کعبه

[ویکی فقه] از آغاز اسلام تاکنون کعبه و مسجد الحرام حوادثی را با خود دیده اند که به مقداری از آن در این نوشتار اشاره می شود.
در سال ۶۴ هجری، عبدالله بن زبیر شورش کرد و شهر مکه را به عنوان مرکز حکومت خود برگزید. سپاهیان شام که در پی براندازی حکومت زبیریان بودند، برای تصرف آن، ابتدا به مدینه رفتند و سپس با سرکوبی قیام آن شهر، به سوی مکه آمدند. آنها بر فراز کوه های اطراف رفتند و شهر مکه را در حصار خود گرفتند و با نصب منجنیق ، شهر را با آتش و سنگ مورد حمله قرار دادند. در این درگیری ها، پرده کعبه آتش گرفت و پس از آن کعبه نیز ویران شد. در همین حال، خبر مرگ یزید به سپاهیان شام رسید و آنان بازگشتند.
← بنای کعبه توسط ابن زبیر
چند سال بعد (۷۳ هجری قمری) شهر مکه به دست حجّاج بن یوسف ثقفی افتاد و عبدالله بن زبیر به قتل رسید.
← اصلاحات حجاج
سالها بعد، منصور عباسی در اندیشه بازسازی آن بر اساس بنای ابن زبیر بود که مالک ابن انس او را از آن نهی کرد و گفت: نباید او با این اقدام خود کاری کند که کعبه ملعبه دست ملوک و امیران بعدی قرار گیرد; به طوری که هر روز کسی از آن کم کند و یا بر آن بیفزاید و هیبت آن را از بین ببرد.
مصالح کعبه
...

[ویکی شیعه] کَعْبه بنایی مکعب شکل واقع در مسجدالحرام در شهر مکه، که مهم ترین عبادت‎گاه و قبله مسلمانان است. مسلمانان در هنگام نماز رو به سوی این بنا می ایستند و طواف کردن بر گرد آن، از جمله ارکان فریضه حج است.
بنابر آیات قرآنی و روایات اسلامی، حضرت ابراهیم (ع) و فرزندش اسماعیل به امر خدا کعبه را بنا نهادند، گرچه در بعضی نقل ها تاریخ ساخت آن را به زمان حضرت آدم (ع) و یا حتی پیش از آن نیز بازمی گردانند.
تدبیر حضرت محمد (ص) در ماجرای نصب حجرالاسود و تولد امام علی (ع)، از رویدادهای مهم مربوط به اسلام هستند که در کعبه رخ داده اند.

[ویکی اهل البیت] «کَعبَة» که «بیت الله الحرام» یا «بیت العتیق» نیز خوانده می شود، نخستین خانه ای است که خداوند جهت عبادت بندگان (یا به سود بندگان) در روی زمین بنا نمود؛ در قرآن کریم می خوانیم: «انّ اوّل بیت وُضِع للناس للذی ببکّة مبارکاً و هدی للعالمین»(سوره آل عمران: 96).
و همچنین آن را مایه حیات (به زندگی شایسته انسانی، مادی و معنوی) مردم قرار داد: «جعل الله الکعبةَ البیتَ الحرام قیاماً للناس»(سوره مائده: 97).
در وجه این تسمیه گفته اند: «کعبه» به معنی مرتفع است به لحاظ رفعت معنوی این بیت؛ و یا از مکعب، بدین لحاظ که خانه کعبه مربع است.
ارتفاع بنای آن 15 متر و طول هر یک از دو ضلع سمت ناودان و نیز ضلع مقابل آن 10/10 متر و طول هر یک از دو ضلع دیگر 12 متر می باشد.
و در قرآن کریم در سوره مائده، در آیات 95 و 97 به همین نام از آن یاد شده است.
یاقوت می نویسد: از این رو «کعبه» نامیده شد که به شکل مکعب است و یا دارای بنای مرتفع می باشد.
