سلیمان بن مهران اعمش

[ویکی فقه] سلیمان بن مهران معروف به أَعمش ( روز عاشورای سال ۶۱ در کوفه ـ ۱۴۸ق) از علمای کوفه در قرن دوم قمری و از شیعیان و اصحاب امام صادق (علیه السلام) بود. وی از نمایندگان برجسته مکتب علمی کوفه و پیروان تعالیم عبدالله بن مسعود در علم حدیث و فقه و قرائت قرآن بود.
ایران از هنگام ظهور خورشید اسلام بر این سرزمین، به یکی از مراکز عمده توسعه دین باوری و دانش طلبی بدل گردید. یکی از دانشمندان فرهیخته ایرانی تبار، سلیمان بن مهران، معروف به اعمش است که در این نوشتار به معرفی او می پردازیم:
شخصیت شناسی
نام او سلیمان، کنیه اش ابومحمد و لقبش اعمش است. چون در کوفه چشم به جهان گشود و در همان جا زندگی کرد، به کوفی شهرت پیدا کرد.
ابن سعد بغدادی، محمد بن سعد، طبقات الکبری، ج۶، ص۳۳۱.
اعمش در روز عاشورای سال ۶۱ ه. ق در کوفه پا به عرصه وجود نهاد.
ابن سعد بغدادی، محمد بن سعد، طبقات الکبری، ج۶، ص۳۳۱.
...

[ویکی شیعه] سلیمان بن مهران معروف به أَعمش از علمای کوفه در قرن دوم قمری و از شیعیان و اصحاب امام صادق(ع) بود. با وجود اعتقاد سلیمان به تشیع، علمای اهل سنت وی را بسیار ستوده و توثیق کرده اند. وی از راویان فضائل امام علی(ع) بود و روایاتی در این باب به طور مستقیم از امام صادق(ع) روایت کرده است. سلیمان اعمش از نمایندگان برجسته مکتب علمی کوفه و پیروان تعالیم عبدالله بن مسعود در علم حدیث و فقه و قرائت قرآن بود.
ابو محمد سلیمان بن مهران از اهالی کوفه بود و منابع از او با عنوان اعمش کوفی نیز نام برده اند. به دلیل ضعف بینایی لقب اعمش داشت.
وی از وابستگان (موالی) بنی کاهل از شاخه های قبیله بنی اسد بود. بیشتر گزارش ها او را ایرانی تبار و پدرش را از اهالی طبرستان و دماوند (دنباوند که منطقه ای میان طبرستان و ری بوده) دانسته اند. ظاهرا پدرش در جنگ های مسلمانان در شمال ایران اسیر و برده شد و در عراق یکی از افراد قبیله بنی اسد او را خرید و آزاد کرد.