اکسیژن

اکسیژن ( به فرانسوی: Oxygène ) یکی از عناصر شیمیایی در جدول تناوبی است که نشان شیمیایی آن O و عدد اتمی آن ۸ است. این عنصر که عضوی از خانوادهٔ عناصر گروه کالکوژن، یعنی گروه شانزدهم در جدول تناوبی است، نافلزی بسیار واکنش پذیر و عاملی اکسیدکننده است که به آسانی موجب اکسید شدن عناصر و ترکیبات شیمیایی می شود. از نظر جرمی، پس از هیدروژن و هلیوم، اکسیژن سومین عنصر فراوان در کیهان است. در دما و فشار استاندارد، دو اتم اکسیژن با اتصال به یک دیگر موجب تولید ساختاری موسوم به دی اکسیژن یا اصطلاحاً موجب شکل گیری یک مولکول اکسیژن می شوند. مولکول اکسیژن در حالت گازی، بی رنگ، بی بو و دارای فرمول O۲ است. مولکول اکسیژن ۲۰٫۹۵ درصد از اتمسفر کره زمین را تشکیل می دهد. با درنظر گرفتن اکسیژن موجود در فرمول شیمیایی ترکیب های دارای اکسیژن موجود در پوسته زمین، اکسیژن تقریباً تشکیل دهنده نیمی از عناصر سازنده پوسته زمین است.
اکسیژن مولکولی موجب تولید انرژی در فرایند سوختن، تنفس یاخته ای هوازی است. بسیاری از مولکول های آلی موجود در موجودات زنده مانند پروتئین ها، نوکلئیک اسیدها، کربوهیدرات ها، چربی ها و همچنین گستره وسیعی از ترکیبات معدنی پوسته بدن جانوران، دندان ها و استخوان ها دارای اتم های اکسیژن هستند. اغلب جرم تشکیل دهنده موجودات زنده متشکل از اکسیژن است، چرا که بدن جانوران به طور عمده از آب تشکیل شده است و اکسیژن عنصر اصلی سازنده آب است. اکسیژن موجود در اتمسفر زمین به طور پیوسته توسط فرایند فتوسنتز تأمین می شود، فرایندی که طی آن نور خورشید موجب تبدیل آب و کربن دی اکسید به اکسیژن می شود. از لحاظ شیمیایی، اکسیژن خیلی فعال است و درنتیجه نمی تواند در هوای آزاد به صورت آزاد و اتمی باقی بماند. به غیر از اکسیژن مولکولی، اکسیژن دارای دگرشکل های دیگری نیز است که ازون یکی از آن ها است. مولکول ازون قادر است نور فرابنفش بی منتشر شده از طرف خورشید را جذب کند و درنتیجه لایه ازون پوشاننده کره زمین، حیات موجود بر روی زمین را از پرتوهای مخرب فرابنفش محافظت می کند. با این حال ازونی که نزدیک سطح زمین تولید می شود محصول جانبی واکنش مه دودها است و درنتیجه به عنوان یک عامل آلاینده محسوب می شود.
اکسیژن توسط مایکل سندی ووجیس قبل از سال ۱۶۰۴ جداسازی شد با این حال، باور عمومی رایج این است که اکسیژن توسط کارل ویلهلم شیله در اوپسالا و در سال ۱۷۷۳ یا توسط جوزف پریستلی در ویلتشر در سال ۱۷۷۴ کشف شده است. در میان این دو نیز به طور معمول تقدم کشف اکسیژن به پریستلی نسبت داده می شود، چرا که مقاله او زودتر از شیله چاپ شد. پریستلی اکسیژن را هوای فلوژیستون زدایی شده نامید و آن را به عنوان یک عنصر شیمیایی به حساب نیاورد. [ توضیح ۱] واژه اکسیژن در سال ۱۷۷۷ و توسط آنتوان لاووازیه رواج داده شد. لاوازیه اولین کسی بود که اکسیژن را به عنوان یک عنصر شیمیایی مستقل به شمار آورد و به درستی به نقش آن در سوختن اشاره کرد.

