شکر
/Sekar/
مترادف شکر: امتنان، تشکر، حق شناسی، حمد، سپاس، شکرانه، منت
برابر پارسی: سپاس
معنی انگلیسی:
فرهنگ اسم ها
معنی: ماده بلوری شیرین و سفیدرنگ، زیبارو، نام معشوقه اصفهانی خسروپرویز پادشاه ساسانی در منظومه خسرو و شیرین
برچسب ها: اسم، اسم با ش، اسم دختر، اسم سانسکریت
لغت نامه دهخدا
آن ترنج و شکّرش برداشت پاک
وَاندر آن دستار آن زن بست خاک.
رودکی.
بی قیمت است شکّر از آن دو لبان اوی کاسد شد از دو زلفش بازار شاه بوی.
رودکی.
تلخی و شیرینیَش آمیخته ست کس نخورد نوش و شکر بآپیون.
رودکی.
تا صبر را نباشد شیرینی شکرتا بید بوی نَدْهد برسان داربوی .
رودکی.
از وی [ از خوزستان ] شکر و جامه های گوناگون... خیزد. ( حدود العالم ). عسکر مکرم ، شهری است با سواد بسیار و خرّم و بانعمت و همه شکر جهان ، سرخ و سپید و قند از آنجا افتد. ( حدود العالم ).همه یال اسبان پر از مشک و می
شکر با درم ریخته زیر پی.
فردوسی.
شکر جست و بادام و مرغ و بره بیشتر بخوانید ...فرهنگ فارسی
( اسم ) ۱ - شکار . ۲ - ( اسم ) در ترکیبات به معنی شکار کننده و صید کننده و شکنده آید : دشمن شکر .
جمع شکیر
فرهنگ معین
( ~ . ) پسوندی که معنای شکار کننده و نابود کننده می دهد، مانند: دشمن شکر.
(شُ ) [ ع . ] ۱ - (مص ل . ) سپاسگزاری کردن . ۲ - (اِمص . ) سپاسگزاری . ۳ - (اِ. ) سپاس .
فرهنگ عمید
۱. = شکردن
۲. شکرنده (در ترکیب با کلمۀ دیگر ): دشمن شکر.
۱. مادۀ بلوری، سفید، و شیرینی که از چغندر قند یا نیشکر گرفته می شود و برای ساختن قند و نبات یا شیرین کردن بعضی خوراکی ها و آشامیدنی ها به کار می رود.
۲. (صفت ) [مجاز] خوشایند، مطبوع (در ترکیب با کلمۀ دیگر ): شکرخواب.
گویش مازنی
دانشنامه اسلامی
[ویکی شیعه] شُکر، اصطلاحی قرآنی و اخلاقی به معنای سپاسگزاری و قدردانی زبانی و عملی از نعمت های خدا. عارفان مسلمان، شکر را به سه نوع زبانی، قلبی(علمی) و عملی تقسیم می کنند. شکر زبانی اعتراف گفتاری به نعمت، شکر قلبی دانستنِ نعمت از خدا، و شکر عملی اطاعت در رفتار و کردار از بخشنده نعمت (مُنعِم) بیان شده است.
بنابر آیات قرآنی، شکر به نفع خود انسان است و شکر یا ناسپاسی، هیچ نفع یا ضرری برای خداوند ندارد؛ زیرا خدا از انسان و افعال او غنی و بی نیاز است. بر همین اساس، شکر نعمت باعث برکت و افزون شدن آنها می شود. امیرالمومنین، شکر را نشانه ایمان و تقوا و مایه برکت و حفظ نعمت ها خوانده است.
شکر در لغت به معنای شناخت احسان و نیکوکاری و انتشار آن است و در اصطلاح، به معنای به یادآوری و شناخت نعمت های خدا و اظهار قلبی و زبانی و عملی آنهاست. در زبان فارسی، غالبا کلمه «سپاسگزاری» معادل «شکر» انگاشته می شود که معادل دقیقی نیست.
بنابر آیات قرآنی، شکر به نفع خود انسان است و شکر یا ناسپاسی، هیچ نفع یا ضرری برای خداوند ندارد؛ زیرا خدا از انسان و افعال او غنی و بی نیاز است. بر همین اساس، شکر نعمت باعث برکت و افزون شدن آنها می شود. امیرالمومنین، شکر را نشانه ایمان و تقوا و مایه برکت و حفظ نعمت ها خوانده است.
شکر در لغت به معنای شناخت احسان و نیکوکاری و انتشار آن است و در اصطلاح، به معنای به یادآوری و شناخت نعمت های خدا و اظهار قلبی و زبانی و عملی آنهاست. در زبان فارسی، غالبا کلمه «سپاسگزاری» معادل «شکر» انگاشته می شود که معادل دقیقی نیست.
wikishia: شکر
[ویکی اهل البیت] شکر برترین مقامات نیکان و عمده توشه مسافران به عالم نور است، و آن موجب دفع بلا و باعث افزونی نعمت ها است. و از این رو به آن بسیار ترغیب شده است و خداوند آن را وسیله ای برای زیادتی نعمت قرار داده است.
شکر از برترین اعمال است و از سه عنصر: علم، حال و عمل تنظیم می شود.
علم همان اصل و ریشه شکر است که حال را به وجود می آورد، و حال عمل را به ارمغان می آورد.
علم، عبارت از آن است که بدانی نعمت، استقلال ندارد و وابسته به نعمت دهنده است.
و حال، همان شادی و سروری است که از نعمت دادن او به انسان دست می دهد.
و عمل، اقدام به چیزی است که مقصود و محبوب منعم است. این عمل ممکن است توسط قلب، زبان یا اعضای دیگر انجام شود.
شکر از برترین اعمال است و از سه عنصر: علم، حال و عمل تنظیم می شود.
علم همان اصل و ریشه شکر است که حال را به وجود می آورد، و حال عمل را به ارمغان می آورد.
علم، عبارت از آن است که بدانی نعمت، استقلال ندارد و وابسته به نعمت دهنده است.
و حال، همان شادی و سروری است که از نعمت دادن او به انسان دست می دهد.
و عمل، اقدام به چیزی است که مقصود و محبوب منعم است. این عمل ممکن است توسط قلب، زبان یا اعضای دیگر انجام شود.
wikiahlb: شکر
[ویکی الکتاب] معنی شَکَرَ: شکر کرد (شکر به معنای آن است که نعمت ولی نعمت را طوری به کار بزنی که از انعام منعم آن خبر دهد(درراه درست استفاده کنی ) و یا ثنای او بگویی که چه نعمتها به تو ارزانی داشته است ، و هر کدام باشد منطبق با عبادت او میشود )
معنی أَشْکُرَ: که شکر کنم
معنی ءَأَشْکُرُ: آیا شُکر می کنم
معنی تَشْکُرُواْ: که شکر کنید
معنی تَشْکُرُونَ: شکر می کنید
معنی یَشْکُرْ: شکر کند
معنی یَشْکُرُ: شکر می کند
معنی یَشْکُرُونَ: شکر می کنند
معنی ﭐشْکُرُواْ: سپاسگزاری کنید-شکر کنید
معنی لَا یَشْکُرُونَ: شکر نمی کنید - سپاسگزاری نمی کنید
معنی ﭐشْکُرْ: سپاسگزاری کن-شکر کن
معنی شَاکِرٌ: سپاسگزار - شکر گزار
ریشه کلمه:
شکر (۷۵ بار)
معنی أَشْکُرَ: که شکر کنم
معنی ءَأَشْکُرُ: آیا شُکر می کنم
معنی تَشْکُرُواْ: که شکر کنید
معنی تَشْکُرُونَ: شکر می کنید
معنی یَشْکُرْ: شکر کند
معنی یَشْکُرُ: شکر می کند
معنی یَشْکُرُونَ: شکر می کنند
معنی ﭐشْکُرُواْ: سپاسگزاری کنید-شکر کنید
معنی لَا یَشْکُرُونَ: شکر نمی کنید - سپاسگزاری نمی کنید
معنی ﭐشْکُرْ: سپاسگزاری کن-شکر کن
معنی شَاکِرٌ: سپاسگزار - شکر گزار
ریشه کلمه:
شکر (۷۵ بار)
wikialkb: شَکَر
[ویکی فقه] شکر (ابهام زدایی). واژه شکر ممکن است در معانی ذیل به کار رفته و یا اسم برای اشخاص ذیل باشد: معانی• شکر (به ضم شین)، اصطلاحی دینی و اخلاقی، به معنای قدردانی کردن از خدا• شکر (منطق)، یکی از اصطلاحات به کار رفته در علم منطق و به معنای تقریر خطیب از محاسن و منافع امر واقع شده در گذشته• شکر (به فتح شین)، ماده ای شیرین و دارای کاربرد فقهی اعلام و اشخاص• شکر بن احمد بغدادی، عالم، فقیه، متکلم و ادیب شیعی قرن سیزدهم و چهاردهم
...
...
wikifeqh: شکر_(ابهام_زدایی)
[ویکی فقه] شکر (به ضم شین). شُکر، اصطلاحی دینی و اخلاقی، به معنای قدردانی کردن از خدا می باشد و منظور از آن سپاسگزاری در حوزه نیت، گفتار و رفتار است.
