نیشکرها

نیشکر یا نی شکر گونه ای از علف های ( اغلب دورگه ) بلند و چندساله ( در سرده نیشکر ) است که برای تولید شکر استفاده می شود. این گیاهان دارای بلندای ۲ تا ۶ متر با ساقه های تنومند، مفصلی و فیبری سرشار از ساکارز هستند. [ ۱] نیشکر متعلق به خانواده علفی گندمیان است که گروهی از گیاهان گل دار شامل ذرت، گندم، برنج، ذرت خوشه ای و بسیاری از محصولات علوفه ای را در بر می گیرد. این گیاه بومی مناطق گرم و معتدل و گرمسیری هند، جنوب شرقی آسیا و گینه نو است. نیشکر همچنین برای تولید سوخت زیستی، به ویژه در برزیل، کشت می شود، زیرا می توان از نی آن به طور مستقیم برای تولید اتیل الکل ( اتانول ) استفاده کرد.
نیشکر که در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری رشد می کند، بزرگ ترین محصول جهان از نظر مقدار تولید است. در سال ۲۰۲۰ در مجموع ۱٫۹ میلیارد تن نیشکر در جهان تولید شد که برزیل با ۴۰ درصد از تولید کل جهان، رتبه اول را به خود اختصاص داد. نیشکر منبع تولید ۷۹ درصد از شکر تولید شده در سطح جهان را تشکیل می دهد ( بقیه بیشتر از چغندر قند تهیه می شود ) . حدود ۷۰ درصد قند تولید شده از نیشکر خوراکی و گونه های دورگه آن به دست می آید. [ ۲] همه گونه های نیشکر می توانند با هم آمیخته شوند و ارقام تجاری اصلی دورگه پیچیده تولید کنند. [ ۳]
ساکارز ( شکر سفره ) از نیشکر در کارخانه های آسیاب تخصصی استخراج می شود. این ماده مستقیماً در شیرینی سازی برای شیرین کردن نوشیدنی ها، به عنوان نگهدارنده در مرباها و کنسروها، به عنوان تزئینی برای کیک و شیرینی پزی، به عنوان ماده خام در صنایع غذایی یا تخمیر برای تولید اتانول استفاده می شود. محصولات حاصل از تخمیر شکر عبارتند از: فالرنوم، رام و کاشاسا. در برخی مناطق، مردم از نی نیشکر برای ساخت قلم، حصیر، پرده و کاهگل استفاده می کنند. گل‍آذین جوان و گشادنشده گونه ای از آن به روش های مختلف به صورت خام، بخارپز یا برشته در جنوب شرقی آسیا، مانند جوامع جزیره ای در اندونزی و همچنین در کشورهای اقیانوسی مانند فیجی تهیه و مصرف می شود. [ ۴]
نیشکر محصول باستانی مردم آسترونزیایی و پاپوآیی بود. سپس در دوران ماقبل تاریخ از طریق ملوانان آسترونزیایی به پلی نزی، ملانزی و ماداگاسکار معرفی شد. همچنین در حدود ۱۲۰۰ تا ۱۰۰۰ سال قبل از میلاد توسط بازرگانان استرالیایی به جنوب چین و هند معرفی شد. ایرانی ها و یونانی ها بین قرن های ششم و چهارم قبل از میلاد با «نی هایی که بدون زنبور، عسل تولید می کنند» در هند مواجه شدند. آن ها کشاورزی نیشکر را پذیرفتند و سپس گسترش دادند. [ ۵] بازرگانان از هند شروع به تجارت شکر کردند که ادویه ای مجلل و گران قیمت محسوب می شد. در قرن هجدهم، مزارع نیشکر در کشورهای جزایر کارائیب، آمریکای جنوبی، اقیانوس هند و اقیانوس آرام شروع به کار کرد. نیاز به کارگران محصولات شکر یکی از محرک های اصلی مهاجرت های بزرگ شد، برخی افراد داوطلبانه کارگری قراردادی را پذیرفتند[ ۶] و برخی دیگر به اجبار به عنوان برده وارد شدند.