دو دلیل دیگر برای علت نامگذاری آن مطرح شده که طریحی با تعبیر «قیل» به ضعف آن دو اشاره می کند:

[ویکی الکتاب] معنی کَعْبَةَ: خانه ی خدا - بیت الله الحرام - کعبه (نام کعبه اشاره به چهار گوشه بودن آن دارد)
معنی مَسْجِدِ ﭐلْحَرَامِ: نام مسجد پیرامون کعبه
معنی مَعْمُورِ: آباد - آباد شده (بعضی گفتهاند : مراد از بیت معمور کعبه مشرفه است ، چون کعبه اولین خانهای بود که برای عبادت مردم بنا شد ، و همواره از اولین روز بنایش (چهار هزار سال پیش ) تاکنون آباد و معمور بوده است ، همچنان که قرآن کریم در بارهاش میفرماید : ان اول ب...
معنی مَکَّةَ: مکه (شهری که مسجدالحرام و کعبه در آن قرار دارد و وطن رسول خدا (صلی اللّه علیه و آله و سلم ) می باشد. این شهر پس از اقامت حضرت هاجر و اسماعیل علیهما السلام در کنار کعبه و پدید آمدن معجزه وار چشمه ی زمزم به تدرج شکل گرفته است)
معنی عَتِیقِ: قدیمی (منظور از بیت عتیق کعبه است که به خاطر قدیمی بودنش به این نام نامیده شده ، چون اولین خانهای که برای عبادت خدا در زمین ساخته شد ، همین کعبه بوده همچنانکه قرآن کریم هم فرموده : ان اول بیت وضع للناس للذی ببکة مبارکا و هدی للعالمین و امروز قریب چها...
معنی شَطْرَ: بعض - قسمتی (منظور از بعض مسجد الحرام همان کعبه است ، واینکه صریحا نفرمود فول وجهک الکعبة و یا فول وجهک البیت الحرام برای این بود که مقابل حکم قبله قبلی قرار گیرد چون شطر مسجد اقصی نیز منظور صخره ای معروف در آنجا بود ، نه همه آن مسجد )
معنی شَطْرَهُ: بعض آن - قسمتی از آن (منظور از بعض مسجد الحرام همان کعبه است ، واینکه صریحا نفرمود فول وجهک الکعبة و یا فول وجهک البیت الحرام برای این بود که مقابل حکم قبله قبلی قرار گیرد چون شطر مسجد اقصی نیز منظور صخره ای معروف در آنجا بود ، نه همه آن مسجد )
معنی لَّاتَ: نام یکی ازبتهای زمان جاهلیت (و به طوری که مورخین مینویسند حتی بتهای خانه کعبه هم از آن صابئین بوده ، و مردم مکه در آنروزها در شمار صابئین و ستارهپرستان بودهاند ، و بت لات به اسم زحل و بت عزی به اسم زهره بوده )
معنی لْیَطَّوَّفُواْ: باید که طواف کنند(در اصل "لِیَطَّوَّفُواْ "(صیغه امر غائب بوده )که با اضافه شدن واو برای سهولت لام ساکن شده است. معنای طواف کردن ، دور چیزی گردش کردن است ، که از یک نقطه نسبت به آن چیز شروع شود و به همان نقطه برگردد لذا معنای طواف در عبارت "وَلْیَطَّ...
معنی مَرْوَةَ: نام کوهی بوده در نزدیکی کعبه که یکی از اعمال حج ، هفت مرتبه طی کردن مسافت بین محل این کوه و کوه صفا است با نام سعی صفا و مروه (فاصله این دو کوه حدود ۴۲۰ متر است کلمه صفا در لغت به معنای سنگ سخت و صاف است ، و کلمه ی مروه نیز به معنای سنگ سخت است . ا...
