عبدالنبی عراقی

[ویکی فقه] این مقاله درباره زندگینامه عبد النبی عراقی می باشد.
«عبدالنبی عراقی» که با نام های دیگری چون عبدالنبی اراکی نجفی یا عبدالنبی مجتهد عراقی نیز معرفی شده است در شهر اراک به سال ۱۳۰۷ ق به دنیا آمد.
دوران تحصیل و اساتید
خواندن و نوشتن را در مکتب شخصی به نام سید احمد و نیز نورعلی بگ می آموزد. پس از آن، ادبیات را نزد میرزا محمود، از بستگان پدری خود و نزد مرحوم میرزا هاشم و میرزا رضی و... فرا می گیرد. وی سپس به شهر همدان هجرت می کند و به مدت دو سال، در مدرسه مرحوم آخوند در این شهر- واقع در سرگذر به تحصیل خود ادامه می دهد. آن گاه به زادگاه خود اراک باز می گردد و حدود چهار سال در درس اساتید مشهور شهر خود شرکت می کند.در بیست سالگی، دروس سطح را به اتمام می رساند و درس خارج را آغاز می نماید. حدود دو سال در مجلس درس بزرگانی چون: آقا نورالدین عراقی، میرزا محمد علیخان زانوی ادب می زند و در این مدت کوتاه، بهره وافر از محضر آنان می برد.سال ۱۳۲۷ ق، جهت تکمیل اندوخته ها و طی مدارج علمی بالاتر، رهسپار نجف اشرف می گردد و در حوزه نجف، گذشته از این که علوم ریاضی و هیئت و نجوم را نزد شیخ شمس الدین بخارایی می آموزد، در درس مراجع و علمای بزرگ حوزه هم شرکت می جوید. از دیگر اساتید وی در نجف عبارتند از:۱. سید محسن عراقی (در کلام و حکمت)۲. آخوند ملا محمدکاظم خراسانی، صاحب «کفایة الاصول» که دو سال از درس ایشان استفاده برده است.۳. آقا سید محمدکاظم طباطبایی یزدی، صاحب «عروة الوثقی». آیت الله اراکی در کتاب «خزائن» ضمن یادکردی از این استاد، می نویسد: حدود یک سال از درس فقه ایشان بهره مند شده است.۴. شیخ الشریعه اصفهانی، با این که ایشان بیش از پانزده سال، شیخ الشریعه اصفهانی را درک می کند، ولی تنها در حدود هفت، هشت ماه در درس فقه وی حاضر می شود.۵. آقا ضیاءالدین عراقی که بیشترین تحصیلات وی نزد ایشان بوده است.۶. آقا شیخ علی قوچانی.۷. آقا شیخ مهدی مازندرانی.۸. میرزا حسین نائینی.۹. آیت الله شیخ علی گنابادی.
دوران علمی
آیت الله اراکی سه سال پس از جنگ جهانی، به جهت فوت پدر به ایران بازگشت و در زادگاه خود پنج ماه توقف کرد و به اقامه نماز جماعت، قضاوت و تدریس پرداخت. سپس مجددا به نجف بازگشت و در مجموع، ۴۵ سال در آنجا اقامت گزید. در این مدت وی علاوه بر بهره جستن از درس اساتید قبلی خود، به تدریس خارج فقه و اصول هم پرداخت و شاگردان بسیاری را تحت تربیت و تعلیم قرار داد.آیت الله شیخ عبدالنبی اراکی در سال ۱۳۴۰ ق، به قصد زیارت حضرت ثامن الائمه علیه السّلام به ایران بازگشت و به اتفاق مرحوم حائری رهسپار مشهد گردید. به هنگام مراجعت، مرحوم آیت الله حائری، مؤسس حوزه علمیه، از ایشان برای اقامت در قم دعوت می کنند؛ ولی ایشان بنا به دعوت متولی مدرسه سپهدار، راهی زادگاه خود می گردد و در آنجا به مدت یک سال به تدریس مشغول می شود و در راس علمای اراک قرار می گیرد.آیت الله اراکی به سال ۱۳۴۶ ق بنا به دعوت مرحوم سید ابوالحسن اصفهانی جهت تدریس در حوزه نجف، به عتبات هجرت می کند و در مسجد هندی به تدریس می پردازد. این امر همچنان ادامه می یابد تا در سال ۱۳۶۶ ق که فرزند ایشان (آقا نورالدین) مریض می شود و طبق دستور اطبای نجف، به ایران باز می گردد؛ اما این بار در قم رحل اقامت می فکند و در مسجد عشقعلی به اقامه جماعت و تدریس اشتغال می ورزد و پس از آن در مسجد واقع در خیابان اعتضادالدوله، امامت و تدریس می نماید.وی علاوه بر آگاهی به فقه و اصول و کلام، در علوم غریبه و تعبیر خواب نیز مهارت داشت.
اجازات اجتهاد
...