تفسیر الجامع الکبیر

[ویکی فقه] ابن بابِوِیه ْ، محمد بن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی ، ملقب به شیخ صدوق (ح ۳۰۵-۳۸۱ق /ح ۹۱۷-۹۹۱م )، محدث و فقیه بزرگ شیعه امامیه ، و از مفسرین شیعه می باشد. شیخ طوسی در اسانید الاستبصار از وی با لقب «عمادالدین » یاد کرده است .
تفسیر کبیر صدوق (تفسیر الجامع الکبیر) اثـر شیخ ابوجعفر محمد (م ۳۸۱ ق) فرزند علی بن الحسین بابویه قمی معروف به صدوق، شیخ فقهای امامیه و از مفسرین شیعه.ابـن بـابـویـه بـه دعای حضرت حجت (عجّل الله فرجه الشریف) متولد گردید و نیز دارای حافظه عجیب بود وی از بنیان گزاران فقه جعفری و صاحب کتاب من لا یحضره الفقیه یکی از کتب معتبر اربعه امامیه است.
معرفی تفسیر
این تفسیر به شیوه سایر مؤلفات مفسر تفسیری است روائی و آیات قرآن کریم را از طریق احادیث و روایات اهل البیت (علیه السّلام) تفسیر می نماید.ابـن بابویه دارای کتب دیگری نیز در علوم قرآنی و تفسیر آیات بوده است به شرح: مختصر تفسیر الـقـرآن از طـریق احادیث و روایات اهل بیت (علیه السّلام). فضائل القرآن در دو مجلد که در کتابخانه های ایران و عراق موجود است که مجلد اول آن تا سوره المؤمن است. کتابی در ناسخ و منسوخ که نسخه های آن موجود است.