سایور لوده نوعی خوراک سادهٔ سبزیجات است که از هفت مادهٔ اولیهٔ اصلی در شیر نارگیل همراه با ادویه تهیه می شود. [ ۱]
بنا بر افسانه ها هنگامیکه طاعون در شهر یوگیاکارتا در آبخوست جاوه در اندونزی دیده شد پادشاه به مردم شهر دستور داد تا ۴۹ روز در خانه بمانند و همه با هم، خوراک سایور لوده بپزند. با ریشه کن شد طاعون، این رسم و سنت تا امروز ادامه پیدا کرده است. [ ۱]
پخت سایور لوده خیلی ساده است. همهٔ مواد ( شیر نارگیل، تره بار، ( و ۷ گونه سبزی: ژاک فروت، بادنجان، چایوت، ملینجو، long bean، پنیر سویا، تمپه ) ، استاک مرغ یا گوشت ) را در قابلمه می ریزند و آن را روی اجاق گاز می گذارند. [ ۱]
وجود زنجبیل تایلندی با خاصیت ضدالتهابی، به فواید بهداشتی سایور لوده کمک می کند. همچنین چون مواد اولیه این خوراک که به آسانی و در هر فصلی بافت می شوند خوراک خوبی برای دوران قرنطینه است. [ ۱]
سایور لوده نمادهای زبان شناسی و عددشناسی ویژه خود را دارد. هر کدام از هفت مادهٔ اولیهٔ اصلی که به شیر نارگیل افزوده می شوند معنایی نمادین دارند که برگرفته از صدای هجاهای نام هر کدام به زبان جاوه ای است. برای نمونه در زبان جاوه ای، وونگو در واژهٔ ترونگ وونگو ( بادنجان ) به معنی رنگ ارغوانی است. اما معنایی چون «بیداری و آگاهی» نیز دارد؛ لانیار در ککنگ لانیار ( long bean ) به معنی «موهبت» است. [ ۱]
سایور لوده با یک آئین اجتماعی ویژه، مانند سنت سلامتان پخته می شود که یک مراسم و جشن عمومی و از عناصر اصلی فرهنگ مردم جاوه است. این آیین، گونه ای واکنش به بلا و مصیبتی است که بر زندگی همهٔ انسان ها سایه می اندازد و تلاشی برای تسکین و مرهم نهادن آنها تا جای ممکن و بدون جادوگری است. در گذشته، به هنگام پخت سایور لوده، نیزه و پرچم مقدسی را که گفته می شد مواد آنها از آرامگاه محمد پیامبر اسلام تهیه شده، در خیابان ها و کوچه ها می گرداندند. [ ۱]
برخی پژوهشگران بر این باورند که این سنت پخت سایور لوده به دوران اوج تمدن جاوه مرکزی در سده ۱۰ ( میلادی ) بازمی گردد. تاریخ نگاران آداب غذا مانند فدلی رحمان، پیشینه سایور لوده را سده ۱۶ ( میلادی ) می دانند. به باور آنها کاشفان اسپانیایی و پرتغال لوبیا دراز را با خود جاوه بردند. شماری دیگر می گویند پخت سایور لوده، سنتی کهن است که در سده ۱۸ ( میلادی ) از نو ابداع شده است. یعنی در آستانهٔ سده ۲۰ ( میلادی ) که بسیاری از روشنفکران یوگیاکارتا جزئی از کنش گران استقلال خواهی ملی اندونزی بودند بسیاری از اسطوره های ملی را احیا کرده و گرامی داشتند. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبنا بر افسانه ها هنگامیکه طاعون در شهر یوگیاکارتا در آبخوست جاوه در اندونزی دیده شد پادشاه به مردم شهر دستور داد تا ۴۹ روز در خانه بمانند و همه با هم، خوراک سایور لوده بپزند. با ریشه کن شد طاعون، این رسم و سنت تا امروز ادامه پیدا کرده است. [ ۱]
پخت سایور لوده خیلی ساده است. همهٔ مواد ( شیر نارگیل، تره بار، ( و ۷ گونه سبزی: ژاک فروت، بادنجان، چایوت، ملینجو، long bean، پنیر سویا، تمپه ) ، استاک مرغ یا گوشت ) را در قابلمه می ریزند و آن را روی اجاق گاز می گذارند. [ ۱]
وجود زنجبیل تایلندی با خاصیت ضدالتهابی، به فواید بهداشتی سایور لوده کمک می کند. همچنین چون مواد اولیه این خوراک که به آسانی و در هر فصلی بافت می شوند خوراک خوبی برای دوران قرنطینه است. [ ۱]
سایور لوده نمادهای زبان شناسی و عددشناسی ویژه خود را دارد. هر کدام از هفت مادهٔ اولیهٔ اصلی که به شیر نارگیل افزوده می شوند معنایی نمادین دارند که برگرفته از صدای هجاهای نام هر کدام به زبان جاوه ای است. برای نمونه در زبان جاوه ای، وونگو در واژهٔ ترونگ وونگو ( بادنجان ) به معنی رنگ ارغوانی است. اما معنایی چون «بیداری و آگاهی» نیز دارد؛ لانیار در ککنگ لانیار ( long bean ) به معنی «موهبت» است. [ ۱]
سایور لوده با یک آئین اجتماعی ویژه، مانند سنت سلامتان پخته می شود که یک مراسم و جشن عمومی و از عناصر اصلی فرهنگ مردم جاوه است. این آیین، گونه ای واکنش به بلا و مصیبتی است که بر زندگی همهٔ انسان ها سایه می اندازد و تلاشی برای تسکین و مرهم نهادن آنها تا جای ممکن و بدون جادوگری است. در گذشته، به هنگام پخت سایور لوده، نیزه و پرچم مقدسی را که گفته می شد مواد آنها از آرامگاه محمد پیامبر اسلام تهیه شده، در خیابان ها و کوچه ها می گرداندند. [ ۱]
برخی پژوهشگران بر این باورند که این سنت پخت سایور لوده به دوران اوج تمدن جاوه مرکزی در سده ۱۰ ( میلادی ) بازمی گردد. تاریخ نگاران آداب غذا مانند فدلی رحمان، پیشینه سایور لوده را سده ۱۶ ( میلادی ) می دانند. به باور آنها کاشفان اسپانیایی و پرتغال لوبیا دراز را با خود جاوه بردند. شماری دیگر می گویند پخت سایور لوده، سنتی کهن است که در سده ۱۸ ( میلادی ) از نو ابداع شده است. یعنی در آستانهٔ سده ۲۰ ( میلادی ) که بسیاری از روشنفکران یوگیاکارتا جزئی از کنش گران استقلال خواهی ملی اندونزی بودند بسیاری از اسطوره های ملی را احیا کرده و گرامی داشتند. [ ۱]
wiki: سایور لوده