شکر در لغت به معنای شناخت نعمت و سپاسگزاری از منعم است. جوهری شکر و ثنای الهی را انجام دادن اعمال نیک در برابر منعِم دانسته است. راغب گفته تصور نعمت در ذهن و اظهار آن در گفتار و کردار است. نیز آن را با استناد به آیۀ۹ سوره انسان، شُکور نامیده اند. شکرگزاری با قلب، زبان و عمل، در روایات اسلامی نیز به همین معنی آمده است و امام صادق (علیه السّلام) می فرماید: «مَنْ اَنعَمَ اللهُ علَیهِ بنِعمةٍ فَعَرَفها بِقلبِهِ فَقَد اَدّی شُکرها؛ هر کس نعمت خدا داده را با دل بشناسد، شکرش را ادا کرده است.» و نیز می فرماید: «شکرُ النِّعمةِ اجتِنابُ المحارِمِ و تمام الشُّکرِ قَولُ الرَّجلِ: الحمدُ للهِ رَبِّ العالَمینَ؛ شکر نعمت، دوری از کارهای حرام است و شکر کامل، گفتنِ «الحمد للِّه ربِّ العالَمینَ» است.» برخی عرفا، در کنار شکر لغوی، از شکر عرفی نیز نام برده اند. شکر لغوی اعم از شکر عرفی است، چرا که هم شکر و سپاس خدا و هم غیر او را در بر می گیرد، اما شکر عرفی فقط به معنای تشکر از نعمت های الهی است. یعنی، بین این دو نوع شکر نسبت عموم و خصوص مطلق برقرار است. خواجه عبدالله انصاری شبه معانی سه گانۀ معرفت نعمت و قبول نعمت و ثنای آن، و غزالی به علم، حال (شادمانی قلبی از نعمت) و عمل، که در واقع هر دو نوع معنا بر هم منطبق اند، اشاره کرده اند.
ارکان شکر
یکی از ارکان اساسی در معنای شکر، شناخت و معرفت نعمت است، زیرا راهی است برای معرفت منعِم شکر سه رکن دارد: رکن نخست آن عبارت است از شناخت صاحب نعمت با همه اوصافِ درخور او و نیز شناخت اصل نعمت از جهت نعمت بودن. تمامیت و کمال این شناخت به این است که بنده تمامی نعمت ها را از جانب خدا بداند و اینکه منعم حقیقی او است و همه واسطه ها مطیع حکم او و مسخر امر اویند. رکن دوم شکر عبارت است از حالتی که از این شناخت حاصل می شود؛ یعنی خضوع و فروتنی و خشنود شدن از نعمت های الهی از این جهت که هدیه ای از جانب منعم و بیانگر لطف و عنایت او نسبت به بنده اش می باشد. رکن سوم، نتیجه آن حالت؛ یعنی عمل است که به قلب، زبان و دیگر اعضای بدن (جوارح) تعلق می گیرد. عمل قلب، قصد تعظیم و ستایش منعم و تفکر در مخلوقات و کارها و آثار لطف او است. عمل زبان اظهار تعظیم و ستایش خدای متعال و دعوت به معروف و بازداشتن از منکر و مانند آن است. عمل جوارح، استفاده از نعمت های ظاهری و باطنی او در طاعت و عبادت و خودداری از به کارگیری آنها در معصیت و نافرمانی او است. البته توفیق شکر، خود نعمتی است که موجب شکر دیگری می گردد؛ از این رو، نهایت شکر، اعتراف به ناتوانی از آن است.
دیدگاه عرفا
برخی عرفا شکر نعمت را مشاهدۀ بخشش همراه با نگهداشت حرمت، و برخی دیگر آن را اعتراف به نعمتِ منعِم و اقرار به ربوبیت او همراه با خضوع و فروتنی معنا کرده اند.
اقسام شکر
...
شکر در لغت به معنای شناخت نعمت و سپاسگزاری از منعم است. جوهری شکر و ثنای الهی را انجام دادن اعمال نیک در برابر منعِم دانسته است. راغب گفته تصور نعمت در ذهن و اظهار آن در گفتار و کردار است. نیز آن را با استناد به آیۀ۹ سوره انسان، شُکور نامیده اند. شکرگزاری با قلب، زبان و عمل، در روایات اسلامی نیز به همین معنی آمده است و امام صادق (علیه السّلام) می فرماید: «مَنْ اَنعَمَ اللهُ علَیهِ بنِعمةٍ فَعَرَفها بِقلبِهِ فَقَد اَدّی شُکرها؛ هر کس نعمت خدا داده را با دل بشناسد، شکرش را ادا کرده است.» و نیز می فرماید: «شکرُ النِّعمةِ اجتِنابُ المحارِمِ و تمام الشُّکرِ قَولُ الرَّجلِ: الحمدُ للهِ رَبِّ العالَمینَ؛ شکر نعمت، دوری از کارهای حرام است و شکر کامل، گفتنِ «الحمد للِّه ربِّ العالَمینَ» است.» برخی عرفا، در کنار شکر لغوی، از شکر عرفی نیز نام برده اند. شکر لغوی اعم از شکر عرفی است، چرا که هم شکر و سپاس خدا و هم غیر او را در بر می گیرد، اما شکر عرفی فقط به معنای تشکر از نعمت های الهی است. یعنی، بین این دو نوع شکر نسبت عموم و خصوص مطلق برقرار است. خواجه عبدالله انصاری شبه معانی سه گانۀ معرفت نعمت و قبول نعمت و ثنای آن، و غزالی به علم، حال (شادمانی قلبی از نعمت) و عمل، که در واقع هر دو نوع معنا بر هم منطبق اند، اشاره کرده اند.
ارکان شکر
یکی از ارکان اساسی در معنای شکر، شناخت و معرفت نعمت است، زیرا راهی است برای معرفت منعِم شکر سه رکن دارد: رکن نخست آن عبارت است از شناخت صاحب نعمت با همه اوصافِ درخور او و نیز شناخت اصل نعمت از جهت نعمت بودن. تمامیت و کمال این شناخت به این است که بنده تمامی نعمت ها را از جانب خدا بداند و اینکه منعم حقیقی او است و همه واسطه ها مطیع حکم او و مسخر امر اویند. رکن دوم شکر عبارت است از حالتی که از این شناخت حاصل می شود؛ یعنی خضوع و فروتنی و خشنود شدن از نعمت های الهی از این جهت که هدیه ای از جانب منعم و بیانگر لطف و عنایت او نسبت به بنده اش می باشد. رکن سوم، نتیجه آن حالت؛ یعنی عمل است که به قلب، زبان و دیگر اعضای بدن (جوارح) تعلق می گیرد. عمل قلب، قصد تعظیم و ستایش منعم و تفکر در مخلوقات و کارها و آثار لطف او است. عمل زبان اظهار تعظیم و ستایش خدای متعال و دعوت به معروف و بازداشتن از منکر و مانند آن است. عمل جوارح، استفاده از نعمت های ظاهری و باطنی او در طاعت و عبادت و خودداری از به کارگیری آنها در معصیت و نافرمانی او است. البته توفیق شکر، خود نعمتی است که موجب شکر دیگری می گردد؛ از این رو، نهایت شکر، اعتراف به ناتوانی از آن است.
دیدگاه عرفا
برخی عرفا شکر نعمت را مشاهدۀ بخشش همراه با نگهداشت حرمت، و برخی دیگر آن را اعتراف به نعمتِ منعِم و اقرار به ربوبیت او همراه با خضوع و فروتنی معنا کرده اند.
اقسام شکر
...
wikifeqh: شکرگزاری
[ویکی فقه] شکر (به فتح شین). شکر ماده ای شیرین است، که از برخی گیاهان استخراج می شود. در قدیم شکر از نیشکر استخراج می شد و منظور روایات هم این شکر است. از عنوان یاد شده در بابهای صلات، صوم، حج و اطعمه و اشربه سخن گفته اند.
هرچند امروزه از چغندر قند نیز شکر می گیرند، لیکن در گذشته شکر از نیشکر- که به عربی «قصب السکر» می گفتند- گرفته می شد. مراد از آن در روایات نیز همین نوع شکر است. این ماده غذایی در گذشته به لحاظ مراتب تصفیه آن دارای انواعی از سرخ و سفید و سلیمانی و طبرزد و غیر آن بود. به گفته برخی، شکر قبل از آنکه تصفیه شود، شکر سرخ و چون دوباره پخته و تصفیه گردد و در ظرفی ریخته شود که درد آن جدا گردد، شکر سلیمانی و اگر سه بار پخته و صاف و دُرد آن جدا شود، قند مکرر نامیده می شود که اکثر، نوع سفت قند مکرر را شکر طبرزد نامند. برخی گفته اند: در پخت سوم، اگر به مقدار یک دهم شیر تازه بیفزایند و بجوشانند تا سفت شود، آن را طبرزد گویند. بعضی، شکر طبرزد را به شکر سفید تعریف کرده اند.
خواص داروئی شکر
در برخی روایات، خوردن شکر همراه با آب خنک برای مداوای تب سفارش شده است. همچنین در روایات، از شکر به عنوان غذایی سودمند یاد شده و نوع طبرزد آن دوای بلغم و نوع سلیمانی اش دوای بیماری وبا معرفی شده است.
احکام شکر
بنابر آنچه در روایات آمده، خوردن شکر، بویژه قبل از خوابیدن مستحب است.افطار کردن روزه با شکر مستحب است. همچنین مستحب است کسی که برای نماز عید فطر می رود، اولین غذایی که می خورد خرما، مویز و یا شکر باشد. بر مسافر مستحب است هنگام سفر جز سفر زیارتی امام حسین علیه السّلام- نیکوترین و بهترین توشه را بردار که شکر از آن جمله است.