تکرار در قرآن: ۲(بار)
. اول به الفاظ آیه توجه کنیم:«اَلْکَعْبَةَ». در معنای کعب برآمدگی و بالا آمدن ملحوظ و یا اصل معنای آن است چنانکه از کَواعِب و کَعْب (به معنی قوزک) دانسته شد لذا هر اطاق مربع را کعبه گویند زیرا چهار زاویه آن شکل برآمدگی دارند، بیت الله الحرام را بدین اعتبار کعبه گفته‏اند(مجمع) مراد از مربع مکعب است. «قیام» به معنی قوام و ما یَقُوُمُ بِهِ الشَّیْ‏ءُ است اموال قیام زندگی است یعنی زندگی قوامش با اموال است و بدون مال زندگی روی پای خود نمی‏ایستد. پس کعبه مایه قوام مردم است و نشان دهنده زندگی استوار و سعادتمند. «لِلنَّاسِ» دلالت دارد که کعبه برای عموم مردم این حکم را دارد نه فقط برای مسلمین «الشَّهْرَ الْحَرام» یعنی ماه محترمی که جنگ در آن حرام است یعنی ماه صلح. «الهَدْی» مطلق قربانی در راه خدا «القَلائِد» قربانیهای طوقدار. اکنون مقداری از اعمال حج را که در جوار کعبه انجام داده می‏شود به نظر آوریم: 1- ماه صلح: حج باید در ماه ذوالحجه باشد که یکی از ماههای حرام است یعنی باید در ماه صلح واقع شود ماهی که جنگ در آن حرام است. ماهی که باید جنگ در آن بالاجبار قطع شود. 2- احرام بستن از میقات. یعنی پوشیدن دو جامه ساده که تمام تشخص‏ها، منصبها و مقامها که لباس حکایت از آنها دارد با پوشیدن جامه احرام از بین می‏رود، همه در یک رنگ توأم با سرود توحید لَبَّیْکَ اللَّهُمَّ لَبَّیْکَ لَبَّیْکَ لاشَریکَ لَکَ لَبَّیْکَ. بلی خدایا بلی. بلی تو همتائی نداری بلی آمدم. خدا تو خوانده بودی که بیایم آمدم. همه برادر. همه برابر، هدف خدا، کلام: سرود توحید. 3- طواف بر اطراف کعبه: یعنی دور زدن بر گرد ستون توحید، خانه توحید، خانه بی آلایش، خانه خدا، خانه مردم، لباس پاک، بدن پاک، بدن با طهارت، شروع از یک نقطه و اتمام در آن، با یکنواختی کاملاً ممتاز. 4- وقوف به عرفات و مشعر: تشکیل دو اردوگاه توحید. اردوگاه عرفات و اردوگاه بیابان مشعر. همه در یک اردوگاه. همرنگ در عمل، همرنگ در لباس، همه جا خدا، همه جا فرمان خدا، همه جا بنده خدا، یکنواخت بی سابقه، توجه‏ها به خدا، به آفریننده موجودات به تنها وجودی که لایق پرستش است. 5- روز قربان. اینجا بیابان «منی» است اینجا سه ستون دارد. سه جمره سه مجسمه شیطان و نفس پلید. سه نماینده شرک. باید آنها را سنگباران کرد. اول همه به طرف ستون و جمره عقبه می‏روند و آن را سنگباران می‏کنند. ای شیطان بیزارم از تو. ای نفس امّاره بیزارم از تو. ای شیطان گم شو. زیر سنگهای تنفرم خورد شو. من بنده خدایم نه بنده تو «هذا فِراقٌ بَیْنی وَ بَیْنِکَ». 6- پس از سنگباران شیطان و پلیدی، نوبت ذبح قربانی و خوردن از آن است و خوراندن به دیگران . آیا آن نشانه از کشتن پلیدی و نفس است؟ یا حکایت عمل ابراهیم «علیه السلام» آن پاک مرد خداپرست و آن بت شکن و بنیان گذار کعبه که عزیزترین قربانی (اسماعیل) را در راه خدا به قربانگاه آورد؟ یا مراد آن است که پس از تیرباران کردن نفس و شیطان دیگر موجودی هستم که هم برای خود و هم برای دیگران کار می‏کنم هم می‏خورم، هم می‏خورانم، هم خدا را در نظر می‏گیرم که قربانی را باید برای خدا کرد و هم می‏خورم و هم می‏خورانم؟ *** روی هم رفته در کعبه و شعر حرام و قربانی چند چیز محسوس است: 1- حکومت واحده خدا که بر همه مسیطر است یک قانون. یک حکومت. یک مبدأ. 2- یکنواخت بودن، از بین رفتن امتیازات، خنثی شدن تبعیضات پوچ سیاه پوست و سفید پوستی و تعیضات نژادی، یکسان بودن همه در برابر قانون. 3- ماه صلح. کوبیدن اهریمن جنگ و خونریزی، حکومت سازش، زندگی مسالمت‏آمیز. 4- خوردن خود و دیگران از نعمت خدا یعنی در راه خدا هم برای خود هستم و هم برای دیگران. 5- عجب این است که اینها فقط به حکم تئوری و در قالب الفاظ نیست بلکه با دست رسول خدا «صلی اللَّه علیه و آله» طرح ریزی و پیاده شده و همه ساله باید در یک اجتماع یک میلیون نفری آزمایش و عملی شود. یعنی: سعادت بشر در چهار چیز است: اول: حکومت واحد جهانی، حکومت توحید و خداپرستی تا توحید حکومت نکند هیچ حکومتی سعادت بشر را تأمین نخواهد کرد. دوم: لغو تبعیضات و امتیازات پوچ و یکسان بودن همه در برابر قانون و رسیدن همه به حقوق حقه خویش. لغو ناسیونالیستی. سوم: کار هم برای خود و هم برای دیگران قانون عظیم خوردن و خوراندن که به عموم جهانیان گسترده شود. نعمت خدا برای همه باشد. چهارم: زندگی مسالمت‏آمیز. صلح جهانی. کوبیدن اهریمن جنگ. کعبه: یعنی اطاق مربع. بنای چهار ضلعی که نتیجه نمایش آن چهار اصل فوق برای قوام زندگی سعادتمندانه بشر است «جَعَلَ اللَّهُ الْکَعْبَةَ الْبَیْتَ الْحَرامَ قَیاماً لِلنَّاسِ». و لذاست که در ذیل آیه فرموده: «این برای آن است که بدانید خداوند به آنچه در آسمانها و زمین هست و نیز به همه چیز داناست. نکاتی چند 1- کعبه و شهر مکّه و قسمتی از اطراف شهر، که حدودی مشخص دارد حرم خوانده می‏شود هر که در خارج از حرام جنایتی کرد یا مخالف حکومت وقت شد یا به عللی قابل تعقیب بود و به حرم پناه برد و داخل حرم شد او در امان است نمی‏شود او را در آنجا تعقیب کرد و بازداشت نمود بلکه حکومت دستور می‏دهد تا بیشتر از حد متعارف به وی طعام نفروشند و آب بیشتر از حد ندهند و چون در اثر این تضییق از حرم خارج شود بازداشت شده، تسلیم قانون می‏گردد . گرچه ضمیر «دَخَلَهُ» راجع به بیت است ولی چنانکه گفته‏اند: همه حرم مراد است. علی هذا در اسلام محل امنی وجود دارد که مخالفان حکومت‏ها و اشخاص قابل تعقیب می‏توانند با پناه بردن به آنجا در کار خود نقشه کشی کنند و برای خود و ملت فکر کنند وگرنه حکومتها با اختناق عجیبی که به وجود آورده و می‏آورند افکار همه را، حق یا باطل در مغزشان خفه خواهند کرد ولی اینگونه اشخاص می‏توانند بی آنکه نظم حرم را به هم بزنند نقشه‏های خویش را ارائه دهند لذاست که حسین بن علی علیهما السلام در زمان معاویه در مکه سخنرانی می‏کرد و از کارهای حکومت انتقاد می‏فرمود. و بدین جهت است که مخالفان به مکه پناهنده می‏شدند عبداللَّه زبیر از دست یزید به آنجا رفت. بعضی از حاکمان ولایات در زمان علی «علیه السلام» از بیت المال دزیدی کرد و به آنجا گریخت و حتی حضرت عبداللَّه