اندونزی

[ویکی فقه] جمهوری اندونزی کشوری است مرکب از جزیره های بسیار که در مجمع الجزایر مالایا بین هند و چین و استرالیا قرار گرفته است. پایتخت آن جاکارتا است.
از قرن هفدهم، هند شرقی مهم ترین و سودآورترین بخش امپراتوری هلند به شمار می رفت. به غیر از اشغال کوتاه مدت بریتانیایی ها (تا) و قیامهای گاه گاهی محلی، هلند کنترل این کشور را تا حفظ کرد. در این سال ژاپنی ها به این مستعمره هجوم آوردند و به عنوان آزاد کنندگان کشور از حکومت استعماری مورد استقبال اکثر اندونزیایی ها قرار گرفتند با تسلیم ژاپن در ۱۹۴۵، احمد سوکارنو بنیانگذار حزب ملیون جمهوری مستقل اندونزی را اعلام کرد. . هلندیها پس از چهار سال جنگ متناوب ولی وحشیانه، تحت فشار بین المللی استقلال اندونزی را در ۱۹۴۹ پذیرفتند.
جغرافیا
اندونزی چهارمین کشور پر جمعیت دنیا است و مسلمانان آن از هر کشور دیگری بیشترند. اندونزی در واقع مجموعه ای از جزایر (قریب به جزیره بزرگ و کوچک) است که در جنوب شرقی آسیا در اقیانوس کبیر قرار دارد. سابقا این جزایر در تصرف هند و به هند هلند موسوم بود ولی بعد از آنکه کشوری مستقل و آزاد گردید، «اندونزی» نام گرفت. مساحت این کشور کیلومتر مربع و پایتخت آن شهر جاکارتا است که در جزیره جاوه قرار دارد و سابقا باتاویا نامیده می شد. شهر مهم آن سورابایا است. این کشور دارای معادن قلع، نفت ، ذغال سنگ و مس است و توتون ، برنج ، قهوه و کائوچو جزو محصولات کشاورزی این کشور است. به بیان دیگر این کشور، به شکل یک قوس، مشتمل بر هزاران جزیزه در طول خط استوا، مانند کالی مانتان، سوماترا، ایریان جایا، مادورا، سولاوزی، جاوه، بالی و جزایر سوندای کوچک (از جمله لامبارک، فلورس و تیمور) است. اندونزی، چهارمین کشور پرجمعیت دنیا محسوب می شود. تعداد ۳۰۰۰ جزیره ان مسکونی است. مردم این کشور در سواحل جزایر و یا در دره ها و بخصوص در جزیره جاوه زندگی کرده، و کشاورز می باشند. بیشتر جزایر اندونزی، غیر قابل سکونت هستند. این کشور، آب و هوای گرم و استوای داشته، و بارانهای موسمی، سبب رونق کشاورزی می شود. جاوه و همسایه کوچکترش مادورا جمعیت متراکمی دارند و نزدیک به دو سوم مردم اندونزی را در خود جای می دهند. سلسله جزایر شمالی متشکل است از کالیمانتان (بخش اندونزیایی جزیره بورنئو)، جزایر نامنظم و کوهستانی سولاوسی (سلبس)، گوره ملوک، وایریان جایا (بخش غربی گینه نو) بیش از دو سوم این کشور از جنگلهای استوایی بارانی پوشده شده است.
جمعیت
جمعیت این کشور در حدود میلیون نفر است که از این رقم/ درصد مسلمان ،/ درصد پروتستان ، درصد کاتولیک،/ هندو و/ بقیه از مذاهب دیگرهستند. زبان رسمی آنان «اندونزیایی» است.
حکومت
...

