، گره صخره ای، گره بولین پیشرونده،
گره تک لنگه، گره دزد، گره سر ترک، و گره دو نیمه ضربه؛ می شود.
یازده گره اصلی چینی شامل گره چهار گل، گره شش گل، گره دکمه چینی، گره اتصال دوبل، گره دو سکه، آجرماکی، گره متقابل، گره مربع، گره Plafond، گره پان چانگ و گره خوشبختی است.
گره های بسیار متنوعی وجود دارد که هرکدام دارای خواصی هستند که آنها را برای انجام انواع کارها مناسب می کنند. برخی از گره های کاربردی برای اتصال طناب به اشیا ( مانند کارگاه، هارنس، درخت، ستون و… ) یا به طناب دیگر استفاده می شوند. گره های تزئینی نیز معمولاً به خود متصل می شوند و الگوهای جذابی تولید می کنند.
گره (علوم رایانه). در علوم رایانه، گره ( به انگلیسی: Node ) رکوردی است که از یک فیلد داده و همچنین از یک یا چند فیلد که پیوندی به دیگر گره ها هستند، تشکیل می شود. فیلدهای داده و پیوند معمولاً توسط
اشاره گرها یا
مراجع پیاده سازی می شوند. هر چند که جاسازی کردن داده ها به شکل مستقیم در گره هم بسیار رایج است. گره ها برای ساختن
ساختار داده های پیوندی و سلسله مراتبی مانند لیست پیوندی، درخت و
گراف استفاده می شوند. ساختار داده های بزرگ و پیچیده تر می توانند از گروهی از گره های بهم پیوسته تشکیل شوند. از لحاظ مفهومی، گره ها مشابه
راس های تشکیل دهنده یک
گراف هستند.
گره زیر از یک فیلد برای ذخیره کردن داده ها و از یک فیلد پیوندی به نام next تشکیل شده است:
record SinglyLinkedNode { next, // A reference to the next node data // Data or reference to data } فیلد پیوندی اشاره گری به گره بعدی است. سه نمونه از چنین گرهی تشکیل یک
لیست پیوندی را می دهند:
گره زیر شامل دو فیلد پیوندی است:
record DoublyLinkedNode { previous, // A reference to the previous node next, // A reference to the next node data // Data or reference to data } سه نمونه از گره بالا تشکیل یک لیست دوپیوندی با طول ۳ را می دهند:
همچنین یک پیاده سازی رایج دیگر گرهی با دو اشاره گر به فرزندهای چپ
و راست و همچنین اشاره گری به گره والد است:
گره (فیزیک). یک گره[ ۱] به
مکان هندسی یک نقطه در طول
موج ایستاده می گویند که در آن دامنه موج حداقل است. به عنوان مثال، در یک رشته سیم مرتعش گیتار، در انتهای هر رشته سیم یک گره وجود دارد؛ که گیتاریست با تغییر مکان دستش روی سیم ها جایگاه گره ها را تغییر داده و نوای جدیدی می سازد. نقطهٔ مقابل گره در فیزیک پاد - گره یا شکم نام دارد که در بالاترین مکان موج ایستایی است که دقیقاً در وسط دو گره جای می گیرد.
موج ایستاده زمانی تشکیل می شود که دو
موج سینوسی با
فرکانس های یکسان و در جهت های مخالف و در فضای مشابه با یکدیگر تداخل پیدا می کنند. [ ۲]
فرض کنید که دو چشمهٔ موج با دامنه و بسامد یکسان A و f یکی در ابتدا و دیگری در انتهای یک طناب کشیده شده، شروع به نوسان کرده و نوسان هایی هم راستا ایجاد کنند. موج های حاصل از این دو چشمهٔ یکسان، به سوی یکدیگر، منتشر می شوند. وقتی هر یک از دو موج در تمام طناب گسترده شده باشد، به هر جزء طناب در هر لحظه دو موج می رسد. بنا بر اصل برهم نهی، جابه جای هر جزء طناب در هر لحظه، برابر برآیند جابه جایی هایی است که هر یک از دو موج در آن لحظه در آن جزء ایجاد می کنند. از برهم نهی چنین دو موجی در طناب شکل خاصی به وجود می آید که به آن موج ایستاده گفته می شود. [ ۳] در یک موج ایستاده گره ها به یک
سری از نقاط در فواصل زمانی به همان اندازه فاصله است که در آن دامنه موج ( حرکت ) صفر است ( رجوع کنید به انیمیشن بالا ) . در این نقاط دو موج در فاز مخالف به هم رسیده و یکدیگر را خنثی می کنند، که در فواصل نیم
طول موج ( λ / ۲ ) رخ می دهد. میدوی بین هر جفت از گره ها به مکان های که در آن دامنه حداکثر است. این دامنه های حداکثر با عنوان شکم[ ۴] یا پاد - گره شناخته می شوند.
گره (مدار الکتریکی). گره در
مهندسی برق به هر نقطه از مدار اشاره می کند که دو یا تعداد بیشتری از عناصر مدار به آن نقطه متصل باشند. برای اینکه دو گره متفاوت از یکدیگر باشند، باید دارای
ولتاژهای متفاوتی نیز باشند. ابزار و راه کاری بسیار ساده برای یافتن یک گره در یک مدار الکتریکی استفاده از قانون اهم: V=IR است. هنگامی که نمای شماتیک یک مدار مدنظر است،
مقاومت الکتریکی سیم های ایدئال ( ارتباطات بین عناصر مدار ) صفر اهم در نظر گرفته می شود. از آنجایی که می توان فرض کرد هیچ اختلاف یا تغییر پتانسیلی در دو سر هر
بخش از سیم های رابط وجود ندارد، پس می توان سیم های رابط بین هر یک از اجزای مدار را بخشی از گره مشابه در نظر گرفت.
