مهدی عباسی

[ویکی فقه] ابوعبدالله محمد مهدی (نام کامل وی: أبو عبد الله محمد بن عبدالله المنصور بن محمد بن علی المهدی بالله) ملقب به «مهدی» سومین خلیفه از خلفای عباسی بود که بعد از پدرش منصور دوانیقی بین سالهای ۱۵۸ تا ۱۶۹، در بغداد خلافت و فرمانروایی مسلمانان را بر عهده داشت. مدت ده سال و چهل و پنج روز خلافت کرد و سرانجام در چهل و سه سالگی در بیست و سوم محرم سال ۱۶۹ وفات یافت.
"ابوعبدالله محمد" مقلب به «مهدی» در سال ۱۲۶هـ. ق. در «حمیمه» متولد شد، ده ساله بود که پدرش "منصور" به خلافت رسید و از همان زمان او تحت تعلیم و تربیت مخصوص، زیر نظر استادانی چون "مفضل ضبنی" قرار گرفت.منصور از دوران نوجوانی او را برای پذیرش مسؤولیت های بزرگ آماده می کرد.
فرماندگی سپاه
مهدی در پانزده سالگی فرمانده سپاهی شد که مامور سرکوب شورش های خراسان بود، بعدها به مقام های اداری متعدد منسوب شد و در ۱۴۷هـ. ق. از جانب منصور به عنوان ولیعهد معرفی شد. وی با "ربطه" دختر "سفاح" ازدواج کرد، در سال ۱۵۳هـ. ق. به نیابت منصور به عنوان «امیرالحاج» رهسپار مکه شد و در ۱۵۸هـ. ق.
خلافت
پس از مرگ منصور در سن سی و سه سالگی با عنوان خلیفه با او بیعت شد. در تاریخ یعقویی آمده است که مهدی اموالی را که پدرش مصادره کرده بود به صاحبانش برگرداند و آنان را خشنود ساخت. وی از آزار و قتل فرزندان "ابوطالب" جلوگیری کرد و آنان را از زندان آزاد کرد و برای هر کدام هدایا و مقرری هایی تعیین کرد؛ البته وی سپس به روش پدارانش به جنایت و ظلم روی آورد.
ویژگی های دوران خلافت مهدی
...

[ویکی شیعه] مهدی عباسی (۱۲۶-۱۶۹ق) سومین خلیفه عباسی که در زمان امامت امام کاظم(ع) به خلافت رسید. او از سال ۱۵۸ق تا سال ۱۶۹ق خلافت را برعهده داشت. برخی با استناد به شواهد تاریخی معتقدند که مسئله مهدویت و اهداف موعودگرایانه پدرش منصور، در اتصاف او به لقب مهدی نقش داشته است. مهدی عباسی در ۱۵۹ق، امام کاظم(ع) را، به بغداد احضار و مدتی زندانی کرد.
مهدی عباسی در ابتدای امر خلافت، از قتل و آزار شیعیان جلوگیری می کرد. او شیعیان زندانی را آزاد نمود و برای آنها مقرری معین کرد. در زمان او شورش هایی صورت گرفت که توسط حکومت سرکوب شدند. وی چندین مرتبه به روم و هند لشکر کشید.
ابوعبدالله، محمد بن عبدالله بن محمد بن علی بن عبدالله بن عباس، ملقب به مهدی سومین خلیفه عباسی است. وی در سال ۱۲۶ق در حمیمه در نزدیکی مکه متولد شد. پدرش منصور دوانیقی توجه ویژه ای به تربیت او داشت و از نوجوانی منصب های مهمی به او واگذار می کرد.

مهدی عباسی (ایذه ۱۲۷ـ رذّ ۱۶۹ق)
(مشهور به ابوعبدالله محمّد، ملقب به المهدی بالله) سومین خلیفۀ عباسی (حک: ۱۵۸ـ۱۶۹ق). مهدی پسر منصور بود و پس از رسیدن به خلافت ، اموالی که پدر مصادره کرده بود به صاحبانش بازگرداند و زندانیان سیاسی ازجمله طالبیان را آزاد کرد و برای آن ها مقرری در نظر گرفت . شورش اَلْمُقَنّع و سپیدجامگان در خراسان و ماوراءُالنَّهر و سرکوبی آنان و قتل اَلْمُقَنّع ، قیام یوسف بَرْم در خراسان و سرکوبی این قیام و اسارت و اعدام یوسف و جهاد مسلمانان با رومیان که به درخواست رومیان به صلح انجامید، از حوادث مهم دوران خلافت مهدی بوده است. مهدی به رغم نرم خویی که در برابر سخت گیری های پدر پیشه کرده بود، بر زنادقه سخت گرفت و به تعقیب و کشتار آنان پرداخت . وی حتی منشی خود صالح بن ابو عبیدالله را به اتهام زندقه کشت . مهدی به هنگام خلافت خود بر وسعت مسجدالحرام و مسجدالنبی افزود و این دو مکان مقدس را به طلا و سنگ مرمر تزئین کرد. وی در ازای پرداخت مبلغ ۱۰میلیون درهم ، ولایتعهدی را از عیسی بن موسی خرید و برای فرزندش موسی و هارون به عنوان ولیعهد بیعت گرفت . مهدی به عزم عراق عجم از بغداد حرکت کرد و در قریۀ رذّ از توابع ماسْبَذان فرود آمد و به هنگام شکار آسیب دید و درگذشت و به نقلی اشتباهاً یکی از کنیزانش او را مسموم کرد.