الحسین «علیه السلام» از دست حاکم مدینه بدانجا پناه برد، این یک فکر اساسی و حکم اساسی در اسلام است. هایدپارک لندن که از مصونیت برخوردار است و احزاب می‏توانند بدون مزاحمت پلیس در آنجا سخنرانی کنند و از دولت انتقاد نمایند قرنها بعد از اسلام رسمیت یافته است. 2- طواف به دور کعبه باید طوری باشد که طرف چپ طواف کننده همیشه به طرف کعبه باشد. و نیز حجراسماعیل که دیواری هلالی شکل در کنار کعبه است باید داخل در طواف باشد بدین ترتیب طواف کعبه به شکل بیضی است نه مربع و از غرب به شرق است نه عکس آن. ناگفته نماند جهت حرکت وضعی و انتقالی زمین و جهت حرکت خورشید و سیارات آن همه از غرب به شرق و همه در مدار بیضی حرکت می‏کنند. در طواف کعبه نیز اگر کسی روی بام کعبه بایستد خواهد دید که طواف کنندگان از طرف راست او می‏آیند و به طرف چپ می‏روند همینطور اگر چند شب متوالی رو به جنوب ایستاده حرکت ماه را ملاحظه کند خواهد دید که ماه از طرف راست او به طرف چپ حرکت می‏کند (از کتاب آغاز وانجام جهان) پس حاجیان در طواف کعبه همگام با حرکت سیارات از غرب به شرق و بیضی حرکت می‏کنند. 3- فرید وجدی در دائرةالمعارف ماده کعب گوید: کعبه که به شکل مربع است با سنگهای سخت و کبود رنگ بنا شده ارتفاع آن به شانزده متر می‏رسد. طول دیواری که ناودان در آن است 10 متر و 10 سانتیمتر و طول ضلعی که درب کعبه در آن قرار گرفته 12 متر است و درب آن از زمین 2 متر فاصله دارد و در زاویه چپ درب آن حجرالاسود در دیوار قرار گرفته به ارتفاع یک متر و نیم از زمین. در المیزان ج 3 ص 396 نیز این مطالب نقل شده و ظاهراً از دائرة المعارف اخذ شده. ولی به نظر نگارنده ارتفاع کعبه کمتر از 16 متر است و شاید در حدود 8 متر باشد. ناگفته نماند: بنای کعبه چهار گوش است و هر یک از زوایای آن متوجه یکی از جهات چهارگانه است تا امواج هوا و فشار باد موقع برخورد به آن بشکند و سبب تزلزل و ویرانی نگردد گویند: اهرام مصر نیز روی این قاعده هندسی بنا شده‏اند. 4- کعبه اولین معبد و مسجدی است که برای عبادت بنا شده . قرآن مجید بنای آن را از ابراهیم «علیه السلام» یاد می‏کند که با فرزندش اسماعیل «علیه السلام» آن را ساخت ولی می‏شود از آیات استفاده کرد که کعبه پیش از ابراهیم بوده و آن حضرت بر شالوده اول آن را بنا نهاده است. کلام امیر المؤمنین در خطبه 190 نهج البلاغه (خطبه قاصعه) صریح است در اینکه کعبه در زمان آدم «علیه السلام» بوده است در آنجا چنین فرموده: «اَلاتَرَوْنَ اَنَّ اللهَ سُبْحانَهُ اخْتَبَرَ الْاَوَّلینَ مِنْ لَدُنْ آدَمَ صَلَواتُ اللهِ عَلَیْهِ اِلَی الْآخِرینَ ِمْن هذَاالْعالَمِ بِاَحْجارٍ لاتَضُرُّ وَلاتَنْفَعُ وَلاتَسْمَعُ وَلاتُبْصِرُ فَجَعَلَها بَیْتَهُ الْحَرامَ الَّذی جَعَلَهُ قِیاماً لِلنَّاسِ... ثُمَّ اَمَرَآدَمَ وَ وَلَدهُ اَنْ یَثْنوُا اَعْطافَهُمْ نَحْوَهُ» . ولی چنانکه گفته شد قرآن عزیز رسمیت و بنای کعبه را از ابراهیم «علیه السلام» شروع کرده و ماقبل آن را مسکوت گذارده است. . ایضاً آیات سوره حج که حاکی از بناء ابراهیم اند.

