حکم غنا

[ویکی فقه] حکم غنا (قرآن). در روایات اسلامی قول زور و لهوالحدیث به غنا تفسیر شده که حکم غنا و اجرت گرفتن در قبال آن حرمت می باشد.
قول زور و لهوالحدیث که در آیات قرآن کریم بیان شده در روایات به غنا تفسیر شده است.«... واجتنبوا قول الزور؛ ... و از سخن باطل بپرهیزید!» در برخی روایات «قول الزور» تفسیر به غنا شده است. «والذین لا یشهدون الزور واذا مروا باللغو مروا کرامـا؛ و کسانی که شهادت به باطل نمی دهند (و در مجالس باطل شرکت نمی کنند)؛ و هنگامی که با لغو و بیهودگی برخورد کنند، بزرگوارانه از آن می گذرند.»«ومن الناس من یشتری لهو الحدیث لیضل عن سبیل الله بغیر علم ویتخذها هزوا اولـئک لهم عذاب مهین؛ و بعضی از مردم سخنان بیهوده را می خرند تا مردم را از روی نادانی، از راه خدا گمراه سازند و آیات الهی را به استهزاء گیرند؛ برای آنان عذابی خوارکننده است!»در روایت منقول از امام باقر (علیه السّلام) و امام صادق (علیه السّلام) لهوالحدیث در آیه مذکور به غنا تفسیر شده است.
تفسیر آیات در روایات
در بعضی از روایات اوثان تفسیر به شطرنج (نوعی از قمار) و قول زور تفسیر به خوانندگی حرام (غنا) و شهادت به باطل شده است که در واقع از قبیل بیان بعضی از افراد این کلی می باشد، نه به معنی انحصار مفهوم آیه در خصوص این امور. در حدیثی از پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله وسلّم) می خوانیم: روزی حضرت برخاست و در میان مردم خطبه خواند و در ضمن آن فرمود: ایها الناس عدلت شهادة الزور بالشرک بالله، ثم قرا فاجتنبوا الرجس من الاوثان و اجتنبوا قول الزور: ای مردم شهادت به باطل همطراز شرک با خدا است، سپس این آیه را تلاوت فرمود: فاجتنبوا الرجس من الاوثان و اجتنبوا قول الزور. این حدیث نیز اشاره به وسعت مفهوم این آیه است. در تعقیب آیات گذشته که بخشی از ویژگی های عباد الرحمن را بازگو کرد آیات مورد بحث بقیه این اوصاف را شرح می دهد. نهمین صفت برجسته آنان احترام و حفظ حقوق دیگران است، آنها کسانی هستند که هرگز شهادت به باطل نمی دهند (و الذین لا یشهدون الزور). مفسران بزرگ این آیه را دو گونه تفسیر کرده اند: بعضی همانگونه که در بالا گفتیم، شهادت زور را به معنی شهادت به باطل دانسته، زیرا زور در لغت به معنی تمایل و انحراف است، و از آنجا که دروغ و باطل و ظلم از امور انحرافی است، به آن زور گفته می شود. این تعبیر (شهادت زور) در کتاب شهادات در فقه ما به همین عنوان مطرح است، و در روایات متعددی نیز از آن نهی شده، هر چند در آن روایات، استدلالی به آیه فوق ندیدیم. تفسیر دیگر اینکه: منظور از شهود همان حضور است، یعنی بندگان خاص خداوند در مجالس باطل، حضور پیدا نمی کنند. و در بعضی از روایات که از طرق ائمه اهل بیت (علیهم السلام) رسیده است به مجلس غناء تفسیر شده، همان مجالسی که در آنها خوانندگی لهوی توام با نواختن آلات موسیقی یا بدون آن انجام می گیرد. بدون شک منظور از این گونه روایات این نیست که مفهوم وسیع زور را محدود به غنا کند بلکه غنا یکی از مصادیق روشن آن است، و سایر مجالس لهو و لعب و شرب خمر و دروغ و غیبت و امثال آن را نیز در بر می گیرد. این احتمال نیز دور به نظر نمی رسد که هر دو تفسیر در معنی آیه جمع باشد و به این ترتیب عباد الرحمن و بندگان خاص خدا نه شهادت به دروغ می دهند، و نه در مجالس لهو و باطل و گناه حضور می یابند، چرا که حضور در این مجالس علاوه بر امضای گناه، مقدمه آلودگی قلب و روح است.
حرمت اجرت غنا
اجرت گرفتن، برای آوازه خوانی لهو و باطل، حرام است:«ومن الناس من یشتری لهو الحدیث لیضل عن سبیل الله بغیر علم ویتخذها هزوا اولـئک لهم عذاب مهین؛ و بعضی از مردم سخنان بیهوده را می خرند تا مردم را از روی نادانی، از راه خدا گمراه سازند و آیات الهی را به استهزاء گیرند؛ برای آنان عذابی خوارکننده است!»
مصادیق خریداری سخن باطل
...