حکم صدا

[ویکی فقه] حکم صدا (قرآن). قدرت بیان و سخن گفتن، و شنیدن اصوات مختلف یکی از نعمات الهی به انسان است.
عدم جواز بلندتر کردن صدای خود از صدای پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) وصدا زدن ایشان با لحن بی ادبانه:• «یـایها الذین ءامنوا لا ترفعوا اصوتکم فوق صوت النبی ولا تجهروا له بالقول کجهر بعضکم لبعض ان تحبط اعمــلکم وانتم لا تشعرون ای کسانی که ایمان آورده اید، (برای رعایت ادب و مقام پیامبر) صدای خود را (هنگام صحبت) بلندتر از صدای پیامبر نکنید، و با او بلند سخن نگویید همانند آنکه با یکدیگر بلند سخن می گویید، مبادا عمل هایتان حبط و تباه گردد و خود ندانید (ثواب همان تکلم که اگر جهری نبود ثواب داشت، یا ثواب سایر عمل هایتان نیز باطل شود، زیرا ایذاء پیامبر از مبطلات پاداش اعمال است).»
آهسته سخن گفتن
شایسته بودن آهسته سخن گفتن:• «... واغضض من صوتک ان انکر الاصوت لصوت الحمیر و در رفتن و رفتار خود میانه رو باش، و از صدای خود بکاه، که بدترین صداها صدای خران است.»
اذان با صدای بلند
مطلوب بودن گفتن اذان، با صدای بلند و رسا:• «واذا نادیتم الی الصلوة اتخذوها هزوا ولعبـا ذلک بانهم قوم لا یعقلون و چون (با ندای اذان مردم را) به سوی نماز بخوانید آن را به مسخره و بازی می گیرند.»مقصود از «نادیتم الی الصلاة» اذان است. • «یـایها الذین ءامنوا اذا نودی للصلوة من یوم الجمعة.. ای کسانی که ایمان آورده اید، هنگامی که برای نماز در روز جمعه ندا درداده شد پس به سوی یاد خدا (اقامه نماز جمعه) بشتابید و داد و ستد را رها کنید که این برای شما بهتر است اگر بدانید.»
اعتدال در صدا هنگام نیایش
...