هرچند امروزه از چغندر قند نیز شکر می گیرند، لیکن در گذشته شکر از نیشکر- که به عربی «قصب السکر» می گفتند- گرفته می شد. مراد از آن در روایات نیز همین نوع شکر است. این ماده غذایی در گذشته به لحاظ مراتب تصفیه آن دارای انواعی از سرخ و سفید و سلیمانی و طبرزد و غیر آن بود. به گفته برخی، شکر قبل از آنکه تصفیه شود، شکر سرخ و چون دوباره پخته و تصفیه گردد و در ظرفی ریخته شود که درد آن جدا گردد، شکر سلیمانی و اگر سه بار پخته و صاف و دُرد آن جدا شود، قند مکرر نامیده می شود که اکثر، نوع سفت قند مکرر را شکر طبرزد نامند. برخی گفته اند: در پخت سوم، اگر به مقدار یک دهم شیر تازه بیفزایند و بجوشانند تا سفت شود، آن را طبرزد گویند. بعضی، شکر طبرزد را به شکر سفید تعریف کرده اند.
خواص داروئی شکر
در برخی روایات، خوردن شکر همراه با آب خنک برای مداوای تب سفارش شده است. همچنین در روایات، از شکر به عنوان غذایی سودمند یاد شده و نوع طبرزد آن دوای بلغم و نوع سلیمانی اش دوای بیماری وبا معرفی شده است.
احکام شکر
بنابر آنچه در روایات آمده، خوردن شکر، بویژه قبل از خوابیدن مستحب است.افطار کردن روزه با شکر مستحب است. همچنین مستحب است کسی که برای نماز عید فطر می رود، اولین غذایی که می خورد خرما، مویز و یا شکر باشد. بر مسافر مستحب است هنگام سفر جز سفر زیارتی امام حسین علیه السّلام- نیکوترین و بهترین توشه را بردار که شکر از آن جمله است.
wikifeqh: شکر_(به_فتح_شین)
[ویکی فقه] شکر (قرآن). در قرآن مجید به شکرگزاری از خداوند اشاره شده است.
لزوم شکرگزاری به درگاه خدا ، هنگام آشامیدن شیر چارپایان :... انا خلقنا لهم مما عملت ایدینا انعما...؛ و لهم فیها منفع و مشارب افلا یشکرون.
شکرگزاری برای نعمت آب آشامیدنی شیرین
لزوم شکرگزاری به درگاه خدا، برای نعمت آب آشامیدنی شیرین:افرءیتم الماء الذی تشربون؛ لو نشاء جعلنه اجاجا فلولا تشکرون.
لزوم شکرگزاری به درگاه خدا ، هنگام آشامیدن شیر چارپایان :... انا خلقنا لهم مما عملت ایدینا انعما...؛ و لهم فیها منفع و مشارب افلا یشکرون.
شکرگزاری برای نعمت آب آشامیدنی شیرین
لزوم شکرگزاری به درگاه خدا، برای نعمت آب آشامیدنی شیرین:افرءیتم الماء الذی تشربون؛ لو نشاء جعلنه اجاجا فلولا تشکرون.
wikifeqh: شکر_(قرآن)
[ویکی فقه] شکر (منطق). شکر، یکی از اصطلاحات به کار رفته در علم منطق بوده و به معنای تقریر خطیب از محاسن و منافع امر واقع شده در گذشته است.
خطابه بر سه نوع است: مشاوَرات، منافَرات و مشاجَرات.
← مشاوره
شکر که یکی از انواع مشاجره است به معنای سپاس گزاری و تشکر از آن چیزی است که در گذشته واقع شده است. شکر به این است که خطیب، کمالات و فضایلی که در زمان گذشته قائم به کسی یا چیزی بوده است را بازگو کند؛ مثلاً اگر انسان است فضایل او را بیان کند و اگر از جمادات است کمالات سزاوار به حال او را بازگو کند.
مستندات مقاله
در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است: • مظفر، محمدرضا، المنطق.
...
خطابه بر سه نوع است: مشاوَرات، منافَرات و مشاجَرات.
← مشاوره
شکر که یکی از انواع مشاجره است به معنای سپاس گزاری و تشکر از آن چیزی است که در گذشته واقع شده است. شکر به این است که خطیب، کمالات و فضایلی که در زمان گذشته قائم به کسی یا چیزی بوده است را بازگو کند؛ مثلاً اگر انسان است فضایل او را بیان کند و اگر از جمادات است کمالات سزاوار به حال او را بازگو کند.
مستندات مقاله
در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است: • مظفر، محمدرضا، المنطق.
...
wikifeqh: شکر_(منطق)
[ویکی فقه] شکر( به فتح شین). شکر مادهای شیرین است، که از برخی گیاهان استخراج می شود. در قدیم شکر از نیشکر استخراج می شد و منظور روایات هم این شکر است. از عنوان یاد شده در بابهای صلات، صوم، حج و اطعمه و اشربه سخن گفتهاند.
هرچند امروزه از چغندر قند نیز شکر میگیرند، لیکن در گذشته شکر از نیشکر- که به عربی «قصب السکر» میگفتند- گرفته میشد. مراد از آن در روایات نیز همین نوع شکر است. این ماده غذایی در گذشته به لحاظ مراتب تصفیه آن دارای انواعی از سرخ و سفید و سلیمانی و طبرزد و غیر آن بود. به گفته برخی، شکر قبل از آنکه تصفیه شود، شکر سرخ و چون دوباره پخته و تصفیه گردد و در ظرفی ریخته شود که درد آن جدا گردد، شکر سلیمانی و اگر سه بار پخته و صاف و دُرد آن جدا شود، قند مکرر نامیده میشود که اکثر، نوع سفت قند مکرر را شکر طبرزد نامند. برخی گفتهاند: در پخت سوم، اگر به مقدار یک دهم شیر تازه بیفزایند و بجوشانند تا سفت شود، آن را طبرزد گویند. بعضی، شکر طبرزد را به شکر سفید تعریف کردهاند. خواص داروئی شکر در برخی روایات، خوردن شکر همراه با آب خنک برای مداوای تب سفارش شده است. همچنین در روایات، از شکر به عنوان غذایی سودمند یاد شده و نوع طبرزد آن دوای بلغم و نوع سلیمانیاش دوای بیماری وبا معرفی شده است. احکام شکر بنابر آنچه در روایات آمده، خوردن شکر، بویژه قبل از خوابیدن مستحب است. افطار کردن روزه با شکر مستحب است. همچنین مستحب است کسی که برای نماز عید فطر میرود، اولین غذایی که میخورد خرما، مویز و یا شکر باشد. بر مسافر مستحب است هنگام سفر جز سفر زیارتی امام حسین علیه السّلام- نیکوترین و بهترین توشه را بردار که شکر از آن جمله است.
هرچند امروزه از چغندر قند نیز شکر میگیرند، لیکن در گذشته شکر از نیشکر- که به عربی «قصب السکر» میگفتند- گرفته میشد. مراد از آن در روایات نیز همین نوع شکر است. این ماده غذایی در گذشته به لحاظ مراتب تصفیه آن دارای انواعی از سرخ و سفید و سلیمانی و طبرزد و غیر آن بود. به گفته برخی، شکر قبل از آنکه تصفیه شود، شکر سرخ و چون دوباره پخته و تصفیه گردد و در ظرفی ریخته شود که درد آن جدا گردد، شکر سلیمانی و اگر سه بار پخته و صاف و دُرد آن جدا شود، قند مکرر نامیده میشود که اکثر، نوع سفت قند مکرر را شکر طبرزد نامند. برخی گفتهاند: در پخت سوم، اگر به مقدار یک دهم شیر تازه بیفزایند و بجوشانند تا سفت شود، آن را طبرزد گویند. بعضی، شکر طبرزد را به شکر سفید تعریف کردهاند. خواص داروئی شکر در برخی روایات، خوردن شکر همراه با آب خنک برای مداوای تب سفارش شده است. همچنین در روایات، از شکر به عنوان غذایی سودمند یاد شده و نوع طبرزد آن دوای بلغم و نوع سلیمانیاش دوای بیماری وبا معرفی شده است. احکام شکر بنابر آنچه در روایات آمده، خوردن شکر، بویژه قبل از خوابیدن مستحب است. افطار کردن روزه با شکر مستحب است. همچنین مستحب است کسی که برای نماز عید فطر میرود، اولین غذایی که میخورد خرما، مویز و یا شکر باشد. بر مسافر مستحب است هنگام سفر جز سفر زیارتی امام حسین علیه السّلام- نیکوترین و بهترین توشه را بردار که شکر از آن جمله است.
[ویکی فقه] شکر(به ضم شین). شُکر، اصطلاحی دینی و اخلاقی، به معنای قدردانی کردن از خدا می باشد و منظور از آن سپاسگزاری در حوزه نیت، گفتار و رفتار است. از عنوان یاد شده در باب صلات و نذر سخن گفته اند.
شکر در لغت به معنای شناخت نعمت و سپاسگزاری از منعم است. جوهری شکر و ثنای الهی را انجام دادن اعمال نیک در برابر منعِم دانسته است.نیز آن را با استناد به آیۀ۹ سوره انسان ، شُکور نامیده اند. برخی عرفا ، در کنار شکرلغوی، از شکر عرفی نیز نام برده اند.شکر لغوی اعم از شکر عرفی است، چرا که هم شکر و سپاس خدا و هم غیر او را در بر می گیرد، اما شکر عرفی فقط به معنای تشکر از نعمت های الهی است.یعنی، بین این دو نوع شکر نسبت عموم و خصوص مطلق برقرار است.خواجه عبدالله انصاری شبه معانی سه گانۀ معرفت نعمت و قبول نعمت و ثنای آن، و غزالی به علم، حال (شادمانی قلبی از نعمت) و عمل، که در واقع هر دو نوع معنا بر هم منطبق اند، اشاره کرده اند.