اکسیژن (آلبوم). اکسیژن ( به فرانسوی: Oxygene ) , یک آلبوم موسیقی بی کلام الکترونیک، به تهیه کنندگی، آهنگسازی و نوازندگی موسیقیدان فرانسوی، ژان میشل ژار است. این آلبوم اولین بار در دسامبر ۱۹۷۶ در فرانسه توسط شرکت Dreyfus منتشر شد. پس از آن، در تابستان ۱۹۷۷ به طور جهانی انتشار یافت. ژار این آلبوم را در آشپزخانه آپارتمان خود و توسط سینت سایزرهای آنالوگ و سایر ابزارآلات موسیقی الکترونیک نواخت. این آلبوم، با فروش بالایی مواجه گشته و تأثیرات فراوانی را بر موسیقی الکترونیک گذاشته است. اکسیژن، اولین آلبوم پرفروش ژار در عرصه جهانی به شمار می آید که توانست وی را به عنوان موسیقی دان و آهنگساز به مردم بشناساند. [ ۲]
اکسیژن نه خواننده ای داشت و آهنگ های آن حتی عنوان مناسبی هم نداشتد فقط: یک، دو، سه… حتی مادرم هم به من گفت چرا اسم آلبومت، نام یک گاز است؟! به همین خاطر، انتشار این آلبوم توسط شرکت های مختلفی پذیرفته نشد.
[ ۲]
سی سال پیش عده کمی از مردم به کره زمین فکر می کردند، اما من همواره به این موضوع علاقه مند بوده ام، نه اینکه فقط به جنبه سیاسی اش فکر کنم، بلکه افکارم بیشتر یک شکل شاعرانه و سورئالیستی داشت[ ۲]
پس از انتشار آلبوم اکسیژن، ترک اکسیژن چهار به عنوان موسیقی محوری این آلبوم شناخته شد. در بریتانیا، Radio1 و در اروپا، Europe1 این آهنگ را به عنوان موسیقی بسیاری از برنامه های خود برگزیده و پخش می کردند. [ ۲] فرانسیس ریمبرت، همکار دیرینه ژار که در آن زمان در یک فروشگاه موسیقی در پاریس کار می کرد، دربارهٔ این آلبوم می گوید:
در آن زمان، در هر فروشگاهی که یک کیبورد وجود داشت، می شد جوانانی را دید که تلاش می کنند اکسیژن ۴ را بنوازند! یک پدیده بزرگ در حال به وقوع پیوستن بود!
[ ۲]
در سال ۱۹۹۷, ژار ادامه اکسیژن را در آلبومی به نام اکسیژن ۷–۱۳ ساخت. ( آلبوم اکسیژن شامل شش ترک بوده و ادامه آن، ترک های ۷ تا ۱۳ را در بر می گیرد ) . جدای از اختلاف زمانی بین انتشار این دو آلبوم، اکسیژن ۷–۱۳ فضایی مشابه با اکسیژن داشته و ژار از سینت سایزرهای قدیمی به کار برده شده در اکسیژن برای ساخت این آلبوم نیز استفاده کرده است. [ ۴] [ ۵] در سال ۲۰۰۷ و در سی امین سالگرد انتشار آلبوم اکسیژن، ژار این آلبوم را بر روی صحنه ای بدون تماشاگر برای نسخه DVD و نمایش سه بعدی آن اجرا کرد. برای اجرای این کنسرت بدون تماشاگر، ژان میشل ژار با استفاده از همان ابزار آلات قدیمی و کمک سه نوازنده، به اجرای اکسیژن و سه آهنگ جدید مرتبط کننده ترک های آلبوم پرداخت. [ ۳]

اکسیژن (ترانه وینونا اوک و رابین شولتس). «اکسیژن» ( انگلیسی: Oxygen ) تک آهنگی است از وینونا اوک که به اتفاق دی جی رابین شولتس، در ۲۹ مه ۲۰۲۰ اجرا و ضبط گردیده است.