[ویکی شیعه] اَندونِزی با نام رسمی جمهوری اندونزی، بیشترین جمعیت مسلمان در میان کشورها را دارد و در آسیای جنوب شرقی است. این کشور بزرگترین کشور مسلمان جهان است. ورود اسلام به این سرزمین مربوط به قرن های نخست اسلام بوده است. هرچند ورود تشیع همزمان با ورود اسلام به این سرزمین بوده است، امروزه شیعیان کمی در این کشور زندگی می کنند
اندونزی در آسیای جنوب شرقی و اقیانوسیه قرار دارد. این کشور یک مجمع الجزایر متشکل از ۱۷٬۵۰۸ جزیره و ۳۳ استان است. اندونزی با جمعیت ۲۳۸ میلیون نفر، چهارمین کشور پرجمعیت دنیا است. نظام سیاسی این کشور جمهوری با انتخابات مجلس و ریاست جمهوری می باشد. پایتخت اندونزی، جاکارتا است. سوماترا، کالیمانتان (بُورنِئُو)، سولاوِسی، و پاپوآ (گینة نو) دیگر جزایر بزرگ اندونزی هستند. جزیره جاوه نیمی از جمعیت اندونزی را در خود جای داده و قلب فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و تاریخی اندونزی محسوب می شود و موقعیت مرکزی را در مجمع الجزایر اندونزی دارد. جزیره سوماترا در معنای لغوی به معنی زمین است. این جزیره غربی ترین جزیره اندونزی محسوب می شود
اندونزی با نزدیک ۲۵۰ میلیون نفر جمعیت و با توجه به وجود اقوام و ادیان متفاوت در آن، به تنوع و گوناگونی موجود با شعار "وحدت در عین کثرت " احترام می گذارد. اندونزی در ۱۷ اوت ۱۹۴۵ از هلند استقلال یافت و استقلال آن در ۲۷ دسامبر ۱۹۴۹ به رسمیت شناخته شد. اندونزی سرانجام به مدت سه قرن و نیم تبدیل به مستعمره هلند شد، و بعداً پس از پایان جنگ جهانی دوم، اعلام استقلال کرد.

[ویکی حج] اندونزی پر جمعیت ترین کشور مسلمان جهان در جنوب شرقی آسیا و بزرگ ترین مجمع الجزایر جهان و سومین کشور پهناور آسیا است. اندونزی در میان کشورهای حج گزار بیشترین شمار حاجیان را دارد و از دیرباز بسیاری از ساکنان و مجاوران مکه و مدینه را به خود اختصاص داده است. این افراد بیشتر برای تحصیل دانش و گاه برای تجارت بدین شهرها می آمدند. تاثیر جاوی ها بر مردم مکه به حدی بود که برخی لغات مالایی در بین مردم مکه مشهور شده بود و حتی بیشتر بازرگانان و پیشه وران مکه با زبان مالایی آشنا هستند.اندونزیایی هایی که برای کار به مکه و مدینه می آمدند، بیشتر به فروش آب زمزم، حنا و چوب اراک مشغول بودند و گاهی نیز به عنوان خدمتکار در خانه ها به کار می پرداختند. برخی اوقات نیز به نیابت از افراد، حج گزارده، گاه نیز خادم بزرگان کشورشان می شدند که برای ادای فریضه حج به مکه می آمدند.
برخی ثروتمندان اندونزی که برای انجام فریضه حج به مکه می آمدند، رباط ها و کاروانسراهایی کنار حرم مکی بنا می کردند. دوره استعمار هلند از مهم ترین دوره های حج اندونزی به شمار می رود؛ زیرا در این دوره، حج نه تنها عاملی عبادی، بلکه عامل سیاسی ضداستعمار نیز به شمار می رفت. حج فرصتی مناسب برای انتشار افکار و باورهای انقلابی بود. بدین رو، حکومت هلندی اندونزی همیشه در زمینه این فریضه عبادی ـ سیاسی، سیاست های گوناگون را با توجه به شرایط مختلف اجرا می کرد.
ساکنان اندونزی تبار مکه و مدینه نقشی مهم در پیروزی انقلاب و جمهوری اندونزی برعهده داشتند. آنها با گردهمایی و ایجاد کمیته هایی چون تشکیلات استقلال اندونزی، در نشر افکار استقلال طلبانه در میان زائران کشورهای اسلامی می کوشیدند. دانشوران مقیم مکه نیز گاه با صدور فتواهایی در حرمت حج، برای کمک به انقلاب اندونزی تلاش می کردند.