شکر در لغت به معنای شناخت نعمت و سپاسگزاری از منعم است. جوهری شکر و ثنای الهی را انجام دادن اعمال نیک در برابر منعِم دانسته است.نیز آن را با استناد به آیۀ۹ سوره انسان ، شُکور نامیده اند. برخی عرفا ، در کنار شکرلغوی، از شکر عرفی نیز نام برده اند.شکر لغوی اعم از شکر عرفی است، چرا که هم شکر و سپاس خدا و هم غیر او را در بر می گیرد، اما شکر عرفی فقط به معنای تشکر از نعمت های الهی است.یعنی، بین این دو نوع شکر نسبت عموم و خصوص مطلق برقرار است.خواجه عبدالله انصاری شبه معانی سه گانۀ معرفت نعمت و قبول نعمت و ثنای آن، و غزالی به علم، حال (شادمانی قلبی از نعمت) و عمل، که در واقع هر دو نوع معنا بر هم منطبق اند، اشاره کرده اند.
دانشنامه عمومی
شِکَر ماده ای است خوراکی و جامد با فرمول شیمیایی C12 - H22 - O11 و به صورت عام به تمامی مواد شیرین گفته می شود. شکر شامل گلوکز، فروکتوز، گالاکتوز است که در بسیاری از گیاهان، میوه ها و لبنیات و … وجود دارد. نزدیک به ۸۰٪ از شکر تولیدی در جهان از نیشکر و مابقی از چغندر قند به دست می آید. برزیل به تنهایی حدود نیمی از شکر دنیا را تولید می کند. [ ۱]
با افزایش مصرف شکر افزوده در اواخر قرن بیستم، محققان اقدام به بررسی اثرات رژیم غذایی غنی از شکر افزوده ( به ویژه شکر تصفیه شده ) بر روی سلامتی و تندرستی انسان نمودند. مصرف بیش از اندازهٔ شکر افزودنی، می تواند چاقی، دیابت، بیماری قلبی - عروقی، سرطان و پوسیدگی دندان را به همراه داشته باشد[ ۲] سازمان جهانی بهداشت در سال ۲۰۱۵ میلادی، توصیه مؤکدی مبنی بر کاهش مصرف شکرهای افزوده برای بزرگسالان و کودکان به میزان کمتر از ۱۰٪ از کل انرژی دریافتی داشته است. این سازمان همچنین مشوق کاهش آن به کمتر از ۵٪ می باشد. [ ۳]
نیشکر گیاه بومی جنوب شرق آسیا و جنوب آمریکا است. شکر در دوران باستان در شبه قاره هند اما در آن زمان عرضه آن به صورت گسترده و با قیمتی ارزان نبوده از همین رو عسل به عنوان شیرین کننده در اکثر نقاط جهان مورد استفاده قرار می گرفته است. تحقیقات نشان می دهند که شکر برای اولین بار در هندوستان مورد استفاده قرار گرفته است. در ۵۱۰ قبل از میلاد امپراتور پارس ها به نام داریوش با هدف کشورگشایی به سمت هندوستان رفت و با فتح کردن آن سرزمین با گیاهی آشنا شد که امروزه به نیشکر شهرت دارد. پادشاه داریوش دریافت که آن ها موادی غیر از عسل اما دارای شیرینی خاصی هستند. تا آن زمان در اکثر ممالک از عسل برای شیرین کردن استفاده می شد. کم کم به افرادی که دریافتند گیاه نیشکر دارای خاصیت شیرین کنندگی است افزوده شد. [ نیازمند منبع]
شربت حاصل از عصاره گیری از نیشکر یک نوشیدنی محلی و غیر مهم بود تا اینکه تاجران مسلمان با آوردن نیشکر از هند به نقاط گرمسیری از جمله مصر بعدها توانستند از شیره آن کریستال شکر را بسازند و با روش های مختلف آن را خالص سازی کنند.
پس از کریستال سازی، به تدریج شکر در تهیه غذاها، دسرها و شیرینی جات در کشورهای اسلامی و سپس چین به کار رفت. با این حال شکر تا قرن هجدهم میلادی همچنان در اروپا جزو کالاهای لوکس و تجملی به حساب می آمد. [ ۴]
با افزایش مصرف شکر افزوده در اواخر قرن بیستم، محققان اقدام به بررسی اثرات رژیم غذایی غنی از شکر افزوده ( به ویژه شکر تصفیه شده ) بر روی سلامتی و تندرستی انسان نمودند. مصرف بیش از اندازهٔ شکر افزودنی، می تواند چاقی، دیابت، بیماری قلبی - عروقی، سرطان و پوسیدگی دندان را به همراه داشته باشد[ ۲] سازمان جهانی بهداشت در سال ۲۰۱۵ میلادی، توصیه مؤکدی مبنی بر کاهش مصرف شکرهای افزوده برای بزرگسالان و کودکان به میزان کمتر از ۱۰٪ از کل انرژی دریافتی داشته است. این سازمان همچنین مشوق کاهش آن به کمتر از ۵٪ می باشد. [ ۳]
نیشکر گیاه بومی جنوب شرق آسیا و جنوب آمریکا است. شکر در دوران باستان در شبه قاره هند اما در آن زمان عرضه آن به صورت گسترده و با قیمتی ارزان نبوده از همین رو عسل به عنوان شیرین کننده در اکثر نقاط جهان مورد استفاده قرار می گرفته است. تحقیقات نشان می دهند که شکر برای اولین بار در هندوستان مورد استفاده قرار گرفته است. در ۵۱۰ قبل از میلاد امپراتور پارس ها به نام داریوش با هدف کشورگشایی به سمت هندوستان رفت و با فتح کردن آن سرزمین با گیاهی آشنا شد که امروزه به نیشکر شهرت دارد. پادشاه داریوش دریافت که آن ها موادی غیر از عسل اما دارای شیرینی خاصی هستند. تا آن زمان در اکثر ممالک از عسل برای شیرین کردن استفاده می شد. کم کم به افرادی که دریافتند گیاه نیشکر دارای خاصیت شیرین کنندگی است افزوده شد. [ نیازمند منبع]
شربت حاصل از عصاره گیری از نیشکر یک نوشیدنی محلی و غیر مهم بود تا اینکه تاجران مسلمان با آوردن نیشکر از هند به نقاط گرمسیری از جمله مصر بعدها توانستند از شیره آن کریستال شکر را بسازند و با روش های مختلف آن را خالص سازی کنند.
پس از کریستال سازی، به تدریج شکر در تهیه غذاها، دسرها و شیرینی جات در کشورهای اسلامی و سپس چین به کار رفت. با این حال شکر تا قرن هجدهم میلادی همچنان در اروپا جزو کالاهای لوکس و تجملی به حساب می آمد. [ ۴]
wiki: شکر
شکر (ترانه سیستم آو ا داون). «شِکَر» ( به انگلیسی: Sugar ) تک آهنگی از گروه موسیقی پراگرسیو متال سیستم آو ا داون است که در سال ۱۹۹۹ میلادی منتشر شد.
شکر (شهرستان قره بوره). شکر ( به قرقیزی: Шекер، شەکەر ) یک منطقهٔ مسکونی در قرقیزستان است که در استان تلاس واقع شده است. [ ۱] شکر ۳٬۵۷۳ نفر جمعیت دارد و ۱٬۱۶۷ متر بالاتر از سطح دریا واقع شده است.
wiki: شکر (شهرستان قره بوره)
شکر (فیلم ۲۰۱۳). شکر ( انگلیسی: Sugar ) فیلمی آمریکایی است که در سال ۲۰۱۳ منتشر شد. از بازیگران آن می توان به شنیا گرایمز، کوربین بلو، مارشال آلمن، آستین ویلیامز، ناستاسیا کینسکی و وس استودی اشاره کرد.