[ویکی فقه] کعبه (قرآن). خانه کعبه مقدس ترین مکان میان مسلمانان است و در مسجد الحرام در شهر مکه واقع شده است.
کعبه، دارای قدمت تاریخی و کهن و اثری باستانی است.و اذ جعلنا البیت مثابة للناس و امنا و اتخذوا من مقام ابرهیم مصلی و عهدنا الی ابرهیم و اسمعیل ان طهرا بیتی... و اذ قال ابرهیم رب اجعل هذا البلد ءامنا... ؛ ... انی اسکنت من ذریتی بواد غیر ذی زرع عند بیتک المحرم... و اذ بوانا لابرهیم مکان البیت ان لاتشرک بی شیئا و طهر بیتی... ثم لیقضوا تفثهم و لیوفوا نذورهم و لیطوفوا بالبیت العتیق. لکم فیها منفع الی اجل مسمی ثم محلها الی البیت العتیق.
قدمت کعبه
کعبه، دارای قدمتی کهن تر از زمان ابراهیم علیه السّلام است.و اذ یرفع ابرهیم القواعد من البیت و اسمعیل.... (تعبیر به «یرفع» نشان می دهد که کعبه، پیش تر وجود داشته است و ابراهیم علیه السّلام و اسماعیل علیه السّلام آن را نوسازی کرده اند. روایتی از ائمه علیهم السّلام این مطلب را تایید می کند.) ربنا انی اسکنت من ذریتی بواد غیر ذی زرع عند بیتک المحرم...
نخستین عبادتگاه
کعبه، نخستین عبادتگاه موجود در زمین است.ان اول بیت وضع للناس للذی ببکة مبارکا...

کَعبه
کَعبه
کَعبه
(یا: بیت الحرام) مقدس ترین و مهم ترین عبادتگاه مسلمانان که در شهر مکه است. از سال دوم هجرت قبلۀ مسلمانان شد (بقره، ۱۴۴) در قرآن به همین نام (مائده، ۹۵ـ۹۷) و به نام های «البیت» (بقره، ۱۲۵؛ ابراهیم، ۳۷؛ قریش، ۳)، «بیت الحرام» (مائده، ۹۷) و «بیت العتیق» (حج، ۲۹؛ ۳۳) آمده است. بر هر مسلمانی واجب است به شرط استطاعت، یک بار در عمر به زیارت آن برود (← حج) (آل عمران، ۹۷). کعبه بنایی است مکعب شکل که از سنگ ساخته شده است. ارتفاع آن ۱۵ متر، طول ضلعی که ناودان بر آن است و ضلع مقابل آن ۱۰/۱۰ متر و طول ضلعی که در بر آن است و ضلع مقابل آن ۱۲ متر است. دور کعبه روی زمین پایه ای هست که «شاذُروان» نام دارد و از سنگ مرمر و به ارتفاع ۲۵ سانتی متر است. هریک از چهارگوشۀ کعبه، که تقریباً در امتداد چهار جهت اصلی است، رکن نام دارد. گوشۀ شمالی رکن عراقی، گوشۀ غربی رکن شامی، گوشۀ جنوبی رکن یمانی، گوشۀ شرقی، که حجرالاسود در آن است، رکن اسود نام دارد. روبه روی دیوار شمال غربی کعبه دیواری به شکل نیم دایره به ارتفاع یک متر و طول۱.۵ متر وجود دارد که «حطیم» نامیده می شود. فاصلۀ میان حطیم تا کعبه حجر اسماعیل نام دارد و آن را ملحق به کعبه می دانند. قبه ای کوچک نیز روبه روی دیوار شمال غربی کعبه است که مقام ابراهیم نام دارد (← مقام_ابراهیم) درِ کعبه در دیوار شمال شرقی است و حدود دو متر از زمین فاصله دارد و با طلای ناب مرصع شده است. در دیوار شمال غربی ناودانی هست که میزاب الکعبه نام دارد و به حجر اسماعیل می ریزد. طول آن چهار ذراع و عرض آن به اندازۀ هشت انگشت است. در رکن شرقی، حجرالاسود با فاصله۱.