ریاضت

[ویکی فقه] ریاضت در لغت به معنای تربیت کردن و در اصطلاح علم اخلاق به معنای وادار کردن نفس بر ادای واجبات و اجتناب از محرمات است.از آن به مناسبت‏در باب جهاد سخن گفته‏اند‏
واژه ریاضت درلغت درباره حیوان به کار رفته و مراد از آن تأدیب و تمرین و وادار کردن حیوان بر رفتار مورد نظر صاحبش و بازداشتن آن از حرکات ناپسند می‏باشد.

ریاضت نفس
۱. ↑ مجمع البحرین ج۴، ص۲۱۰ واژه «روض».۲. ↑ إرشاد السائل، ص۱۹۷
...

[ویکی شیعه] ریاضت یا ریاضت نفس که در برخی متون عرفانی، جهاد اکبر دانسته شده، به معنای ترک غرایز و انجام عبادات برای پاک کردن روح، در اسلام توصیه شده و کم خوری، شب زنده داری، کم گویی و خلوت گزیدن، از ارکان آن معرفی شده است.
برخی از نتایج ریاضت، عبارتند از بخشش، شجاعت، غیرت و خضوع در برابر حق. با این حال، شیوه های نامشروع ریاضت از جمله رهبانیت، در اسلام نهی شده و ملاصدرا، شروع ریاضت پیش از کامل کردن معرفت و عمل کامل به عبادات شرعی را گمراه کننده معرفی کرده است.
ریاضت، یا ریاضت نفس، به معنای تحمل سختی ها، ترک غرایز و انجام عبادات برای تزکیه و پاک کردن روح، در آیات قرآن کریم و روایات معصومان، سفارش شده است.

[ویکی فقه] ریاضت (فقه). ریاضت در لغت به معنای تربیت کردن و در اصطلاح علم اخلاق به معنای وادار کردن نفس بر ادای واجبات و اجتناب از محرمات است.از آن به مناسبت‏در باب جهاد سخن گفته‏اند‏
واژه ریاضت درلغت درباره حیوان به کار رفته و مراد از آن تأدیب و تمرین و وادار کردن حیوان بر رفتار مورد نظر صاحبش و بازداشتن آن از حرکات ناپسند مى‏باشد.

ریاضت نفس
۱. ↑ مجمع البحرین ج۴، ص۲۱۰ واژه «روض».۲. ↑ إرشاد السائل، ص۱۹۷
...

ریاضت (asceticism)
(به معنی رنج کشیدن و تحمل شداید) ترک لذات جسمی، مثلاً لذتِ خوردن و آشامیدن، عمل جنسی و احیاناً معاشرت با دیگران. اهل ریاضت غالباً به جهات و انگیزه های مذهبی و عرفانی خواستار ترک آسایش و تحمل رنج می شوند. حادترین شکل ریاضت خود‎آزاری بعضی از فقیرهای هندو و دراویش اسلامی است. بوداییان و صوفیان بر کفّ نفس و غلبه بر هواهای نفسانی و اندیشه‎های دنیایی به یاری مراقبه و تأمل تکیه می‎کردند. ریاضت‎ از آغاز نقشی مهم در حیات مسیحی، به ویژه در میان دیرنشینان، ایفا کرده است. در نهضت اصلاح کلیسا، مخالفت با ریاضت کشی به اوج خود رسید. ریاضت‎ دلایل گوناگون دارد؛ برخی ریاضت‎ مسیحی را به قصد تجربه کردن بعضی از رنج‎های مسیح متحمل می شده اند. هدف از این زهدورزی غالباًَ التزام به انضباطی برای تربیت و ریاضت دادن به بدن و آمادگی برای نادیده گرفتن نیازهای جسمانی در هنگام مراقبه و تأمل است. شاهزاده سیدارتا بودا، برای نیل به روشنگری، ریاضتی افراطی پیش گرفت، چنان که روز را با دانه‎ای برنج سرمی‎کرد؛ اما پس از آن که دریافت که این شیوه برای او روشنگری درونی نمی آورد، میانه رویرا تعلیم داد که بر حسب آن، اعتدال و روزۀ گه گاهی، راه دسترسی به روشنی روح دانسته می شود. یوگاشیوه‎ای در تربیت و ممارست هندو است که هدفش رشد و تکامل از راه انضباط جسمانی و آسودن روح از بدن است، زیرا بدن همیشه بر آن است که مانع تکامل روح شود. نیل به نامیرایی هدف اصلی ریاضت کشی در چینِ روزگاران پیش بوده است. هنوز نیز بخشی از تمرینات راهبان تائوئیستچینی، کوهنوردی طولانی در کوهستان هایی با شیب تند است.