گازی شدن زغال سنگ

گازی شدن زغال سنگ فرایند تولید گاز سنتز است. گازی متشکل از مونوکسید کربن ( CO ) ، هیدروژن ( H2 ) ، دی اکسید کربن ( CO2 ) ، گاز متان ( CH4 ) و بخار آب ( H2O ) که از زغال سنگ، آب، هوا یا اکسیژن است.
فرایند اکسید شدن زغال سنگ: زغال سنگ ( s ) + اکسیژن ( g ) - - - - > کربن دی اکسید ( g ) + آب ( g ) + گوگرد دی اکسید ( g ) + کربن مونو اکسید ( g )
در گذشته، زغال سنگ برای تولید گاز زغال سنگ تبخیر می شد که به آن «گاز شهری ( متان ) » می گفتند. گاز زغال سنگ قابلیت احتراق دارد. این گاز قبل از کشف به عنوان منابع وسیعی از گاز طبیعی به دست آمده از نفت برای گرمایش و روشنایی شهری استفاده می شد.
تأسیسات مربوط به گازی شدن زغال سنگ در مقیاس بزرگ تر، بیشتر به منظور تولید برق یا تولید مواد اولیهٔ شیمیایی است. به طور مثال هیدروژن حاصل از فرایند گازی شدن زغال سنگ را می توان در سنتز مواد مختلفی مانند آمونیاک یا تأمین انرژی در اقتصاد هیدروژن یا به روزرسانی سوخت های فسیلی استفاده کرد.
گاز طبیعی ای که از فرایند گازی شدن زغال سنگ به دست می آید می تواند به عنوان سوخت در بخش حمل و نقل مورد استفاده قرار گیرد. [ ۱]
در گذشته زغال سنگ به منظور تهیهٔ گاز زغال سنگ تبخیر می شد تا از آن برای روشنایی، گرمایش و پخت و پز استفاده شود. قیمت بالای نفت و گاز طبیعی منجر به افزایش علاقه در "تبدیل آبادیس ( BTU ) " فناوری هایی مانند تبخیر، متان سازی و میعان شد. شرکت سوخت های مصنوعی در سال ۱۹۸۰ تأسیس شد و توانستند با بودجه ای که از دولت ایالات متحده دریافت می کرد برای ایجاد بازار جایگزین سوخت های فسیلی وارداتی ( مانند گازرسانی زغال سنگ ) فعالیت کند. این شرکت در سال ۱۹۸۵ منحل شد.
ژان باپتیستا ون هلمونت، دانشمند فنلاندی، در تاریخ ۱۶۰۹ از نام «گاز» در مقالات خود منتسب به منشأ دارو به منظور توصیف کشف خود، «روحی وحشی» که از چوب گرم شده و زغال سنگ فرار می کرد و «تفاوت چندانی با هرج و مرج های باستانی نداشت» استفاده کرد. آزمایش های مشابهی نیز در سال ۱۶۸۱ توسط یوهان بکر از مونیخ و در سال ۱۶۸۴ توسط جان کلینتون از ویگان انگلستان انجام شد. کلینتون آن را «روح زغال سنگ» نامید. ویلیام مرداک ( که بعداً به مرداک شهرت یافت ) روش های نوینی برای ساخت، تصفیه و ذخیرهٔ گاز را کشف کرد. او خانهٔ خود را در ردروث، کلبهٔ خود را در بیرمنگام در ۱۷۹۲، ورودی پاسگاه پلیس منچستر در ۱۷۹۷، نمای بیرونی کارخانهٔ بولتن اند وات در بیرمنگام و یک کارخانهٔ بزرگ پنبه در سالفورد در سال ۱۸۰۵ را روشن ساخت.