۵ متر از زمین قرار دارد. (← حجرالاسود). حجرالاسود در پوششی از نقره بر دیوار کعبه نصب شده است. درون کعبه سه ستون ضخیم چوبی قرار دارد. کفِ آن از سنگ مرمر است و بر سقف آن چراغ های فراوان از قدیم آویخته است. از روزگار قدیم بر کعبه پارچه ای می آویخته اند که آن را کِسوه می نامند. بعد از آن که فاطمیان مصر را فتح کردند، المعزالدین الله دستور داد که هر سال پارچه ای از ابریشم سیاه برای کعبه در مصر دوخته شود که طی مراسم خاصی به مکه منتقل می شد. طول این پارچه ۱۵ متر و عرض آن ۵ متر بود. در ۱۳۴۶ق کارگاهی برای تهیۀ این پارچه در مکه ایجاد شد. همین کارگاه در ۱۳۹۷ق مجهزتر شد. پارچه ای که بر کعبه آویخته می شود از ابریشم خالص، به رنگ سیاه است و با سیم های نقره ایِ طلاکاری شده روی آن، آیه های قرآن به صورت برجسته نقش بسته است. ارتفاع این پارچه ۱۴ متر و طول آن ۴۷ متر است و از شانزده قطعه تشکیل شده است. پوشش درِ کعبه «برقع» نام دارد، ارتفاع آن۷.۵ متر و عرض آن ۴ متر است. هزینۀ تهیۀ هر «کسوه» حدود ۱۷میلیون دینار سعودی است. هر سال در هشتم ذیحجه، پس از شست وشوی خانۀ کعبه، در مراسمی که مسئولان بلندپایه در آن شرکت می کنند، کسوۀ جدید آویخته و کسوۀ پیشین به صورت قطعه قطعه به مسئولان هدیه می شود. از لحاظ تاریخی، تاریخ بنای کعبه مشخص نیست. در قرآن آمده که این خانه نخستین عبادتگاه انسان ها بوده است (آل عمران، ۹۶). طبق روایاتی آدم و حوا به زیارت این خانه می آمده اند. در روایات فراوانی گفته شده که در روز ۲۵ ذیقعده زمین از زیر خانۀ کعبه روی آب ها گسترانیده شد و این روز را روز «دحوالارض» نامیده اند. بعد از طوفان نوح این خانه ویران شده بود که ابراهیم و اسماعیل آن را بازسازی کردند (بقره، ۱۲۷) قریش پس از تسلط بر مکه تولیت کعبه را نیز برعهده گرفتند و به تدریج کعبه محل عبادت بت ها شد و هر قبیله در آن بتی داشت. براساس قرآن و روایات اسلامی، ابرهه حاکم یمن، به قصد ویران کردن کعبه به مکه حمله برد اما در میان راه عذاب الهی رسید و او ناکام ماند (← فیل،_سوره). در ۶۴ق، یزید بن معاویه برای سرکوب قیام عبدالله بن زبیر لشکری را به فرماندهی حصین بن نمیر به مکه فرستاد. عبدالله بن زبیر به بیت الحرام پناه برد و لشکریان حصین بن نمیر با منجنیق آن جا را هدف قرار دادند و دیوارهای کعبه آسیب دید. اما چون خبر مرگ یزید رسید سپاه شام دست از محاصره برداشتند. پس از آن عبدالله بن زبیر تصمیم به بازسازی کعبه گرفت. این بازسازی از جمادی الثانی سال ۶۴ق آغاز و در رجب همان سال پایان یافت. در ۷۴ق نیز حَجّاج بن یوسف ثقفی بازسازی هایی در کعبه انجام داد. حالت کنونی کعبه تقریباً همان است که حَجّاج ساخت.