wiki: شکر (فیلم ۲۰۱۳)
شکر (محیط میزکار). شِکَر ( به انگلیسی: Sugar ) نام یک محیط میزکار می باشد که به صورت متن باز و با آرمان فراهم آوردن یک محیط تعاملی برای یادگیری کودکان ارائه می گردد. شِکَر به عنوان بخشی از پروژه یک رایانه همراه برای هر کودک توسعه می یابد و رابط کاربری پیشفرض لپ تاپ های خانواده ایکس او - ۱ می باشد، ولی می تواند بر روی سخت افزارهای مختلفی اجرا شود. شِکَر قابلیت اجرای زنده بر روی USB یا لوح فشرده را داراست و می توان از طریق توزیع های گنو/لینوکس مختلفی، از آن بهره جست یا می توان از طریق مجازی سازی آن را روی ویندوز یا مک اجرا نمود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف
wiki: شکر (محیط میزکار)
دانشنامه آزاد فارسی
شِکَر (sugar)
کربوهیدراتی شیرین، بلوری و حل شدنی. منابع عمدۀ آن ساقۀ نیشکر و چغندرقند است. ساکاروز قندی دی ساکارید است و هر مولکول آن از دو واحد قند ساده (مونوساکارید)، یعنی گلوکُز و فروکتوز، تشکیل می شود. به آسانی هضم می شود و از منابع اصلی انرژی بدن است. شکر در آشپزی و صنایع غذایی به منزلۀ شیرین کننده، و در غلظت بالا به منزلۀ مادۀ نگه دارنده مصرف می شود. مصرف بیش از حد آن از علل پوسیدگی دندان و چاقی است. در بریتانیا، کاربرد ساکاروز در ترکیبات غذای کودک ممنوع است. شکر از قرن ۸م در اروپا شناخته و مصرف شده است. منبع اصلی ساکاروز نیشکر مناطق گرمسیری (ساکاروم اُفیسیناروم) است که دوسوم شکر جهان از آن حاصل می شود. در مناطق معتدل، ساکاروز را از چغندرقند (بتا وولگاریس) به دست می آورند. از شیرۀ درخت افرا، ذرت خوشه ای، و درخت خرما نیز کمی شکر به دست می آید. از طریق عمل آوری بلورهای شکرخام، که از حرارت دادن شیرۀ نیشکر حاصل می شوند، شکر قهوه ای (خام)، شکر سرخ، و شکر زرد تولید می شود. اگر این شکرها را تصفیه و از صافی های خاص عبوردهند شکر سفید، ازجمله شکر دانه درشت، شکر دانه ریز، و خاکه قند به دست می آید. شربت حاصل از شکر خام ملاس نام دارد. با عمل آوری این ماده، گلدن سیروپ (شربت طلایی) یا شهد، و با تخمیر ملاس، نوشیدنی الکلی رُم به دست می آید. ملاس حاصل از شیرۀ چغندر قند تلخ تر از آن است که انسان آن را مصرف کند. پسماند لیفی نیشکر باگاس نام دارد و در تولید کاغذ، خوراک دام، و سوخت کاربرد دارد. دانشمندان نوع جدیدی از نیشکر را پرورش داده اند که دارای شکر کمتر و قابلیت سوخت بهتر است. از مجموع حدود ۹میلیون هکتار کشت چغندرقند در اروپا، روسیه، اوکراین، گرجستان، بلاروس، و ارمنستان، و ۱۳میلیون هکتار نیشکر در کشورهای گرمسیری و نیمه گرمسیری سالانه ۱۰۰میلیون تن شکر خام تولید می شود. معمولاً سالانه در هر هکتار نیشکر بیش از بیست تن، و در هر هکتار چغندرقند، حداکثر هفت تن شکر به دست می آید. از میان ۱۰۰ کشور تولیدکنندۀ نیشکر، هندوستان و برزیل به ترتیب، با ۳ و ۲.۵میلیون هکتار زمین زیر کشت بزرگ ترین کشورها تولیدکننده محسوب می شوند. برای بسیاری از کشورها، مثل باربادوس و جزیره موریس، تولید شکر بخشی حیاتی از اقتصاد ملی است. با این همه، یارانه هایی که اتحادیۀ اروپا به تولیدگان اروپایی چغندرقند می دهد، بر بازارهای جهانی و درآمد حاصل از صادرات بسیاری از کشورهای تولیدکنندۀ شکر در جهان سوم تأثیر گذاشته است.
کربوهیدراتی شیرین، بلوری و حل شدنی. منابع عمدۀ آن ساقۀ نیشکر و چغندرقند است. ساکاروز قندی دی ساکارید است و هر مولکول آن از دو واحد قند ساده (مونوساکارید)، یعنی گلوکُز و فروکتوز، تشکیل می شود. به آسانی هضم می شود و از منابع اصلی انرژی بدن است. شکر در آشپزی و صنایع غذایی به منزلۀ شیرین کننده، و در غلظت بالا به منزلۀ مادۀ نگه دارنده مصرف می شود. مصرف بیش از حد آن از علل پوسیدگی دندان و چاقی است. در بریتانیا، کاربرد ساکاروز در ترکیبات غذای کودک ممنوع است. شکر از قرن ۸م در اروپا شناخته و مصرف شده است. منبع اصلی ساکاروز نیشکر مناطق گرمسیری (ساکاروم اُفیسیناروم) است که دوسوم شکر جهان از آن حاصل می شود. در مناطق معتدل، ساکاروز را از چغندرقند (بتا وولگاریس) به دست می آورند. از شیرۀ درخت افرا، ذرت خوشه ای، و درخت خرما نیز کمی شکر به دست می آید. از طریق عمل آوری بلورهای شکرخام، که از حرارت دادن شیرۀ نیشکر حاصل می شوند، شکر قهوه ای (خام)، شکر سرخ، و شکر زرد تولید می شود. اگر این شکرها را تصفیه و از صافی های خاص عبوردهند شکر سفید، ازجمله شکر دانه درشت، شکر دانه ریز، و خاکه قند به دست می آید. شربت حاصل از شکر خام ملاس نام دارد. با عمل آوری این ماده، گلدن سیروپ (شربت طلایی) یا شهد، و با تخمیر ملاس، نوشیدنی الکلی رُم به دست می آید. ملاس حاصل از شیرۀ چغندر قند تلخ تر از آن است که انسان آن را مصرف کند. پسماند لیفی نیشکر باگاس نام دارد و در تولید کاغذ، خوراک دام، و سوخت کاربرد دارد. دانشمندان نوع جدیدی از نیشکر را پرورش داده اند که دارای شکر کمتر و قابلیت سوخت بهتر است. از مجموع حدود ۹میلیون هکتار کشت چغندرقند در اروپا، روسیه، اوکراین، گرجستان، بلاروس، و ارمنستان، و ۱۳میلیون هکتار نیشکر در کشورهای گرمسیری و نیمه گرمسیری سالانه ۱۰۰میلیون تن شکر خام تولید می شود. معمولاً سالانه در هر هکتار نیشکر بیش از بیست تن، و در هر هکتار چغندرقند، حداکثر هفت تن شکر به دست می آید. از میان ۱۰۰ کشور تولیدکنندۀ نیشکر، هندوستان و برزیل به ترتیب، با ۳ و ۲.۵میلیون هکتار زمین زیر کشت بزرگ ترین کشورها تولیدکننده محسوب می شوند. برای بسیاری از کشورها، مثل باربادوس و جزیره موریس، تولید شکر بخشی حیاتی از اقتصاد ملی است. با این همه، یارانه هایی که اتحادیۀ اروپا به تولیدگان اروپایی چغندرقند می دهد، بر بازارهای جهانی و درآمد حاصل از صادرات بسیاری از کشورهای تولیدکنندۀ شکر در جهان سوم تأثیر گذاشته است.
wikijoo: شکر
جدول کلمات
مترادف ها
شیرینی، شکر، قند، ماده قندی
فارسی به عربی
پیشنهاد کاربران
شُکر در پارسی برای سپاس یا در پارسی میانه اِسپاس بوده است. شِکَر هم چیزی است سپید رنگ و شیرین.
معنی به عنوان شیرین کننده می تونه به عنوان استاره از لب یار که در شیرینی بهش تشبیه شده هم استفاده بشه
واحد شمارش لبخند
واژهٔ شکر در پارسی از واژهٔ sharkara در زبان سانسکریت گرفته شده است. سپس به صورت سکر از فارسی به عربی راه یافته و از عربی به زبان های اروپایی وارد شده است.
منبع. https://www. etymonline. com/word/sugar
منبع. https://www. etymonline. com/word/sugar
شکر به سنگسری مِنِت - - - - سِپاس - - - - - دِست دّردنّکِره - - نِمک شناس - - - - تّه دور بّگردی
قدر هر نعمتی بجا شکر آن سر ریز
ز هزاران نعمت بر انسان چه دل آویز
ز هر نعمت شکر لازم در دامن آویز
... [مشاهده متن کامل]
ز شکر آید رام در دل رنگ آمیز
ز شکر هر نعمت هورمون نشاط در جسم سر ریز
ز تکریم واحترام در ارتباط به هم وقتی شکر هست دست آویز
ز فراز شکر در جمع انجمن عبیرامیز
ز هر نعمت قامت بر افراشته دل شور انگیز
پارسی ز معرفت آید شکر شِکر ریز
ز بی معرفتی نیاید شکر در هر دراویز
قدر هر نعمتی بجا شکر آن سر ریز
ز هزاران نعمت بر انسان چه دل آویز
ز هر نعمت شکر لازم در دامن آویز
... [مشاهده متن کامل]
ز شکر آید رام در دل رنگ آمیز
ز شکر هر نعمت هورمون نشاط در جسم سر ریز
ز تکریم واحترام در ارتباط به هم وقتی شکر هست دست آویز
ز فراز شکر در جمع انجمن عبیرامیز
ز هر نعمت قامت بر افراشته دل شور انگیز
پارسی ز معرفت آید شکر شِکر ریز
ز بی معرفتی نیاید شکر در هر دراویز
ساکارا یا سوکر یا شوگر یا شکر = سوکه یا سوکه ر =سوک =سبک= منظور نیشکر است که سبک است
واژه های عربی زیر ریشه اوستایی دارند:
فکر: Ava Kara
ذکر: Adhiri Kara
نکر: Ni Kara
بکر: Aipi Kara
سکر: Os kara
شکر: Asha Kara
مکر: Aiwi Kara
حکر: Akh Kara
عکر: A Kara
وکر: Vi Kara
پیرس: paarsitek
فکر: Ava Kara
ذکر: Adhiri Kara
نکر: Ni Kara
بکر: Aipi Kara
سکر: Os kara
شکر: Asha Kara
مکر: Aiwi Kara
حکر: Akh Kara
عکر: A Kara
وکر: Vi Kara
پیرس: paarsitek
شکر کرد
سپاسگزاری کرد
سپاسگزاری کرد
شکردن و شکر و جانشکر و دل شکر نه به چم شکار که به چم برش و بریدن است و راست این واژه شگر است - شگر نیز چون شمار بی ش ریشه ان بدست میاید چون شمار که مارش است شگر نیز گرش = برش است و گر و گرا در پارسی بر و برا است و بریدن نیز مانند شگردن ریشه در گر دارد - در پارسی گ - ب جای هم نشینند چون گنجشک و بنجشک
شِکَر/Sekar/
خود واژه شکر در زبان فارسی از زبان سنسکریت ریشه گرفته بعدها از زبان فارسی به عربی با عنوان�سکر� �و از عربی به اروپا و بعد به زبان انگلیسی راه پیدا کرده است.
