خاندان بنی دلف

[ویکی فقه] بنودُلَفْ، خاندان ادیب و شیعه مذهب حاکم در جبال (۲۱۰ـ۲۸۵) که تحت لوای بنی عباس حکمرانی نمود، در این مدت شش تن از افراد این خاندان به فرمانروایی رسیدند.
بنودُلَفْ، خاندان ادیب و شیعه مذهب حاکم در جبال (۲۱۰ـ۲۸۵) که تحت لوای بنی عباس حکمرانی نمود، و نام دیگر آن ناحیه عراق عجم، مشتمل بر منطقه ای از اصفهان تا زنجان بود. در این مدت شش تن از افراد این خاندان به فرمانروایی رسیدند. این خاندان از تیره بنی عِجْل، شاخه ای از بکر بن وائل بودند، که ابتدا در "حیره" و سپس از زمان بنی امیه در "همدان" اقامت داشتند. عنوان بنودلف، از «ابودُلَف»، کنیه قاسم بن عیسی گرفته شده است؛ برخی عیسی را فرزند و برخی برادر ادریس بن معقل می دانند.
ادریس بن معقِل
ادریس بن معقِل عطار بود و قصد شورش بر امویان و اظهار دعوت برای عباسیان در کوفه را داشت، اما شهامت آن را نیافت. او اندوخته ای گرد آورد و همراه خاندانش در قریه ای از ناحیه همدان ساکن شد و ثروتی کسب کرد. عیسی و ادریس در زمان یوسف بن عمر ثقفی به دلیل نپرداختن خراج به زندان افتادند. به قولی، عیسی عامل خالد بن عبدالله قسری بود و هنگام ولایت یوسف بن عمر، خالد و عمال او، از جمله عیسی، به زندان افتادند. برخی نیز او را از داعیان عباسی می دانند که یوسف آن ها را به همراه ابومسلم و عمال خالد زندانی کرد. ابومسلم خراسانی در خانه عیسی متولد شد و همراه فرزندان این خاندان رشد یافت و به دعوت او از پیروان عباسیان شد و همراه وی زندانی گردید.
خاندان کَرَجی
به قول سمعانی، عیسی و فرزندانش در نواحی اصفهان راه زنی می کردند و پس از توبه در زمان مهدی عباسی (۱۵۸ـ ۱۶۹) در کَرَج (نزدیک اراک کنونی) مقیم شدند و آن جا را آباد کردند؛ سپس ابودلف آن را به شهر تبدیل کرد. ازین رو این خاندان را کَرَجی نیز می نامند.
ابودلف
...