[ویکی فقه] زرارة بن أعین. آل اعین، خاندان شیعی مذهب در کوفه هستند. این خاندان از زمان امام سجاد علیه السلام تا غیبت کبرا همراه اهل بیت علیهم السلام بوده اند. أعین به معنای گشاده چشم است و پدر زراره أعین بن سنسن غلامی رومی بود که مردی از قبیله بنی شیبان او را در شهر حلب خریداری و پس از آموختن قرآن و معالم دین وی را آزاد کرد. فرزندان أعین همگی از دانشمندان بزرگ شیعه هستند. نام زرارهً درخشنده تر و پرآوازه تر از فرزندان دیگر اعین است.زراره حدود سال ۸۰ ه ق متولد شد و در سال ۱۵۰ ه ق کمتر از دو ماه پس از شهادت امام صادق علیه السلام درگذشت و از یاران مخلص و راویان سرشناس امام باقر و امام صادق علیهماالسلام بود.
او از فقه، حدیث، کلام، ادب و شعر بهره برده است، أمّا تخصص وی بیشتر در فقه است. بابی از ابواب فقه نیست مگر اینکه حدیثی از زراره در آن موجود باشد. بیش از دو هزار حدیث از طریق زراره در آثار مهم شیعه یافت می شود.زراره از مردانی است که شایستگی و معرفت او موجب شد تا کتاب امام علی علیه السلام با املای پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و دستخط امام و حاوی تمام احکام حلال و حرام الهی را مشاهده کند. امام باقر علیه السلام بهشت را به زراره بشارت داد و فرمود: «بر خدا حق است که تو را در بهشت جای دهد.» امام صادق علیه السلام نیز او را از فروتنان دانست و به او وعده بهشت داد.دانشمندان علم رجال نیز او را به نیکویی ستوده اند. نجاشی رجال شناس معروف شیعه می گوید: «زراره، بزرگ و استاد اصحاب ما، فقیه، متکلم، شاعر، ادیب و استاد علم قرائت بود و همه معیارهای فضیلت شخصی و دینی در او جمع بوده است. راستگو، مورد اعتماد و در زمان خویش بر همه اصحاب مقدم بود.
او از فقه، حدیث، کلام، ادب و شعر بهره برده است، أمّا تخصص وی بیشتر در فقه است. بابی از ابواب فقه نیست مگر اینکه حدیثی از زراره در آن موجود باشد. بیش از دو هزار حدیث از طریق زراره در آثار مهم شیعه یافت می شود.زراره از مردانی است که شایستگی و معرفت او موجب شد تا کتاب امام علی علیه السلام با املای پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و دستخط امام و حاوی تمام احکام حلال و حرام الهی را مشاهده کند. امام باقر علیه السلام بهشت را به زراره بشارت داد و فرمود: «بر خدا حق است که تو را در بهشت جای دهد.» امام صادق علیه السلام نیز او را از فروتنان دانست و به او وعده بهشت داد.دانشمندان علم رجال نیز او را به نیکویی ستوده اند. نجاشی رجال شناس معروف شیعه می گوید: «زراره، بزرگ و استاد اصحاب ما، فقیه، متکلم، شاعر، ادیب و استاد علم قرائت بود و همه معیارهای فضیلت شخصی و دینی در او جمع بوده است. راستگو، مورد اعتماد و در زمان خویش بر همه اصحاب مقدم بود.
[ویکی شیعه] زرارة بن اعین. زُرارَة بن اَعْیَن بن سُنسُن شَیبانی کوفی، ( حدود ۷۰ - ۱۵۰ق) از اصحاب اجماع و صحابه خاص امام باقر (ع) و امام صادق (ع) و از بزرگ ترین فقها و متکلمان شیعه. امام جعفر صادق(ع) او را از برترین اصحاب خود برشمرده و درباره او گفته است: «اگر زراره نبود، احادیث پدرم از میان می رفت.» و او را به بهشت بشارت داده و از جمله مخبتین، اوتاد الارض، السابقون السابقون و ... برشمرده است. زراره از خاندان بزرگ آل اعین است که افراد بسیاری از این خاندان جزو اصحاب ائمه(ع)، راویان بزرگ و فقهای شیعه بوده اند. گویا زراره تألیفات فراوانی داشته، اما در آثار رجالی، تنها نام کتاب الاستطاعة و الجبر و العهود، ذکر شده است و به نام دیگر آثار او اشاره ای نشده است. از زراره بیش از ۲۰۰۰ روایت نقل شده است که حدود ۱۲۰۰ حدیث از آنها را زراره به طور مستقیم از امامان نقل کرده است.