اکسیژن (زبان برنامه نویسی). اکسیژن ( که قبلاً با عنوان کروم شناخته می شد ) یک زبان برنامه نویسی توسعه یافته توسط RemObjects Software برای زیرساخت زبان مشترک مایکروسافت، جاوا و کوکو است. اکسیژن بر پایه آبجکت پاسکال توسعه داده شده اما همچنین از سی شارپ، ایفل، جاوا، اف شارپ و سایر زبان ها تأثیر گرفته است.
در مقایسه با دلفی دات نت که اکنون از بین رفته است، اکسیژن بر روی سازگاری عقبرو تأکید نمی کند، اما برای بازسازی این زبان طراحی شده است.

اکسیژن (فیلم ۱۹۹۹). «اکسیژن» ( انگلیسی: Oxygen ( film ) ) یک فیلم به کارگردانی ریچارد شپارد است که در سال ۱۹۹۹ منتشر شد.
یک زن پلیس که به بیماری مازوخیسم دچار شده است سعی می کند مشکلاتش را از همسرش که او هم پلیس است، مخفی کند. در همین حین درگیری ماجرای دزدی زن ثروتمندی به وسیله یک تبهکار معروف می شود و…
• مورا تیرنی
• آدرین برودی
• تری کینی
• دیلن بیکر
• لیلا روبینز
• فرانکی فیزن
• جیمز ناتن

اکسیژن (فیلم ۲۰۲۱). اکسیژن ( فرانسوی: Oxygène ) یک فیلم علمی تخیلی به کارگردانی الکساندر آژا می باشد که در سال ۲۰۲۱ توسط نتفلیکس منتشر شد. در این فیلم ملانی لوران، ماتیو آمالریک و مالک زیدی به ایفای نقش پرداختند.

اُکْسیژِن (oxygen)
عنصری بی رنگ، بی بو، بی مزه، غیرفلزی، گازی شکل، با نماد O، عدد اتمی ۸، و جرم اتمی نسبی ۱۵.۹۹۹۴. فراوان ترین عنصر در پوستۀ زمین، تقریباً ۵۰ درصد وزنی، و سازندۀ حدود ۲۱درصد حجم جو است. این عنصر به شکل ترکیبی در آب و سایر مواد نیز یافت می شود. اکسیژن فرآوردۀ جانبی فتوسنتز است و اساس تنفس سلولی در گیاهان و جانوران را تشکیل می دهد. اکسیژن عنصری بسیار کُنِشگر است و جز با گازهای نادر و فلوئور، با همۀ عناصر دیگر ترکیب می شود. اکسیژن در دی اکسیدکربن، دی اکسید سیلیسیم (کوارتز)، سنگ آهن، و کربنات کلسیم (سنگ آهک) نیز یافت می شود. در طبیعت، به شکل مولکولی دو اتمی (O۲) است و اتم های منفرد آن به علت واکنشگری بسیار عمر کوتاهی دارند. اتم های منفرد ممکن است بر اثر جرقۀ الکتریکی و پرتوهای فرابنفش خورشید در جو کرۀ فوقانی پدید آیند. در آن جا، با مولکول اکسیژن ترکیب می شوند و اُزون را پدید می آورند. اکسیژن مصرفی در صنعت، با تقطیر جزء به جزء هوای مایع، الکترولیز آب یا گرم کردن اکسید منگنز (IV) با کلرات پتاسیم به دست می آید. اکسیژن برای احتراق ضروری است و با اتین (استیلن) نیز برای جوش دادن در دمای بالا و مشعل های برش به کار می رود. این عنصر را نخستین بار شیمی دان انگلیسی، جوزف پریستلی در ۱۷۷۴ و در همان سال شیمی دان سوئدی، کارل شِله، مستقلاً کشف کردند. در ۱۷۷۷، شیمی دان فرانسوی، آنتوان لاوازیه، آن را نام گذاری کرد.