[ویکی فقه] سوره رعد، سیزدهمین سوره قرآن است. با توجه به ذکر واژه «رعد» در آیه ۱۳ این سوره و تبیین پدیده های آسمانی همچون رعد ، صاعقه ، ابرهای باران زا و…، این سوره، «رعد» نامیده شد.
غرض این سوره بیان حقیقت قرآنی است که بر رسول خدا (ص) نازل شده، و این که این قرآن معجزه و آیت رسالت است . این سوره همانند سایر سوره های مکی چون در آغاز دعوت پیامبر (ص) و به هنگام درگیری شدید با مشرکان نازل شده است، بیش تر پیرامون مسائل عقیدتی به ویژه دعوت به توحید و مبارزه با شرک و اثبات معاد سخن می گوید. و پس از اشاره به حقانیت و عظمت قرآن، به بیان آیات توحید و اسرار آفرینش که نشانه های ذات پاک خدا هستند می پردازد.
مفاد سوره
گاهی از برافراشتن آسمان های بی ستون، سخن می گوید و زمانی از تسخیر خورشید و ماه به فرمان خدا. گاه از گسترش زمین و آفرینش کوه ها و نهرها و درختان و میوه ها، و زمانی از پرده های آرام بخش شب که روز را می پوشاند. گاه دست مردم را می گیرد و به میان باغ های انگور و نخلستان و لابلای زراعت ها می برد، و شگفتی های آن ها را بر می شمرد. سپس به بحث معاد و زندگی نوین انسان و دادگاه عدل پروردگار می پردازد. و این مجموعه معرفی مبدء و معاد را، با بیان مسئولیت های مردم و وظائفشان و این که هر گونه تغییر و دگرگونی در سرنوشت آن ها، باید از ناحیه خود آنان شروع شود، تکمیل می کند.در ادامه دگر بار به مساله توحید باز می گردد، زمانی از تسبیح رعد و وحشت آدمیان از برق و صاعقه، بحث می کند، و زمانی از سجده آسمانیان و زمینی ها در برابر عظمت پروردگار. سپس برای این که چشم و گوش ها را بگشاید و اندیشه ها را بیدار کند، و بی خاصیت بودن بت های ساخته و پرداخته دست بشر را روشن سازد، آن ها را به اندیشه و تفکر دعوت می کند و برای شناخت حق و باطل ، مثال می زند، مثال هایی زنده و محسوس، و قابل درک برای همه.
ثمره ایمان
و از آنجا که ثمره نهایی ایمان به توحید و معاد، همان برنامه های سازنده عملی است به دنبال این بحث ها، مردم را به وفای به عهد ، صله رحم ، صبر و استقامت، انفاق در پنهان و آشکار و ترک انتقام جویی دعوت می کند و دگر بار به آن ها نشان می دهد که زندگی دنیا ناپایدار است، و آرامش و اطمینان جز در سایه ایمان به خدا حاصل نمی شود. و سرانجام دست مردم را می گیرد و به اعماق تاریخ می کشاند و سرگذشت دردناک اقوام یاغی و سرکش گذشته و آن هایی که حق را پوشاندند یا مردم را از حق بازداشتند بطور مشخص نشان می دهد، و با تهدید کردن کفار با تعبیراتی تکان دهنده سوره را پایان می بخشد. بدین سان، سوره رعد، از عقاید و ایمان، شروع می شود و به اعمال و برنامه های انسان سازی پایان می یابد.
ویژگی های سوره
...
غرض این سوره بیان حقیقت قرآنی است که بر رسول خدا (ص) نازل شده، و این که این قرآن معجزه و آیت رسالت است . این سوره همانند سایر سوره های مکی چون در آغاز دعوت پیامبر (ص) و به هنگام درگیری شدید با مشرکان نازل شده است، بیش تر پیرامون مسائل عقیدتی به ویژه دعوت به توحید و مبارزه با شرک و اثبات معاد سخن می گوید. و پس از اشاره به حقانیت و عظمت قرآن، به بیان آیات توحید و اسرار آفرینش که نشانه های ذات پاک خدا هستند می پردازد.