اَندونزی (Indonesia)
جاکارتا، جاکارتا، جاکارتا، موقعیت. جمهوری اندونزی، پنجمین کشور وسیع قارّه آسیا، در آب های جنوب شرقی آسیا و در شمال غربی استرالیا واقع است. دریاهای چین جنوبی، سِلِب، و اقیانوس آرام از شمال، کشور پاپوآ گینۀ نواز شرق، و دریاهای آرافوراو تی مورو اقیانوس هند از جنوب و غرب آن را در میان گرفته اند. مساحت این کشور ۱,۹۰۴,۴۳۵ کیلومتر مربع است و شهر جاکارتاپایتخت آن است.سیمای طبیعی. اندونزی مجمع الجزایری است مرکب از حدود ۱۳,۷۰۰ جزیرۀ بزرگ و کوچک که در پهنه ای با وسعت ۱۰,۲۰۰,۰۰۰ کیلومتر مربع در آب های اقیانوس های هند و آرام گسترده است. حدود ۶هزار جزیرۀ این کشور مسکونی است و درازای آن از شرق به غرب به ۵,۱۰۰ کیلومتر بالغ می شود. جاوه، سوماترا، و سولاوزیبزرگ ترین جزایر این کشورند و نیز در جزیرۀ بزرگ بورنئوبا کشور مالزی، و در جزیرۀ گینۀ نو با کشور پاپوا گینۀ نو، و در جزیرۀ تی مور با کشور نوبنیاد تی مور شرقی شریک است. رشته جزایر جاوه، سوماترا، فلورس، تی مور، و تانیمبارمرز جنوبی این کشور را تشکیل می دهند و بیشتر جزایری که در شمال رشته جزایر مزبور جا دارند، از یک توده کوه مرکزی تشکیل شده اند که پیرامون آن ها را جلگه های ساحلی فرا گرفته است. کوه پونچاک جایادر استان پاپوآی غربی (غرب جزیرۀ گینۀ نو)، با ارتفاع ۵,۰۳۰ متر، بلندترین کوه کشور اندونزی محسوب می شود. وجود آتشفشان های فعالی مانند کِرینچی، با ارتفاع ۳,۸۰۵ متر در جزیرۀ سوماترا، و سِمِرو، با ارتفاع ۳,۶۷۶ متر در جزیرۀ جاوه از ویژگی های رشته جزایر جنوبی محسوب می شود. فعالیت آتشفشان های مزبور در روزگار گذشته، موجب باروری و حاصل خیزی خاک اراضی جزایر جنوبی، به ویژه جزیرۀ جاوه، شده و بسیاری از کشاورزان اندونزیایی را در آن ها به کار مشغول داشته است. اگرچه دیگر جزایر از نظر بارآوری و حاصل خیزی به پای جزیره های جنوبی نمی رسند، در عوض از منابع زیرزمینی سرشاری چون نفت و مس و جنگل درختان گران بها برخوردارند. در اندونزی رودخانه های بسیاری جریان دارند که بیشتر کوتاه و پرآبند و رودهای باریتو، (۸۹۰ کیلومتر)، مامبِرامو، (۸۰۰ کیلومتر)، ماهاکام، (۶۴۵ کیلومتر)، بزرگ ترین و مهم ترین آن ها هستند. کشور اندونزی به ۲۵ استان تقسیم می شود و شهرهای مهم آن عبارت اند از جاکارتا، پالِمبانگ، مِدان، باندونگ، سِمارانگ، سورابایا. اندونزی بر روی خط استواقرار دارد و هوای آن در سراسر سال گرم است. ارتفاعات این کشور از اعتدال نسبی برخوردارند و برف زمستانی قلل کوه های استان پاپوآی غربی، واقع در غرب جزیرۀ گینۀ نو، را سفیدپوش می کند. فصل خشک این سرزمین از خرداد تا شهریور است و فصل بارندگی های شدید آن از مهر تا فروردین به درازا می کشد. پدیدۀ مونسون(بادهای موسمی) در اقلیم این کشور نقش مؤثری دارد و میزان بارندگی مناطق، برحسب بادگیربودن یا در پناه باد بودن، متفاوت است. میانگین دمای شهر جاکارتا در دی ماه و تیرماه۲۵.۶ درجۀ سانتی گراد است و میانگین بارندگی سالانه آن به ۱,۷۷۵ میلی متر می رسد. کرانه های بیشتر جزایر، به ویژه سواحل جنوبی جزیرۀ بورنئو، از جنگل های انبوه کرنا و خیزران پوشیده شده و غالب جزایر را جنگل های گرمسیری فراگرفته که وسعت آن ها به ۶۱ درصد از مساحت کل کشور می رسد. ۱,۴۸۰ گونه پرنده و حدود ۵۰۰ گونه پستاندار، ازجمله ببر معروف سوماترا و انواع تمساح، بزمجه، مار و خزندگان دیگر حیات وحش آن را تشکیل می دهند.