اسم اصلی او، عَبدرَبّه و لقبش زراره بوده است. چنانچه در روایتی خود او نقل می کند که امام صادق(ع) به من فرمود: ای زراره اسم تو در اسامی اهل بهشت بدون الف است. گفتم: بله فدایت شوم اسم اصلی من عبدربه و لقبم زراره است. کنیه او را ابوعلی یا ابوالحسن ذکر کرده اند.
اسم اصلی او، عَبدرَبّه و لقبش زراره بوده است. چنانچه در روایتی خود او نقل می کند که امام صادق(ع) به من فرمود: ای زراره اسم تو در اسامی اهل بهشت بدون الف است. گفتم: بله فدایت شوم اسم اصلی من عبدربه و لقبم زراره است. کنیه او را ابوعلی یا ابوالحسن ذکر کرده اند.
[ویکی فقه] زُرارَة بن اَعْیَن بن سُنسُن شَیبانی کوفی، مکنّی به ابوالحسن و ابوعلی، (حدود ۷۰ - ۱۵۰ق) از اصحاب اجماع و صحابه خاص امام باقر (علیه السلام) و امام صادق (علیه السلام) و از بزرگ ترین فقها و متکلمان شیعه بود.
نام اصلی او عبدربه و مکنّی به ابوالحسن و ابوعلی و فرزند اعین بن سُنْسُن شیبانی است. وی از اعیان فقها، ادبا، متکلمان امامیه و از بزرگان روایی عصر خود و از مشایخ برجسته و مورد اعتماد محسوب می شود که در دیانت و فقاهت و وثاقت و زهد گوی سبقت از همگنان ربوده است. چهره ظاهری او نیز به محاسنش افزوده بود: او فردی تنومند و سفید چهره بود که آثار سجود بر پیشانی مبارکش نقش بسته بود.
آل اعین
آل اعین، خاندان شیعی مذهب در کوفه هستند. این خاندان از زمان امام سجاد (علیه السلام) تا غیبت کبرا همراه اهل بیت (علیهم السلام) بوده اند. أعین به معنای گشاده چشم است و پدر زراره أعین بن سنسن غلامی رومی بود که مردی از قبیله بنی شیبان او را در شهر حلب خریداری و پس از آموختن قرآن و معالم دین وی را آزاد کرد. فرزندان أعین همگی از دانشمندان بزرگ شیعه هستند. نام زرارهً درخشنده تر و پرآوازه تر از فرزندان دیگر اعین است.زراره حدود سال ۸۰ ه ق متولد شد و در سال ۱۵۰ ه ق کمتر از دو ماه پس از شهادت امام صادق (علیه السلام) درگذشت و از یاران مخلص و راویان سرشناس امام باقر و امام صادق (علیهماالسلام) بود.
زندگی علمی
او از فقه، حدیث، کلام، ادب و شعر بهره برده است، أمّا تخصص وی بیشتر در فقه است. بابی از ابواب فقه نیست مگر اینکه حدیثی از زراره در آن موجود باشد. بیش از دو هزار حدیث از طریق زراره در آثار مهم شیعه یافت می شود.زراره از مردانی است که شایستگی و معرفت او موجب شد تا کتاب امام علی (علیه السلام) با املای پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) و دستخط امام و حاوی تمام احکام حلال و حرام الهی را مشاهده کند. امام باقر (علیه السلام) بهشت را به زراره بشارت داد و فرمود: «بر خدا حق است که تو را در بهشت جای دهد.» امام صادق (علیه السلام) نیز او را از فروتنان دانست و به او وعده بهشت داد.
← جایگاه روایی
...
نام اصلی او عبدربه و مکنّی به ابوالحسن و ابوعلی و فرزند اعین بن سُنْسُن شیبانی است. وی از اعیان فقها، ادبا، متکلمان امامیه و از بزرگان روایی عصر خود و از مشایخ برجسته و مورد اعتماد محسوب می شود که در دیانت و فقاهت و وثاقت و زهد گوی سبقت از همگنان ربوده است. چهره ظاهری او نیز به محاسنش افزوده بود: او فردی تنومند و سفید چهره بود که آثار سجود بر پیشانی مبارکش نقش بسته بود.