مفاد سوره
گاهی از برافراشتن آسمان های بی ستون، سخن می گوید و زمانی از تسخیر خورشید و ماه به فرمان خدا. گاه از گسترش زمین و آفرینش کوه ها و نهرها و درختان و میوه ها، و زمانی از پرده های آرام بخش شب که روز را می پوشاند. گاه دست مردم را می گیرد و به میان باغ های انگور و نخلستان و لابلای زراعت ها می برد، و شگفتی های آن ها را بر می شمرد. سپس به بحث معاد و زندگی نوین انسان و دادگاه عدل پروردگار می پردازد. و این مجموعه معرفی مبدء و معاد را، با بیان مسئولیت های مردم و وظائفشان و این که هر گونه تغییر و دگرگونی در سرنوشت آن ها، باید از ناحیه خود آنان شروع شود، تکمیل می کند.در ادامه دگر بار به مساله توحید باز می گردد، زمانی از تسبیح رعد و وحشت آدمیان از برق و صاعقه، بحث می کند، و زمانی از سجده آسمانیان و زمینی ها در برابر عظمت پروردگار. سپس برای این که چشم و گوش ها را بگشاید و اندیشه ها را بیدار کند، و بی خاصیت بودن بت های ساخته و پرداخته دست بشر را روشن سازد، آن ها را به اندیشه و تفکر دعوت می کند و برای شناخت حق و باطل ، مثال می زند، مثال هایی زنده و محسوس، و قابل درک برای همه.
ثمره ایمان
و از آنجا که ثمره نهایی ایمان به توحید و معاد، همان برنامه های سازنده عملی است به دنبال این بحث ها، مردم را به وفای به عهد ، صله رحم ، صبر و استقامت، انفاق در پنهان و آشکار و ترک انتقام جویی دعوت می کند و دگر بار به آن ها نشان می دهد که زندگی دنیا ناپایدار است، و آرامش و اطمینان جز در سایه ایمان به خدا حاصل نمی شود. و سرانجام دست مردم را می گیرد و به اعماق تاریخ می کشاند و سرگذشت دردناک اقوام یاغی و سرکش گذشته و آن هایی که حق را پوشاندند یا مردم را از حق بازداشتند بطور مشخص نشان می دهد، و با تهدید کردن کفار با تعبیراتی تکان دهنده سوره را پایان می بخشد. بدین سان، سوره رعد، از عقاید و ایمان، شروع می شود و به اعمال و برنامه های انسان سازی پایان می یابد.
ویژگی های سوره
...
wikifeqh: سوره_مبارکه_رعد
[ویکی شیعه] سوره رعد، سیزدهمین سورهٔ قرآن و جزو سوره های مدنی است که در جزء سیزدهم قرآن جای گرفته است. رعد به معنای غرش آسمان است و از آیه سیزدهم گرفته شده است. این سوره درباره توحید و قدرت خداوند، حقانیت قرآن و نبوت پیامبر اسلام، رستاخیز و وصف بهشت و جهنم سخن می گوید.
از آیات مشهور این سوره آیه ۲۸ است که آرامش دل ها را در گرو یاد خدا می داند و آیه ۴۳ که بنابر نظر برخی مفسران، مراد از «من عنده علم الکتاب» در آن، امام علی(ع) است. نقل شده است هر کس سوره رعد را تلاوت کند، خداوند ده برابر ابرهای موجود در گذشته، حال و آینده به او حسنه می دهد.
نام سوره اشاره به پدیده رعد (به معنای غرّش آسمان) و تسبیح الهی گفتن آن دارد که در آیه ۱۳ از آن سخن گفته شده است.
از آیات مشهور این سوره آیه ۲۸ است که آرامش دل ها را در گرو یاد خدا می داند و آیه ۴۳ که بنابر نظر برخی مفسران، مراد از «من عنده علم الکتاب» در آن، امام علی(ع) است. نقل شده است هر کس سوره رعد را تلاوت کند، خداوند ده برابر ابرهای موجود در گذشته، حال و آینده به او حسنه می دهد.
نام سوره اشاره به پدیده رعد (به معنای غرّش آسمان) و تسبیح الهی گفتن آن دارد که در آیه ۱۳ از آن سخن گفته شده است.
wikishia: سوره_رعد
[ویکی اهل البیت] سوره رعد سیزدهمین سوره قرآن است و دارای 43 آیه است.
ابن عباس و عطا معتقدند که تمام این سوره در مکه نازل شده است. کلبی و مقاتل سوره را بجز آخرین آیه آن مکی می دانند؛ آیه اخیر در مدینه، درباره عبداللَّه بن سلام نازل شده است.
