میکاییل عبدالله اوف ( انگلیسی: Mikayil Abdullayev; ۱۹ دسامبر ۱۹۲۱ – ۲۲ اوت ۲۰۰۲ ) نقاش آذربایجانی در دوران اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی بود. او به خاطر فعالیت های هنری برجسته خود «نگارگر مردم شوروی» نام گرفته بود. [ ۱]
میکاییل عبدالله اوف ۱۲ دسامبر سال ۱۹۲۱ در شهر باکو در آذربایجان شوروی سابق چشم به جهان گشود. او دانش آموخته «مکتب نقاشی عظیم عظیم زاده آذربایجان» در سال ۱۹۳۹ و مدرسه نقاشی، مجسمه سازی و معماری مسکو در سال ۱۹۴۹ بود. [ ۲]
این هنرمند در طی سفر خود به کشورهای هند، افغانستان، مجارستان، لهستان و ایتالیا و غیزه… در بازه زمانی ۱۹۵۶ تا ۱۹۷۱، نه تنها نقاشی هایی مانند «دختران بنگالی»، «زنان راجستانی»، «افغانی سالمند»، بلکه پرترههای «ازسیگمند کیسفالودی استروبل»، «ریناتو غوتوسو»، «گیاجومو مانزو» سایز چهره های شاخص را خلق نمود. [ ۳]
میکاییل عبدالله اوف تک چهرههای نمایندگان شناخته شده هنر و فرهنگ آذربایجانی را نیز کشیده است، که دربرگیرنده عزیر حاجی بیگف، صمد وورغون، میرزا فتحعلی آخوندزاده، فرهاد بدل بیگلی و… می باشد. نقاشیهای وی در سالهای مختلف در شهرهای کشورهای جهان نظیر پاریس، لندن، برلین، مونترآل، پراگ، بوداپست، بلگراد، صوفیه، ورشو، دهلی، قاهره و بروکسل در معرض نمایش گذاشته شده است. میکاییل عبدالله اوف همچنین طراح تابلو هنری در ایستگاه نظامی گنجوی متروی باکو است. [ ۴]
میکاییل عبدالله اوف ۲۱ اوت سال ۲۰۰۲ در باکو درگذشت. جنازه او در پارک مفاخر باکو دفن شد.
خانواده «تلگا» در ترکیه جمع کننده اصلی ۵۳۲ اثر میکاییل عبدالله اوف تلقی می شود. [ ۵]
• خادم هنر افتخاری آذربایجان شوروی ( ۱۹۵۵ ) [ ۶]
• نشان لنین ( ۹ ژوئن ۱۹۵۹ )
• «نقاش مردم شوروی» ( ۱۹۶۳ )
• «جایزه بین المللی نهرو» ( ۱۹۶۹ )
• نشان انقلاب اکتبر ( ۶ ژانویه ۱۹۷۲ )
• «جایزه دولتی آذربایجان شوروی» ( ۱۹۷۴ )
• «نشان دوستی خلق ها» ( ۲۱ دسامبر ۱۹۸۱ )
• نشان استقلال ( ۱۸ دسامبر ۱۹۹۷ )
• یک شب ( ۱۹۴۷ ) [ ۷]
• انوار مینگه چویر ( ۱۹۴۸ )
• سازندگان خوشبختی ( ۱۹۵۱ )
• «سوینج» ( ۱۹۵۶ )
• در مزارع سه تایی آذربایجان ( ۱۹۶۳–۶۵ )
• در آب شوران ( ۱۹۶۴ )
• دختران خاچماز ( ۱۹۸۲ )
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمیکاییل عبدالله اوف ۱۲ دسامبر سال ۱۹۲۱ در شهر باکو در آذربایجان شوروی سابق چشم به جهان گشود. او دانش آموخته «مکتب نقاشی عظیم عظیم زاده آذربایجان» در سال ۱۹۳۹ و مدرسه نقاشی، مجسمه سازی و معماری مسکو در سال ۱۹۴۹ بود. [ ۲]
این هنرمند در طی سفر خود به کشورهای هند، افغانستان، مجارستان، لهستان و ایتالیا و غیزه… در بازه زمانی ۱۹۵۶ تا ۱۹۷۱، نه تنها نقاشی هایی مانند «دختران بنگالی»، «زنان راجستانی»، «افغانی سالمند»، بلکه پرترههای «ازسیگمند کیسفالودی استروبل»، «ریناتو غوتوسو»، «گیاجومو مانزو» سایز چهره های شاخص را خلق نمود. [ ۳]
میکاییل عبدالله اوف تک چهرههای نمایندگان شناخته شده هنر و فرهنگ آذربایجانی را نیز کشیده است، که دربرگیرنده عزیر حاجی بیگف، صمد وورغون، میرزا فتحعلی آخوندزاده، فرهاد بدل بیگلی و… می باشد. نقاشیهای وی در سالهای مختلف در شهرهای کشورهای جهان نظیر پاریس، لندن، برلین، مونترآل، پراگ، بوداپست، بلگراد، صوفیه، ورشو، دهلی، قاهره و بروکسل در معرض نمایش گذاشته شده است. میکاییل عبدالله اوف همچنین طراح تابلو هنری در ایستگاه نظامی گنجوی متروی باکو است. [ ۴]
میکاییل عبدالله اوف ۲۱ اوت سال ۲۰۰۲ در باکو درگذشت. جنازه او در پارک مفاخر باکو دفن شد.
خانواده «تلگا» در ترکیه جمع کننده اصلی ۵۳۲ اثر میکاییل عبدالله اوف تلقی می شود. [ ۵]
• خادم هنر افتخاری آذربایجان شوروی ( ۱۹۵۵ ) [ ۶]
• نشان لنین ( ۹ ژوئن ۱۹۵۹ )
• «نقاش مردم شوروی» ( ۱۹۶۳ )
• «جایزه بین المللی نهرو» ( ۱۹۶۹ )
• نشان انقلاب اکتبر ( ۶ ژانویه ۱۹۷۲ )
• «جایزه دولتی آذربایجان شوروی» ( ۱۹۷۴ )
• «نشان دوستی خلق ها» ( ۲۱ دسامبر ۱۹۸۱ )
• نشان استقلال ( ۱۸ دسامبر ۱۹۹۷ )
• یک شب ( ۱۹۴۷ ) [ ۷]
• انوار مینگه چویر ( ۱۹۴۸ )
• سازندگان خوشبختی ( ۱۹۵۱ )
• «سوینج» ( ۱۹۵۶ )
• در مزارع سه تایی آذربایجان ( ۱۹۶۳–۶۵ )
• در آب شوران ( ۱۹۶۴ )
• دختران خاچماز ( ۱۹۸۲ )
wiki: میکاییل عبدالله اوف