سوره انسان

[ویکی فقه] سوره انسان هفتاد و ششمین سوره قرآن می باشد.
سوره انسان یا «سوره دهر» یا «سوره هل اتی» به هفتاد و ششمین سوره قرآن اطلاق می شود. از این سوره در باب صلات سخن رفته است.
وجه تسمیه سوره انسان
قرآن کتاب هدایت و موضوع هدایت، انسان است. «انسان» جدای از الفاظ مترادف آن، به تنهایی ۶۵ بار در قرآن آمده است. موضوع بحث در این سوره به ویژه در آیه نخست آن (هل اتی علی الانسان حین من الدهر لم یکن شیئا مذکورا)؛ «انسان» است. از آن جا که محور این سوره، «انسان» و عمل و اخلاص و ایثار و عاقبت کار او در قیامت و نعمت های خوب برای نیکان است، به سوره «انسان» نامگذاری شده است.
محتوای سوره انسان
این سوره در آغاز، خلقت انسان را بعد از آن که نامی از او در میان نبود، خاطرنشان می سازد؛ و در ادامه، به خلقت انسان و قرارگرفتن او بر سر دو راهی «شکر» و «کفران» اشاره می کند. و سپس می فرماید که خدای تعالی او را به راهی که تنها راه اوست هدایت کرد، حال یا این انسان شکر هدایتش را می گزارد، و یا کفران می کند. آن گاه می فرماید برای کافران انواعی از عذاب و برای ابرار الوانی از نعمت آماده کرده، و اوصاف آن نعمت ها را در طی هجده آیه شرح می دهد، و همین دلیل است بر اینکه مقصود اصلی هم بیان همین نعمت ها بوده؛ و پس از بیان اوصاف آن نعمت ها، روی سخن را به رسول گرامی خود نموده می فرماید:قرآن نازل شده از ناحیه اوست، و مایه تذکر بشر است، پس باید که در برابر حکم پروردگار خود صابر باشد، و هوا و هوس های کفار را پیروی نکند، و باید که پروردگار خود را صبح و شام به یاد بیاورد و برای او شب ها به سجده بیفتد، و شبی طولانی تسبیح گوید.
محل نزول سوره انسان
...

[ویکی شیعه] سوره انسان یا هل اتی یا دَهر هفتاد و ششمین سوره و از سوره های مدنی قرآن که در جزء ۲۹ قرآن جای گرفته است. سوره انسان درباره خلقت انسان و هدایت او سخن می گوید و سپس به اوصاف ابرار (نیکوکاران)، نعمت هایی که خداوند به آنان می دهد و دلیل این نعمت ها می پردازد و در آخر از اهمیت قرآن و مشیت پروردگار سخن می گوید.
بنابر نظر مفسران شیعه و برخی از اهل سنت، آیه هشتم این سوره که به آیه اطعام معروف است، در توصیف حضرت علی(ع) و فاطمه زهرا(س) و حسنین(ع) و خادم آنان فضه نازل شده است. ایشان سه روز پی در پی به نذرشان بر روزه گرفتن این روزها وفا کردند و با اینکه خود گرسنه بودند، افطاری شان را به مسکین و یتیم و اسیر بخشیدند. از جمله پاداش هایی که برای قرائت این سوره بیان شده، همنشینی با پیامبر(ص) در آخرت است.
این سوره به نام های انسان، هل اتی و دهر مشهور است. این نامگذاری هم به این سبب است که این سه واژه در آیه اول آمده اند. به این سوره ابرار (نیکان) نیز می گویند؛ زیرا این کلمه در آیه پنجم آمده و بیش از نصف این سوره به شرح حال این افراد پرداخته است.

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از دائرة المعارف قرآن کریم است
سوره انسان هفتاد و ششمین سوره قرآن کریم است و دارای 31 آیه است.
مدنی یا مکی بودن این سوره با عنایت به شأن نزولی که برای آن گفته اند از اهمیتی فوق العاده برخوردار شده و بحث های گسترده ای را به خود اختصاص داده است. شیعه و بسیاری از اهل سنت با ارائه شواهدی، مدنی بودن همه سوره یا دست کم 22 آیه ابتدای آن را ثابت کرده اند. برخی از اهل سنت نیز همه سوره را مکی دانسته اند.
سوره انسان نود و ششمین یا نود و هشتمین سوره در ترتیب نزول است که پس از سوره الرحمن و پیش از سوره طلاق نازل شده است.
این سوره دارای 31 آیه و 240 کلمه است
سوره انسان به نام های «هَل أتی»، «انسان» و «دهر» شهرت یافته که هر سه از آیه نخست این سوره برگرفته شده است: «هَل اَتی عَلَی الاِنسنِ حینٌ مِنَ الدَّهرِ لَم یَکُن شَیا مَذکورا» (سوره انسان/76،1) و چون بیشتر آیات آن به بیان وصف ابرار اختصاص یافته به آن سوره «ابرار» نیز گفته اند.
برخی «امشاج» را نیز از نام های این سوره دانسته اند که ظاهراً برگرفته از واژه «امشاج» در آیه دوم آن است.
درباره پیوند این سوره با سوره پیشین گفته اند: خداوند سوره قیامت را با آفرینش انسان از نطفه به پایان برده و این سوره را نیز با خلقت انسان آغاز کرده است. فواصل آیات این سوره به «الف» است.