آل اعین
آل اعین، خاندان شیعی مذهب در کوفه هستند. این خاندان از زمان امام سجاد (علیه السلام) تا غیبت کبرا همراه اهل بیت (علیهم السلام) بوده اند. أعین به معنای گشاده چشم است و پدر زراره أعین بن سنسن غلامی رومی بود که مردی از قبیله بنی شیبان او را در شهر حلب خریداری و پس از آموختن قرآن و معالم دین وی را آزاد کرد. فرزندان أعین همگی از دانشمندان بزرگ شیعه هستند. نام زرارهً درخشنده تر و پرآوازه تر از فرزندان دیگر اعین است.زراره حدود سال ۸۰ ه ق متولد شد و در سال ۱۵۰ ه ق کمتر از دو ماه پس از شهادت امام صادق (علیه السلام) درگذشت و از یاران مخلص و راویان سرشناس امام باقر و امام صادق (علیهماالسلام) بود.
زندگی علمی
او از فقه، حدیث، کلام، ادب و شعر بهره برده است، أمّا تخصص وی بیشتر در فقه است. بابی از ابواب فقه نیست مگر اینکه حدیثی از زراره در آن موجود باشد. بیش از دو هزار حدیث از طریق زراره در آثار مهم شیعه یافت می شود.زراره از مردانی است که شایستگی و معرفت او موجب شد تا کتاب امام علی (علیه السلام) با املای پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) و دستخط امام و حاوی تمام احکام حلال و حرام الهی را مشاهده کند. امام باقر (علیه السلام) بهشت را به زراره بشارت داد و فرمود: «بر خدا حق است که تو را در بهشت جای دهد.» امام صادق (علیه السلام) نیز او را از فروتنان دانست و به او وعده بهشت داد.
← جایگاه روایی
...
wikifeqh: زراره_بن_اعین
[ویکی شیعه] زُرارَة بن اَعْیَن بن سُنسُن شَیبانی کوفی، ( حدود ۷۰ - ۱۵۰ق) از اصحاب اجماع و صحابه خاص امام باقر (ع) و امام صادق (ع) و از بزرگ ترین فقها و متکلمان شیعه بود. امام جعفر صادق(ع) او را از برترین اصحاب خود برشمرده و درباره او گفته است: «اگر زراره نبود، احادیث پدرم از میان می رفت.» و او را به بهشت بشارت داده و از جمله مخبتین، اوتاد الارض، السابقون السابقون و ... برشمرده است. زراره از خاندان بزرگ آل اعین است که افراد بسیاری از این خاندان جزو اصحاب ائمه(ع)، راویان بزرگ و فقهای شیعه بوده اند. گویا زراره تألیفات فراوانی داشته، اما در آثار رجالی، تنها نام کتاب الاستطاعة و الجبر و العهود، ذکر شده است. از زراره بیش از ۲۰۰۰ حدیث نقل شده که حدود ۱۲۰۰ حدیث را به طور مستقیم از امامان نقل کرده است.
اسم اصلی او، عَبدرَبّه و لقبش زراره بوده است. چنانچه در روایتی خود او نقل می کند که امام صادق(ع) به من فرمود: ای زراره اسم تو در اسامی اهل بهشت بدون الف است. گفتم: بله فدایت شوم اسم اصلی من عبدربه است. زراره لقب من است. کنیه او را ابوعلی یا ابوالحسن ذکر کرده اند.
زراره از خاندان بزرگ آل اعین است. این خاندان که منسوب به اعین بن سُنْسُن است، از نظر زمانی بیش از دیگر خاندان های شیعی به خدمات علمی مشغول بوده اند. افراد آل اعین، کوفی و غالباً در شهر کوفه ساکن بودهاند.
اسم اصلی او، عَبدرَبّه و لقبش زراره بوده است. چنانچه در روایتی خود او نقل می کند که امام صادق(ع) به من فرمود: ای زراره اسم تو در اسامی اهل بهشت بدون الف است. گفتم: بله فدایت شوم اسم اصلی من عبدربه است. زراره لقب من است. کنیه او را ابوعلی یا ابوالحسن ذکر کرده اند.
زراره از خاندان بزرگ آل اعین است. این خاندان که منسوب به اعین بن سُنْسُن است، از نظر زمانی بیش از دیگر خاندان های شیعی به خدمات علمی مشغول بوده اند. افراد آل اعین، کوفی و غالباً در شهر کوفه ساکن بودهاند.
wikishia: زرارة_بن_اعین