سیال

سیال (زمین شناسی). سیال ( انگلیسی: Sial ) در زمین شناسی به ترکیب لایه بالایی پوسته زمین اشاره دارد که در آن سنگ ها غنی از کانی های سیلیکات و آلومینیم هستند. گاهی این اصطلاح برابر پوسته قاره ای نیز به کار می رود، زیرا این ترکیب در حوضه های اقیانوسی وسیع وجود ندارد، ولی در واقع «سیال» یک اصطلاح زمین شیمیایی است نه زمین ساخت صفحه ای. به دلیل این که این عناصر دارای چگالی کمتری نسبت به بیشتر عناصر زمین هستند، در لایه بالایی پوسته زمین جمع شده اند.
زمین شناسان اغلب سنگ های موجود در این لایه را فلسیک می نامند، زیرا دارای مقادیر بالای فلدسپات هستند، ولی در واقع سنگ های «سیال» دارای تنوع زیادی از انواع سنگ ها هستند که شامل مقادیر زیادی از سنگ های بازالتی نیز می شود.
نام «سیال» از ترکیب دو حرف اول سیلیسیم دی اکسید و آلومینیم گرفته شده است. اصطلاح «سیال» اغلب در مقابل اصطلاح «سیما» به کار می رود که لایه پایین تر پوسته زمین است و اغلب در حوضه های اقیانوسی یافت می شود. اصطلاح FeNi یا NiFe نیز گاهی به منظور اشاره به آلیاژ آهن– نیکل موجود در هسته زمین به کار می رود. این تقسیم بندی های زمین شیمیایی درون زمین نخستین بار توسط ادوارد سوس در سده ۱۹ میلادی پیشنهاد شد. مدل لایه های بیرونی زمین توسط شواهد سنگ شناسی، ثقل سنجی و شواهد لرزه ای تأیید شده است.

سیال (زمین شناسی). سیال (زمین شناسی)(sial)
در ژئوشیمی و ژئوفیزیک، مادۀ تشکیل دهندۀ پوستۀ قاره ای زمین، در مقابل سیما (مادۀ تشکیل دهندۀ پوستۀ اقیانوسی). این نام، که امروزه به ندرت به کار می رود، از واژه های سیلیس و آلومینا گرفته شده است که دوسازندۀ شیمیایی عمدۀ آن اند. سیال غالباً از گرانیت غنی است.

سیال (شیمی). سَیّال (شیمی)(fluid)
(یا: آبگون، شاره) هر مادّه ای ـ مایع یا گاز ـ که مولکول هایش نسبتاً آزادانه حرکت کنند و جریان یابند.