بن مایه:جستارِ"چه کلمه هایی از ایران به غرب راه پیدا کردند؟کلمات فارسی که انگلیسی ها استفاده می کنند!"از خبرگزاری مهر
خود واژه شکر در زبان فارسی از زبان سنسکریت ریشه گرفته بعدها از زبان فارسی به عربی با عنوان�سکر� �و از عربی به اروپا و بعد به زبان انگلیسی راه پیدا کرده است.
بن مایه:جستارِ"چه کلمه هایی از ایران به غرب راه پیدا کردند؟کلمات فارسی که انگلیسی ها استفاده می کنند!"از خبرگزاری مهر
شَکَر: زنی از مردم اصفهان کخسرو پرویز او را به رغم شیرین به زنی گرفته بود.
( ( شیرین به در نمی شود از خانه بی رقیب
داندشکر که دفع مگس بادبیزن است ) )
( گزیده غزلیات سعدی، حسن انوری، انتشارات علمی، چ اول، ۱۳۶۹، ص۱۳۸. )
( ( شیرین به در نمی شود از خانه بی رقیب
داندشکر که دفع مگس بادبیزن است ) )
( گزیده غزلیات سعدی، حسن انوری، انتشارات علمی، چ اول، ۱۳۶۹، ص۱۳۸. )
بَرسَمنیدَن.
واژه ی " شکر " فارسی ، پس از سیر در زبان های غیر ایرانی با تغییر لهجه و معنی به شکل " ساکارز " در آمده و دوباره به زبان فارسی بازگشته است و امروزه با همان شکل تغییر یافته در زبان فارسی کاربرد دارد .
شُکریدن.
سپاسیدن.
سپاسیدن.
شکر ( Shakar ) : : [ اصطلاح چوپانی ] بزی که رنگ روشن مایل به زرد داشته باشد.
اگر بخواهیم در باره زیان شکر بنویسیم ده ها برگ لازم است و می شود در چهار جلسه دو ساعته در مورد آن گفتگو کرد. ولی در این وبسایت که برای دید گاه است, کوتاه نویسی بهتر است. شکر یک سم است که بیماریهای زیادی
... [مشاهده متن کامل]
... [مشاهده متن کامل]
را باعث می شود. دو میلیارد از جمعیت کره زمین دارای اضافه وزنی هستند. ( تا سال ۲۰۵۰ نیمی از جمعیت جهان اضافه وزنی خواهند داشت ) // یکی از پدید آورنده های آن خوردن خوراکی های شیرین و نوشیدن نوشابه هایی است که دارای شکر هستند. از این دو میلیارد تعداد زیادی Adipositas ( لاتین آن ) هستند و به کسانی گفته می شودکه چاق و بیمار هستند. بر اساس ارزیابی WHO یا سازمان بهداشت جهانی ادی پوزیتاس به کسی گفته می شود که وزنی بیش از ۳۰ کیلوگرم بر هر متر مربع بدن دارد. برای اینکه روش شود فرمول آنرا می نویسم . BMI=Kg/m. m یا [ وزن بدن تقسیم بر ام به توان دو] در نظر بگیریم یک تن که ۷۵ کیلوگرم است و قدی برابر 1, 65متر دارد می شود ۷۵ تقسیم بر 2, 7225 که مساوی است با ۲۷ و نیم کیلوگرم این دارای اضافه وزنی است ولی Adipositas نیست. این واژه دارای سه درجه است. ۱ - کسی که وزنی بین ۳۰ تا ۳۵ کیلو گرم دارد ادی پوزیتاس درجه یک ۲ - بین ۳۵ تا ۴۰ کیلو گرم درجه دو ۳ - از ۴۰ kg بیشتر درجه سه است. پس از این پیشگفتار در سوپر مارکتهای کشور های پیشترفته و دارای تکنولوژی شکر در تمام مواد غذایی هست حتی در نان هم می ریزند. در آلمان ۳۲۰۰ نوع نان درست می کنند که در بیشتر آنها شکر به شکل Syrup وجود دارد. فامیل هایی که از ایران به دیدن ما می آیند شکلاکتهای سوئیسی دوست دارند که یا در اینجا می خورند و یا با خود درهنگام برگشت همراه می برند. ولی ما از آنها پرهیز می کنیم. خطر ناکترین شکر فروکتوز Fructose است . منظور آن فروکتوزی که در موز یاسیب و میوهای دیگر هست نیست بلکه آن نوع است که به شکل شیمیایی از راه تخمیر نشاسته گندم و یا ذرت می سازند. این نوع فروکتوز چندین بار از شکر شیرین تر است و در همه مواد غذایی و شیرینی جات به طور بسیار دست ودل باز می ریزند چون بسیار ارزان تهیه می شود. Fructose از بیماری اضافه وزن گرفته تا سرطان و نقرس بیماری قلب و عروق تا مرض قند بسیار خطر ناک را باعث می شود. در اینجا روی بسته آدامس با خط درشت می نویسند بدون شکر که بسیار شیرین است و در آن فروکتوز وجود دارد. این در هنگام جویدن به ریشه دندان می رسد و در آنجا مانند Citric acid عمل می کند و باعث پوسیدگی داندانها می شود و شکر و یا نوع بسیار بد آن فروکتوز دشمن دندانها هم هستند. به هر حال دوستانی که این دیدگاه را می خوانند بدانند که تنها باید میوه خورد و از شکر و فروکتوز دوری کرد. ( از شیرینی ها و نوشابه های شیرین به ویژه سیاه رنگ آن باید دوری کرد )
از شگفتی های زبان مادری ما پارسی نوشتن آن است که شکر ماده بلوری سفید رنگ را با سپاس[ شکر] یک جور می نویسند. این آدم را به یاد شامه ( شعر ) مولوی می اندازد //ماهی از سر گنده گردد نی زدم\\ که سه مفهوم دارد:۱ - ماهی از سر بزرگ می شود و نی خیزران از دمش۲ - ماهی از سرش بزرگ می شود و نه از قسمت دمش ۳ - ماهی از قسمت سر می گندد و نه از قسمت دمش که عجیب است. در زبان آلمانی شکر می شود Zucker این از آلمانی میانه می آید کهZuccer است و از زبان ایتالیایی Zucchero گرفته شده. بصورت کوتاه اگر بخواهیم شکر را از نظر Etymology بررسی کنیم.
... [مشاهده متن کامل]
۸۰۰۰ سال پیش از میلاد مسیح از ملانزی ( Melanesian ) و Polynesian شکر از راه کشت چغندر تولید می شده است. ۶۰۰۰ سال پیش از میلاد مسیح از آسیای شرقی وارد هند و ایران شده. ۶۰۰ سال پس از میلاد ( پیش از حمله اعراب ) سرزمین ما نخستین کشوری بوده که شکر به صورت کله قند تولید می کرده به این شکل که شیره چغندر بسیار داغ را با گچ و یک ماده پروتئینی ( طبق متن های آلمانی ) ترکیب می کرده اند و در قالبهایی که فرم کله قند داشته اند و از جنس چوب یا سفال بوده اند می ریختند و در آنجا کریستالی می شده و به شکل کله قند در می آمده است. نخستین کارخانه شکر سازی مدرن در پایان قرن شانزدهم میلادی ساخته شده است. ( فرهنگنامه Brockhaus برگ ۹۵۱ ) در فرصتی دیگر در مورد ضرر و زیان شکر خواهم نوشت!
... [مشاهده متن کامل]
۸۰۰۰ سال پیش از میلاد مسیح از ملانزی ( Melanesian ) و Polynesian شکر از راه کشت چغندر تولید می شده است. ۶۰۰۰ سال پیش از میلاد مسیح از آسیای شرقی وارد هند و ایران شده. ۶۰۰ سال پس از میلاد ( پیش از حمله اعراب ) سرزمین ما نخستین کشوری بوده که شکر به صورت کله قند تولید می کرده به این شکل که شیره چغندر بسیار داغ را با گچ و یک ماده پروتئینی ( طبق متن های آلمانی ) ترکیب می کرده اند و در قالبهایی که فرم کله قند داشته اند و از جنس چوب یا سفال بوده اند می ریختند و در آنجا کریستالی می شده و به شکل کله قند در می آمده است. نخستین کارخانه شکر سازی مدرن در پایان قرن شانزدهم میلادی ساخته شده است. ( فرهنگنامه Brockhaus برگ ۹۵۱ ) در فرصتی دیگر در مورد ضرر و زیان شکر خواهم نوشت!
1 - شکر
ریشه واژهٔ شکر در فارسی از sharkara ( ساکارا ) گرفته شده است. که در زبان سانسکریت به گیاه نیشکر اطلاق می شده است . سپس به صورت سکر از فارسی به عربی و با تلفظ SUGAR به زبان های اروپایی وارد شده است . زیرا ایران و هندوستان در آن زمان اولین تولید کنندگان و صادر کنندگان شکر به جاهای دیگر جهان بوده اند . البته شکر هندوستان از شکر ایران مرغوبتر بوده است . شکر مازندران و شکر هندوستان / هر دو شیرین این کجا و آن کجا ؟
... [مشاهده متن کامل]
طبق شواهد تاریخی، ایرانیان از نخستین اقوامی بودند که شکر را می شناختند و حتی از حدود 332 سال قبل از میلاد مسیح در ایران مورد استفاده بوده است. همچنین سوابقی از کاربرد واژه شکر در زبان پهلوی و نوشتار های دوره ساسانیان وجود دارد.