سعید بن جبیر گوید: چگونه ممکن است آخرین آیه، درباره عبداللَّه بن سلام باشد حال آن که تمام سوره در مکه نازل شده است؟ حسن و عکرمه و قتاده گویند: این سوره - بجز دو آیه آن - در مدینه نازل شده است. دو آیه دیگر در مکه نازل شده که آیه 31 و 32 سوره است.
این سوره در ترتیب مصحف سیزدهمین سوره و در ترتیب نزول نود وششمین سوره قرآن کریم است که پیش از آن سوره محمد و پس از آن سوره الرحمن نازل شده است.
این سوره بنابر نظر شامیان 47 آیه و بنابر نظر بصریان 45 آیه و بنابر نظر حجازیان 44 آیه و بنابر نظر کوفیان 43 آیه است.
ابی بن کعب، از پیامبر گرامی روایت کرده است که: هر کس سوره رعد را بخواند، ده حسنه به او داده می شود که با تمام ابرهایی که از آغاز خلقت تا روز قیامت پدید آمده و می آید، برابری خواهد کرد و در روز قیامت از آنهایی است که به عهد خداوند وفا کرده اند.
امام صادق علیه السلام فرمود: هر کس سوره رعد را زیاد بخواند، هرگز دچار صاعقه نخواهد شد و اگر دارای ایمان باشد، بدون حساب وارد بهشت می شود و می تواند افراد خانواده و دوستان خود را شفاعت کند.
غرض این سوره بیان حقیقت قرآنی است که بر رسول خدا (ص) نازل شده، و اینکه این قرآن معجزه و آیت رسالت است، و اما اینکه کفار آن را آیت و معجزه نشمرده و به عنوان تعریض بر آن گفتند:" چرا آیتی از ناحیه پروردگارش نازل نشد"؟ گفتارشان مردود است، و رسول خدا (ص) نباید به آن اعتنا کند، و ایشان هم سزاوار نیست که چنین سخنی بگویند.
ابن عباس و عطا معتقدند که تمام این سوره در مکه نازل شده است. کلبی و مقاتل سوره را بجز آخرین آیه آن مکی می دانند؛ آیه اخیر در مدینه، درباره عبداللَّه بن سلام نازل شده است.
سعید بن جبیر گوید: چگونه ممکن است آخرین آیه، درباره عبداللَّه بن سلام باشد حال آن که تمام سوره در مکه نازل شده است؟ حسن و عکرمه و قتاده گویند: این سوره - بجز دو آیه آن - در مدینه نازل شده است. دو آیه دیگر در مکه نازل شده که آیه 31 و 32 سوره است.
این سوره در ترتیب مصحف سیزدهمین سوره و در ترتیب نزول نود وششمین سوره قرآن کریم است که پیش از آن سوره محمد و پس از آن سوره الرحمن نازل شده است.
این سوره بنابر نظر شامیان 47 آیه و بنابر نظر بصریان 45 آیه و بنابر نظر حجازیان 44 آیه و بنابر نظر کوفیان 43 آیه است.
ابی بن کعب، از پیامبر گرامی روایت کرده است که: هر کس سوره رعد را بخواند، ده حسنه به او داده می شود که با تمام ابرهایی که از آغاز خلقت تا روز قیامت پدید آمده و می آید، برابری خواهد کرد و در روز قیامت از آنهایی است که به عهد خداوند وفا کرده اند.
امام صادق علیه السلام فرمود: هر کس سوره رعد را زیاد بخواند، هرگز دچار صاعقه نخواهد شد و اگر دارای ایمان باشد، بدون حساب وارد بهشت می شود و می تواند افراد خانواده و دوستان خود را شفاعت کند.
غرض این سوره بیان حقیقت قرآنی است که بر رسول خدا (ص) نازل شده، و اینکه این قرآن معجزه و آیت رسالت است، و اما اینکه کفار آن را آیت و معجزه نشمرده و به عنوان تعریض بر آن گفتند:" چرا آیتی از ناحیه پروردگارش نازل نشد"؟ گفتارشان مردود است، و رسول خدا (ص) نباید به آن اعتنا کند، و ایشان هم سزاوار نیست که چنین سخنی بگویند.
wikiahlb: سوره_رعد