محمدحسین تونی

[ویکی فقه] تونی، محمدحسین، معروف به فاضل تونی، ادیب و مدرّس حکمت و عرفان است.
در ۱۲۹۸ در تون متولد شد.
پدرش، ملاعبدالعظیم، واعظ بود و فرزندش را پیش از رسیدن به سن تعلم ، به مکتب سپرد.
تونی پس از فرا گرفتن خواندن و نوشتن در مدتی کوتاه، به تحصیل مقدمات ادبیات عربی پرداخت و تمامی قرآن کریم را نیز حفظ کرد.
در همان اوان، پدرش درگذشت.
تونی در زادگاه خود، شرح سیوطی بر الفیه ابن مالک (النهجة المرضیة) را نزد ملامحمدباقر تونی، و مغنی را نزد آقامیرزاحسین خواند و مقداری از مطوّل را نیز فرا گرفت.
در هفده سالگی برای ادامه تحصیل به مشهد رفت.

اساتید
استادان وی در آن جا عبارت بودند از: ادیب نیشابوری در درس مطوّل، که لقب «فاضل» را او به محمدحسین داد؛ آقامیرزا عبدالرحمان مدرّس شیرازی در تدریس قسمتی از مطوّل و خلاصه الحساب شیخ بهائی و هیئت و نجوم و تحریر اقلیدس ؛ حجة الاسلام بجنوردی در فقه و اصول و شیخ اسماعیل قائنی در درس معالم .

فعالیت علمی
پس از شش سال، او با شیخ محمد ــ که بعدها در اصفهان به شیخ محمد حکیم معروف شد ــ به اصفهان رفت تا به تحصیل فلسفه و حکمت بپردازد و دانش خود را در فقه و اصول تکمیل کند.
در آن هنگام اصفهان مهد دانش و ملقب به دارالعلم بود و تدریس علوم دینی و فلسفی در آن جا رونق داشت.
فاضل تونی و شیخ محمد، در اصفهان حجره محقری گرفتند و با تنگدستی ، اما با شور و حرارت به تحصیل پرداختند.
فاضل تونی از اولین روزهای اقامت در اصفهان، در درس منظومه جهانگیرخان قشقایی حاضر شد و پس از شش سال آن را تمام کرد.
جهانگیرخان دوره منظومه حکیم سبزواری (ملاهادی سبزواری) را در مدت شش سال تدریس می کرد و قسمت اعظم مطالب شفا و اشارات و حکمة الاشراق و اسفار را در ضمن آن بیان می کرد.
تونی هم زمان با تحصیل منظومه، از علمای بزرگ اصفهان، همچون آقاسیدمحمدصادق خاتون آبادی و آخوند فشارکی و آقاسیدعلی نجف آبادی ، فقه آموخت.
او یازده سال در اصفهان ماند و تمام وقت خود را به تحصیل و مباحثه و تدریس و عبادت و ریاضت و تهذیب نفس اختصاص داد که به گفته خود وی، بهترین ایام عمرش بوده است.
فاضل، پس از اقامت یازده ساله در اصفهان سفری به خراسان کرد و بار دیگر عازم اصفهان شد.
اما در بین راه، چون به تهران رسید، با خبر شد که آقامیرزاهاشم اشکوری ، استاد نامور فلسفه در مدرسه سپهسالار جدید، تدریس شرح مفتاح الغیب را آغاز کرده است.

← مهاجرت به تهران
...

[ویکی شیعه] محمدحسین تونی، (۱۲۹۸ق-۱۳۳۹ش) معروف به فاضل تونی، مجتهد، ادیب و مدرّس حکمت و عرفان. وی در شهرهای تون، مشهد، اصفهان و تهران به تحصیل پرداخت و در درس ادیب نیشابوری، جهانگیرخان قشقایی، آخوند فشارکی و آقا میرزا هاشم اشکوری حاضر می شد. او آثاری در کلام، فلسفه، حکمت و عرفان در قالب کتاب هایی همچون حکمت قدیم و الهیات به یادگار گذاشت. شهرت او بیشتر در علوم معقول است. از شاگردان وی می توان به حسن زاده آملی و جوادی آملی اشاره کرد. وی در مقبره ای درقبرستان شیخان قم مدفون است.
در سال ۱۲۹۸ق در تون از توابع شهرستان فردوس در خراسان جنوبی، متولد شد. پدرش، ملاعبدالعظیم، واعظ بود و فرزندش را پیش از رسیدن به سن تعلم، به مکتب سپرد.
تونی پس از فرا گرفتن خواندن و نوشتن در مدتی کوتاه، به تحصیل مقدمات ادبیات عربی پرداخت و تمامی قرآن کریم را نیز حفظ کرد. در ابتدای تحصیلش، پدرش درگذشت. تونی در زادگاه خود، شرح سیوطی بر الفیه ابن مالک (البهجة المرضیة) را نزد ملا محمد باقر تونی، و مغنی را نزد آقا میرزاحسین خواند و مقداری از مطوّل را نیز فرا گرفت.