Voltage = Current * Resistance
از آنجایی که ولتاژ واحد اندازه گیری
اختلاف پتانسیل است بنابراین ولتاژ بین هر یک از دو
بخش گره مشابه برابر است با:
Vab= ( Current ) * 0
لذا در هر دو نقطه بر روی یک گره، اختلاف پتانسیل برابر صفر است؛ بنابراین ولتاژ در کل یک گره برابر مقداری یکسان است.
در دیاگرام مدار ( شکل مفروض ) ولتاژ در سراسر گره ( بخش های ) سبز مقادیری یکسان دارد، همین طور ولتاژ در تمامی بخش های گره آبی و قرمز نیز دارای مقادیری واحد اما متفاوت از یکدیگر ( منظور گره های غیر مشابه ) است.
در اغلب موارد، اختلاف ولتاژ بین یک نقطه بر روی یک قطعه فلزی ( مانند سیم مسی ) و ولتاژ در نقطه دیگری از همان قطعه فلز یا در بخش های خرد اتصال فلز اول با فلزی دیگر ( در یک اتصال فلز با فلز ) آن قدر کوچک است که معمولاً فاقد اهمیت و ناچیز در نظر گرفته می شود؛ بنابراین هر قسمت یا بخش از فلز اتصال دهنده اجزای مدار به یکدیگر می تواند بخشی از همان گره فرض شود.
برخی از استثنائات قابل توجه که در آن مقادیر اختلاف پتانسیل به اندازه ای بزرگ است که قابل ملاحظه هستند و عبارتند از:
• در اندازه گیری با دقت بالای میزان یک
مقاومت الکتریکی در اتصال کلوین.
• در اتصال زمین و نول، بین سیم
نول و سیم
زمین الکتریکی در دوشاخه ها و پریزهای خانگی
جریان متناوب که می تواند کشنده باشد.
• در
اثر ترموالکتریک و اثر پلتیر.
• در اتصالات استفاده کننده از سیم های آلومینیومی.
گره (یکای سرعت). گره که به آن گره دریایی نیز می گویند واحدی برای سنجش سرعت است. علامت مخفف آن در مکاتبات kn یا kt است. گره با این که جزو
سیستم استاندارد بین المللی واحدها نیست، از نظر این سیستم شناخته شده است. [ ۱] گره معمولاً در
ناوبری کاربرد دارد.
هر گره برابر ۱۸۵۲
متر در ساعت است. طبق تعریف یک گرهٔ بین المللی برابر است با سرعت یک
مایل دریایی بر ساعت برابر ۱۸۵۲ متر بر ساعت. این تعریف از نیمهٔ دوم قرن بیستم به تدریج در کشورهای مختلف پذیرفته شد. قبل از آن در کشورهای مختلف طبق تعریف
مایل دریایی در سیستم های اندازه گیری معمول در آن کشورها تعریف می شد و در نتیجه در سراسر دنیا یکسان نبود. گره دریایی در قدیم گاهی به غلط به معنی مایل دریایی به کار می رفت.
سرعت
وسیلهٔ نقلیه نسبت به
سیالی که در آن قرار دارد ( و نه زمین ) معمولاً بر حسب گره سنجیده می شود.
واحد اندازه گیری مسافت را بر دریا گره می نامند که خود معادل ۱۸۵۲ متر است و به استعاره در غرب نات نامگذاری نموده اند که در
ترجمه نات به معنای گره می باشد و بر اساس لغتنامه دهخدا، گره نامی پارسی است و
ریشه در پارسی باستان دارد و از نظر بعدی نیز واحد اندازه گیری و ربع چارک است اما در این نامه که مختص به گره دریایی است گویند که دریانوردان ایران باستان به نخستین بار این واحد را ابداع نمودند. آنان ریسمانی را به داخل اب رها می نمودند که به فاصله هر ۶متر بر روی ان گره ای موجود بود و به زیر اب رها، به ان هنگام که کشتی ساکن بود گره ها نا پیدا بودند و هر جه بر سرعت کشتی اضافه می گشت و سرعتش فزونی می گرفت گره های روی ریسمان یک یه یک بیرون می آمدند و دریانوردان با شمارش گره های بر روی ریسمان سرعت شناور را تعیین می نمودند و با توجه به سرعت مسافت طی شده و باقی مانده را محاسبه می کردند.
اما موریسون اشارت دارد که گره دریایی تقریباً یکصد سال بعد از کریستف کلمب اختراع گشت و همانند ان ریسمان بود با این تفاوت که فاصله گره ها از یکدیگر به ۲ متر بود و در میان ایرانیان به ۶ متر و طول ریسمان آنان به ۶۰ متر و گویی از الیاف شاهدانه بافته شده بود
آنان ریسمانی را از الیاف شاهدانه می بافتند اما به ایران باستان از کنف و کنخا که هر دو در زمره واژگان پارسی و ریسمانی بافته شده از کنف که خود همان از پوست کتان بود و پیچ در پیچ و به غایت محکم و کنخا از الیاف کنف برهم تنیده که در غرب نیز ان را ناب می نامند و اصطلاحی برای آذین نمودن و بستن و در پایان برهانی قاطع بر وضع نخستین واحد سنجش سرعت دریایی در ایران باستان.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف