سیدجعفر کشفی

[ویکی فقه] او در ۱۱۸۹ دراصطهبانات، از توابع فارس ، به دنیا آمد و چون دعوی کشف و کرامت داشت به کشفی معروف شد.
پدرش، سیدیعقوب، از علمای شهر داراب بود و پس از چند سال اقامت در اصطهبانات، به داراب بازگشت و در ۱۱۹۸ در همان جا درگذشت. سیدجعفر در هفت سالگی به اصطهبانات رفت و در آن جا تحصیلات مقدماتی را آغاز کرد. پس از مرگ مادرش، حدود چهار سال در یزد اقامت گزید. در ۱۲۱۱، به نجف عزیمت کرد و از محضر استادان بزرگی چون سیدمهدی بحرالعلوم (متوفی ۱۲۱۲) بهره مند شد و تا ۱۲۲۸ در آن جا به تحصیل و تدریس اهتمام داشت، در آشوب عراق (حمله وهابیون به کربلا )، به ایران مسافرت کرد و در اثر دعوت های پی در پی شاهزاده محمد تقی میرزا، به بروجرد آمد و در این دیار اقامت گزید؛ از این رو، دانشمندان زیادی از اطراف به محضرش شرفیاب شده و علوم گوناگونی را فرا گرفتند. یکی از دلائل سفر های متعدد علامه کشفی و عدم اقامت وی در یک منطقه، خود داری از پذیرش مقام «مرجعیت» بود؛ زیرا مسئولیت آن را بسیار سنگین و خطیر می دانست. کشفی، برای پرهیز از شهرت، در اصفهان و یزد و بخش اصطهبانات، به تناوب، زندگی کرد و سرانجام، به درخواست حسام السلطنه (والی بروجرد)، به بروجرد رفت و به درخواست او، مفصّل ترین آثارش را نگاشت.
تألیفات
برخی از آثار کشفی عبارت اند از:۱. اجابةالمضطرین، در اصول دین و برخی فروع و اخلاق، که در ۱۳۰۶ در هند و در ۱۳۷۷ در ایران به چاپ رسیده است.۲. البرق و الشرق یا الشرق و البرق، که شرح فارسی برخی احادیث است و موافق مشرب اهل عرفان نگارش یافته و مضمون آن، حُسن و قبح عقلی است. ۳. شریفیه، منظومه ای منطقی در ۳۴۰ بیت . ۴. میزان الملوک و الطوائف و الصراط المستقیم فی سلوک الخلائف، که در ۱۳۷۵ عبدالوهاب فراتی آن را به چاپ رسانده است.۵. تحفةالملوک فی السیروالسلوک، که در ۱۳۸۱ به همت عبدالوهاب فراتی چاپ شده است.
ذوق شعری
علامه سید جعفر کشفی، علاوه بر تبحر در فقه، اصول، کلام، فلسفه و عرفان، از ذوق ادبی و شعری نیز برخوردار بوده است. در کتاب «تحفة الملوک» شعر های زیادی از وی مشاهده می شود؛ که این بیت از آن نمونه است:زان آستان که قبله ارباب دولت استمحروم بودن، از عدم قابلیت است
شاگردان
...

[ویکی شیعه] سید جَعفر بن ابواِسحاق دارابی (۱۱۸۹-۱۲۶۷ق)، معروف به کَشفی از دانشمندان علوم عقلی و دینی قرن دوازدهم و سیزدهم. او از شاگردان علامه بحرالعلوم در نجف بود و با حمله وهابیان به کربلا و نجف، به ایران بازگشت.
دارابی، مشرب عرفانی داشت و چون ادعای کشف و کرامت داشت، به کشفی معروف شد. او سرانجام در ۱۲۶۷ق در بروجرد درگذشت و همان جا به خاک سپرده شد.
کشفی در سال ۱۱۸۹ق در اصهبانات، از توابع فارس، به دنیا آمد. پدرش، سید یعقوب، از علمای شهر داراب بود و پس از چند سال اقامت در اصطهبانات، به داراب بازگشت و در ۱۱۹۸ق در همان جا درگذشت.