Sugar – شکر: ازکلمات کمیابی است که خود اروپائیان نیزتصریح به ایرانی بودن آن دارند . این واژه در زبان های دنیا امروزه به شکل های زیر کار برد دارند .
اردو : شوگر ، سندی: شوگر ، اویغوری: شیکر ، ازبکی Shakar ، گرجی shakari ، مغولی chikher ، سوئدیsocker ،
فنلاندی sokeri ، سومالیایی Sonkorta ، فرانسویsucre ، کاتالان Sucre ، ساموآیی Suga ، یوروباییSuga ، انگلیسیSugar ، باسکیSugar ، لاتین sugar ، مالاگاسیایی Sugar ، تلوگویی Ṣugar ، استونیاییSuhkur ، آفریکانسsuiker ، هلندی Suiker ، عربیsukar ، سواحیلیSukari ، هوسیاییSukari ، فریزی غربیSuker ، اسپرانتوSukero ، دانمارکی sukker ، نروژی sukker ، ایسلندی Sykur ، بلاروسی Cukar ، لهستانی Cukier، اسلواکیcukor ( سوکور ) ، مجاریcukor ، چکی Cukr ( چوکر ) ، لیتوانیاییCukrus ، لتونیایی Cukurs ، برمه ای ، skyarr ، تاتاری shakar ( شاکار ) ، تاجیکیshakar ( شاکار ) ، روسیsakhar ، مراتی Sākhara ، کانارا Sakkare ، ژاپنیSatō ( سَتؤ ) ، بوسنیایی ، صربی، کروات Secer ، مقدونیŠeker ، ترکمنی sheker ( شکر ) ، ترکی استانبولی şeker ، ترکی آذربایجانیŞəkər ، ارمنی Shakaravaz شاکاراواز ، آلبانیایی sheqer ، نیانجاییShuga ، پرتغالی Achucar ( اسوکر ) ، سبوانو Asukal ، فیلیپینی Asukal ، اسپانیایی Azucar ( ازوکار ) ، گالیسیایی Azucre ، تامیلیCarkkarai ( سارکا ری ) ، کینیارواندایی Isukari ، هائیتیایی Sik ( ساک ) ، امهری sikwari ( ساکواری ) ، سینهالیsīni ، گیلی اسکاتلندی Siucar، ایرلندی Siucra ، ولزیSiwgr ، خمری skar ، اسلوونیایی Sladkor ( ساکور ) یدیtsuker ، اوکراینیTsukor ( تسکور ) ، زولویی Ushukela ، یونانیZachari ، رومانیاییzahar ، بلغاری zakhar ، لوگزامبورگیZocker ، مالتیZokkor، کورسیZuccaru ، ایتالیاییzucchero ، آلمانیZucker ، شونایی Shuwa ، ایگبویی Ọka ( چکا )
2 - قند
در زبان هندی به کریستال �خاندا� گفته می شد . هندی ها وقتی شکر را به شکل نبات یا کرستال تبدیل می کردند به آن خاند می گفتند ایرانی ها خاند را گند و عربها آن را به قند تبدیل کردند . قند مُعَــرَّب یعنی عربی شده ی � کَند � است قندیل یعنی کرستال مانند . این واژه در انگلیسی به �Candy� تبدیل شد . لذا CANDY در انگلیسی که آب نبات است با همین واژه ارتباط ریشه ای دارد.
واژه ی کاندیدا نیز از همین ریشه است. به گفته محمود بختیاری، کاندیدای وکالت درزمان قدیم لباس سفید رنگ شکری می پوشیده وبه همین ترتیب خود را نامزد انتخابات می کرده وبدین رو واژه Candidate ( کاندیدا، نامزد ) ساخته شد.
بنابر این کلمه قند واژه ی است پارسی، همان طور که شکر واژه ای است ایرانی.
زبان هایی که شکر به شکل قند از ایران به آنها راه یافت .
قرقیزی kant، پنجابیKhaḍa ، گجراتیKhāṇḍa ، همونگQab zib ، قزاقی Qant ، اندونزیایی Gula ، جاوه ایGula
، سوندایی Gula ، مالایی Gula ، هاوائیایی Kālā ، هندی cheenee ( چنای ) بنگالیCini ، نپالیCinī ،
چینی ها به شکر تانگ می گویند . تانگ همان سلسله ی تانگ چین می باشد . در ۶۱۸ میلادی همزمان با سلطنت خسرو پرویز در ایران سلسله �تانگ� روی کار آمد و توانست حدود مرزهای خود را به هند و ایران برساند. گویا در دوره تانگ روش کاشت محصول نیشکر از ایران و هندوستان به چـــــین برده شد و نام محصول آن هم به نام این سلسله تانگ نامیده شد . چون سومین امپراتور این خاندان �کائو تسنگ� تمام شبه جزیره کره را گرفت لذا این نامگذاری در زبان کره ای هم دیده می شود .
چینی Tang ، کره ای seoltang ، ویتنامی duong ، لائوسی nam tan ، تایلندی natal
ریشه واژهٔ شکر در فارسی از sharkara ( ساکارا ) گرفته شده است. که در زبان سانسکریت به گیاه نیشکر اطلاق می شده است . سپس به صورت سکر از فارسی به عربی و با تلفظ SUGAR به زبان های اروپایی وارد شده است . زیرا ایران و هندوستان در آن زمان اولین تولید کنندگان و صادر کنندگان شکر به جاهای دیگر جهان بوده اند . البته شکر هندوستان از شکر ایران مرغوبتر بوده است . شکر مازندران و شکر هندوستان / هر دو شیرین این کجا و آن کجا ؟
... [مشاهده متن کامل]
طبق شواهد تاریخی، ایرانیان از نخستین اقوامی بودند که شکر را می شناختند و حتی از حدود 332 سال قبل از میلاد مسیح در ایران مورد استفاده بوده است. همچنین سوابقی از کاربرد واژه شکر در زبان پهلوی و نوشتار های دوره ساسانیان وجود دارد.
Sugar – شکر: ازکلمات کمیابی است که خود اروپائیان نیزتصریح به ایرانی بودن آن دارند . این واژه در زبان های دنیا امروزه به شکل های زیر کار برد دارند .
اردو : شوگر ، سندی: شوگر ، اویغوری: شیکر ، ازبکی Shakar ، گرجی shakari ، مغولی chikher ، سوئدیsocker ،
فنلاندی sokeri ، سومالیایی Sonkorta ، فرانسویsucre ، کاتالان Sucre ، ساموآیی Suga ، یوروباییSuga ، انگلیسیSugar ، باسکیSugar ، لاتین sugar ، مالاگاسیایی Sugar ، تلوگویی Ṣugar ، استونیاییSuhkur ، آفریکانسsuiker ، هلندی Suiker ، عربیsukar ، سواحیلیSukari ، هوسیاییSukari ، فریزی غربیSuker ، اسپرانتوSukero ، دانمارکی sukker ، نروژی sukker ، ایسلندی Sykur ، بلاروسی Cukar ، لهستانی Cukier، اسلواکیcukor ( سوکور ) ، مجاریcukor ، چکی Cukr ( چوکر ) ، لیتوانیاییCukrus ، لتونیایی Cukurs ، برمه ای ، skyarr ، تاتاری shakar ( شاکار ) ، تاجیکیshakar ( شاکار ) ، روسیsakhar ، مراتی Sākhara ، کانارا Sakkare ، ژاپنیSatō ( سَتؤ ) ، بوسنیایی ، صربی، کروات Secer ، مقدونیŠeker ، ترکمنی sheker ( شکر ) ، ترکی استانبولی şeker ، ترکی آذربایجانیŞəkər ، ارمنی Shakaravaz شاکاراواز ، آلبانیایی sheqer ، نیانجاییShuga ، پرتغالی Achucar ( اسوکر ) ، سبوانو Asukal ، فیلیپینی Asukal ، اسپانیایی Azucar ( ازوکار ) ، گالیسیایی Azucre ، تامیلیCarkkarai ( سارکا ری ) ، کینیارواندایی Isukari ، هائیتیایی Sik ( ساک ) ، امهری sikwari ( ساکواری ) ، سینهالیsīni ، گیلی اسکاتلندی Siucar، ایرلندی Siucra ، ولزیSiwgr ، خمری skar ، اسلوونیایی Sladkor ( ساکور ) یدیtsuker ، اوکراینیTsukor ( تسکور ) ، زولویی Ushukela ، یونانیZachari ، رومانیاییzahar ، بلغاری zakhar ، لوگزامبورگیZocker ، مالتیZokkor، کورسیZuccaru ، ایتالیاییzucchero ، آلمانیZucker ، شونایی Shuwa ، ایگبویی Ọka ( چکا )
2 - قند
در زبان هندی به کریستال �خاندا� گفته می شد . هندی ها وقتی شکر را به شکل نبات یا کرستال تبدیل می کردند به آن خاند می گفتند ایرانی ها خاند را گند و عربها آن را به قند تبدیل کردند . قند مُعَــرَّب یعنی عربی شده ی � کَند � است قندیل یعنی کرستال مانند . این واژه در انگلیسی به �Candy� تبدیل شد . لذا CANDY در انگلیسی که آب نبات است با همین واژه ارتباط ریشه ای دارد.
