خباب بن ارت

[ویکی فقه] خَبّاب بن اَرَتّ، از سابقان در اسلام و صحابی پیامبر اکرم (صلی اللّه علیه وآله وسلم) و حضرت علی علیه السلام و از و مجاهدان راستن در آغاز اسلام می باشد.
دربارۀ نسب او اختلاف است. کسانی که او را عرب دانسته اند، اغلب وی را تمیمی شمرده اند. بر این اساس، وی را چنین خوانده اند: خبّاب بن ارت بن جَنْدَلة بن سعد بن خُزَیمة بن کعب بن سعد بن زید منَاة بن تمیم. برخی نام جد وی را، به جای جندله، خُوَیلِد ثبت کرده اند. بعضی نیز او را خُزاعی یا هم پیمانِ بنی زهره دانسته اند. گاه اصل خبّاب را از سواد عراق و ناحیه کَسْکَر گفته اند.
وجه تسمیه نام پدر خباب
از سویی گفته شده است که ارتّ (پدر خبّاب) از آن رو چنین نام گرفت که درست نمی توانست به عربی سخن بگوید و هرگاه می خواست به این زبان حرف بزند، رتّه (لکنت زبان) پیدا می کرد. لذا برخی او را یا از نبطی ها و آرامی های عراق یا از ایرانیان ساکن کسکر دانسته و مدعی شده اند، اولاد او برای این که پدرشان را عرب خالص قلمداد کنند، او را از قبیلۀ بنی سعد بن زید مناة بن تمیم خوانده اند.
خبّاب اولین مسلمان از نبطیان
در روایتی از حضرت علی علیه السلام، خبّاب نخستین کسی از نبطیان شمرده شده که اسلام آورد. امام علی ـ علیه السّلام ـ در ضمن گفتاری فرمود:پیشقدمان به اسلام پنج نفر هستند: ۱. من از پیش قدم های عرب هستم؛ ۲. سلمان از پیش قدمان فارس است؛ ۳. صهیب از پیش قدمان روم است؛ ۴. خباب از پیشقدمان نبط ( فلسطین ) است؛ ۵. بلال از پیشقدمان حبشه است. بنابراین، عراقی بودن خبّاب ارجح از حجازی بودن اوست.
کنیه خباب
...

[ویکی شیعه] خَبّاب بن اَرَتّ، صحابی پیامبر اکرم(ص)، از یاران حضرت علی(ع) و از جمله اولین گروندگان به اسلام بود. مشرکین وی را که از مسلمانان مستضعف بود، شکنجه می کردند تا از اسلام برگردد ولی وی مقاومت می کرد. او با مهاجرت از مکه به مدینه در همه غزوات شرکت کرد. خباب بن ارت در کوفه ساکن شد و در سال ۳۷ق. درگذشت. خَبّاب ۳۲ حدیث از رسول خدا روایت کرده است.
از آنجا که اکثر منابع وفات خبّاب را در سال ۳۷ و در ۷۳ سالگی ثبت کرده اند، وی باید در سال هفدهم پس از عام الفیل، و ۲۳ سال پیش از بعثت به دنیا آمده باشد. وی پیش از اسلام آزاد بود و با درآمد شخصی خود (از طریق آهنگری) گذران زندگی می کرد.
درباره نَسب او اختلاف است. کسانی که او را عرب دانسته اند، اغلب وی را تمیمی شمرده اند. بر این اساس، وی را چنین خوانده اند: خبّاب بن ارت بن جَنْدَلة بن سعد بن خُزَیمة بن کعب بن سعد بن زید منَاة بن تمیم. برخی نام جد وی را، به جای جندلة، خُوَیلِد ثبت کرده اند، بعضی نیز او را خُزاعی یا هم پیمانِ بنی زهره دانسته اند. گاه اصل خبّاب را از منطقه سواد عراق و ناحیه کسْکر گفته اند.