واژه ی کاندیدا نیز از همین ریشه است. به گفته محمود بختیاری، کاندیدای وکالت درزمان قدیم لباس سفید رنگ شکری می پوشیده وبه همین ترتیب خود را نامزد انتخابات می کرده وبدین رو واژه Candidate ( کاندیدا، نامزد ) ساخته شد.
بنابر این کلمه قند واژه ی است پارسی، همان طور که شکر واژه ای است ایرانی.
زبان هایی که شکر به شکل قند از ایران به آنها راه یافت .
قرقیزی kant، پنجابیKhaḍa ، گجراتیKhāṇḍa ، همونگQab zib ، قزاقی Qant ، اندونزیایی Gula ، جاوه ایGula
، سوندایی Gula ، مالایی Gula ، هاوائیایی Kālā ، هندی cheenee ( چنای ) بنگالیCini ، نپالیCinī ،
چینی ها به شکر تانگ می گویند . تانگ همان سلسله ی تانگ چین می باشد . در ۶۱۸ میلادی همزمان با سلطنت خسرو پرویز در ایران سلسله �تانگ� روی کار آمد و توانست حدود مرزهای خود را به هند و ایران برساند. گویا در دوره تانگ روش کاشت محصول نیشکر از ایران و هندوستان به چـــــین برده شد و نام محصول آن هم به نام این سلسله تانگ نامیده شد . چون سومین امپراتور این خاندان �کائو تسنگ� تمام شبه جزیره کره را گرفت لذا این نامگذاری در زبان کره ای هم دیده می شود .
چینی Tang ، کره ای seoltang ، ویتنامی duong ، لائوسی nam tan ، تایلندی natal
قند نیشکر Sugarcane ( قند های مکعبی از شکر استخراج شده از نیشکر تولید می شوند ) اما قند خرد شده از کله قند ناشی از فرایند فرآوری چغندر قند می باشد.
قند دانه
28. نیشکر ( Saccharum officinarum ) نوعاً گیاهی هندی یا بهتر بگوییم از جنوب خاوری آسیا است، اما تاریخچه آن در ایران آن قدر اهمیت دارد که در اینجا چند سطری به آن اختصاص دهیم. در سالنامه های سویی شکر سخت ( ši - mi ، با معنای واژه به واژه ی "عسل سنگی" ) و pan - mi ( "نیم عسل" ) را به ایران ساسانی و تسائو ( جغتا ) بسته اند. روشن نیست دومی را باید چه نوع شکری دانست. پیش از پیدایش شکر همه جا عسل را در شیرین کردن خوراکهایشان کار می گرفتند و از همینرومردمان باستان شکر را گونه ای عسل می دانستند که بی زنبور از نی فراهم آرند. نام ši - mi نخستین بار در Nan fan ts'ao mu čwan آمده؛ نیشکر هم نخستین بار در همین اثر بازنمائی و محصول کیائوـ چی ( Kiao - či ) ( تونکن ) دانسته شده است؛ بر پایه این متن، بومیان این سرزمین شکر را ši - mi می نامند که چه بسا برگردان واژه به واژه ی نام تونکنی آن باشد. در سال 285 ترسائی ، فوـ نان ( Fu - nan ) ( کامبوج ) ču - čö ، ( "نیشکر" ) را چون خراج به چین فرستاد.
... [مشاهده متن کامل]
گویا در دوره تانگ شکر را از ایران نیز به چـــــین می بردند، زیرا مــون شن ( Mon Šen ) که در نیمه دوم سده هفتم Ši liao pen ts'ao را نوشته است، می گوید شکری که از پوـ سه ( ایران ) به سه ـ چوان می آید عالی است. سوـ کون ( Su Kun ) ، که پیرامون سال 650ترسائی به بازنگری در T'an pen ts'ao پرداخته، شکر وارداتی از سی ژون ( Si Žun ) را ستوده که باز هم می تواند اشاره به مناطق ایرانی باشد. در مورد ورود و پراکندگی نیشکر در ایران اطلاعات دقیق موجود نیست. لیپمان نظریه ای پرآب و تاب ساخته و پرداختـــــــه بر این پایه که بی گمان مسیحیان جندی شاپور، شهری که با هند در ارتباط بود و طب هندی در آنجا تدریس می شد، کشت نیشکر و صنعت تهیه شکر را در آنجا رواج داده اند. اینها همه گمانه زنی هائی است
بس هوشمندانه که هیچ سندی آن را تأیید نمی کند. دانسته ها در این مورد در همین حد است که مورخ ارمنی، موسی خورنی، در نیمه دوم سده پنجم نوشته است که نیشکر در المائیس در نزدیکی جندی شاپور کشت می شده، و اینکه نویسندگان عربی نویس بعد از او چون ابن حوقل، مقدسی و یاقوت به کشت نیشکر و تولید شکر در برخی بخشهای ایران اشاره کرده اند. متن چینی پیشگفته از آن رو اهمیتی دارد که نشان می دهد شکر در سده ششم م. در دوران ساسانی شناخته بود. همان طور که مشهور است، عربها پس ازگشودن ایران ( سال 640 ترسائی ) به صنعت تصفیه شکر علاقه فراوان نشان داده آغاز به پراکندن کشت نیشکر در فلسطین، سوریه، مصر و سرزمین های دیگر کردند. چینی ها در فن تولید شکرهیچ وامی به ایرانیان ندارند. در سال 647 ترسائی ، فغفور تایی تسون ( T'ai Tsun ) مشتاق شد رموز تولید شکر را فراگیرد، و هیئتی را به ماگادها در هندوستان فرستاد تا فرایند جوشاندن شکر را بررسی کنند، و نیشکرکاران یان ـ چو ( Yan - čou ) این شیوه را بر گزیدند. رنگ و مزه این فرآورده در آن زمان برتر از گونه هندی بود. مردانی از قاهره نزدیک پایان دوره مغول فن پالایش شکر را به چینی ها آموختند. از کتاب در دست انتشار مرکز نشر دانشگاهی، به شناخت دو سویه ایران و چین باستان، ، بـــــرگردان فارسی مهرداد وحدتی دانشمند از ساینو - ایرانیکا اثر جــــــاوید برتولد لوفر، آمریکائی آلمانی تبار.
... [مشاهده متن کامل]
گویا در دوره تانگ شکر را از ایران نیز به چـــــین می بردند، زیرا مــون شن ( Mon Šen ) که در نیمه دوم سده هفتم Ši liao pen ts'ao را نوشته است، می گوید شکری که از پوـ سه ( ایران ) به سه ـ چوان می آید عالی است. سوـ کون ( Su Kun ) ، که پیرامون سال 650ترسائی به بازنگری در T'an pen ts'ao پرداخته، شکر وارداتی از سی ژون ( Si Žun ) را ستوده که باز هم می تواند اشاره به مناطق ایرانی باشد. در مورد ورود و پراکندگی نیشکر در ایران اطلاعات دقیق موجود نیست. لیپمان نظریه ای پرآب و تاب ساخته و پرداختـــــــه بر این پایه که بی گمان مسیحیان جندی شاپور، شهری که با هند در ارتباط بود و طب هندی در آنجا تدریس می شد، کشت نیشکر و صنعت تهیه شکر را در آنجا رواج داده اند. اینها همه گمانه زنی هائی است
بس هوشمندانه که هیچ سندی آن را تأیید نمی کند. دانسته ها در این مورد در همین حد است که مورخ ارمنی، موسی خورنی، در نیمه دوم سده پنجم نوشته است که نیشکر در المائیس در نزدیکی جندی شاپور کشت می شده، و اینکه نویسندگان عربی نویس بعد از او چون ابن حوقل، مقدسی و یاقوت به کشت نیشکر و تولید شکر در برخی بخشهای ایران اشاره کرده اند. متن چینی پیشگفته از آن رو اهمیتی دارد که نشان می دهد شکر در سده ششم م. در دوران ساسانی شناخته بود. همان طور که مشهور است، عربها پس ازگشودن ایران ( سال 640 ترسائی ) به صنعت تصفیه شکر علاقه فراوان نشان داده آغاز به پراکندن کشت نیشکر در فلسطین، سوریه، مصر و سرزمین های دیگر کردند. چینی ها در فن تولید شکرهیچ وامی به ایرانیان ندارند. در سال 647 ترسائی ، فغفور تایی تسون ( T'ai Tsun ) مشتاق شد رموز تولید شکر را فراگیرد، و هیئتی را به ماگادها در هندوستان فرستاد تا فرایند جوشاندن شکر را بررسی کنند، و نیشکرکاران یان ـ چو ( Yan - čou ) این شیوه را بر گزیدند. رنگ و مزه این فرآورده در آن زمان برتر از گونه هندی بود. مردانی از قاهره نزدیک پایان دوره مغول فن پالایش شکر را به چینی ها آموختند. از کتاب در دست انتشار مرکز نشر دانشگاهی، به شناخت دو سویه ایران و چین باستان، ، بـــــرگردان فارسی مهرداد وحدتی دانشمند از ساینو - ایرانیکا اثر جــــــاوید برتولد لوفر، آمریکائی آلمانی تبار.
سپاس
شناخت ارزش هدیه یا نعمت و نیز ارزش کار دهنده ی آن نعمت یا هدیه و به وسیله ای مناسب ( مادی یا معنوی یا هردو ) از او سپاسگزاری کردن
مشاهده ادامه پیشنهادها (١٠ از ٢٣)