اقتصاد. دولت اندونزی بر اقتصاد این کشور کنترل و نظارت کامل دارد و به واردکردن مواد اولیۀ مورد نیاز کارخانه های داخلی اهتمام می ورزد. با این که توجه دولت بر مکانیزه کردن و نوین سازی کشاورزی متمرکز است، هنوز نیمی از جمعیت کشور در کشتزارها به کار مشغول اند. برنج مهم ترین و عمده ترین محصول این کشور است و ۷۰ درصد از درآمد روستانشینان را تأمین می کند. دیگر محصولات کشاورزی این کشور عبارت اند از نیشکر، نارگیل، ذرت، موز، لوبیای سویا، سیب زمینی، مرکبات، حبوبات، بادام زمینی، خرما، قهوه، و کاکائو. وسعت قابل توجه جنگل های اندونزی، (۱۱۰میلیون هکتار) موجب رونق تجارت چوب و صنایع چوبی این کشور شده و تولید چوب آن تا۱۹۰.۶میلیون متر مکعب در سال افزایش یافته است. مقدار الکتریسیتۀ تولید شده در اندونزی حدود ۸۵میلیارد کیلووات ساعت است و مصرف سرانۀ آن به ۳۲۰ کیلو وات ساعت می رسد. ذخیرۀ نفت اندونزی ۱۵میلیارد بشکه، بازدۀ آن ۵۵۳میلیون بشکه در سال است و ذخیرۀ گاز طبیعی آن به ۲,۰۵۰میلیارد متر مکعب می رسد. علاوه بر نفت و گاز، زغال سنگ، نمک، بوکسیت، آهن، مس، نقره، طلا، نیکل، و قلع از دیگر منابع زیرزمینی آن به شمار می آیند. پالایش نفت، تولید منسوجات، سیمان، خودرو، تلویزیون، و تخته سه لایی ازجمله فعالیت های صنعتی این کشور است و محصول شیلات آن ۴,۱۵۰,۰۰۰ تن در سال است.
حکومت و سیاست. نوع حکومت کشور اندونزی، جمهوری چند حزبی با دو مجلس قانون گذاری است. مجلس نمایندگان مردم ۵۰۰ عضو دارد که ۴۲۵ نفر از آنان را مردم هر پنج سال یک بار انتخاب می کنند و ۷۵ نفر دیگر را رئیس جمهور و نیروهای مسلح به این سمت منصوب می دارند. مجلس شورای ملی این کشور نیز ۵۰۰ نمایندۀ منتخب و منتصب دارد که هر پنج سال یک بار برای انتخاب رئیس جمهور تشکیل جلسه می دهند.
مردم و تاریخ. جمعیت اندونزی حدود ۲۳۷,۵۵۶,۳۶۳ نفر است (۲۰۱۰)(بعد از چین، هند، و امریکا چهارمین کشور پرجمعیت جهان است) و تراکم نسبی جمعیت آن به ۱۲۴.۷ نفر در کیلومتر مربع می رسد. رشد سالانۀ جمعیت این کشور۱.۳ درصد است و جاوه ای ها ۴۵ درصد از جمعیت آن را تشکیل می دهند. ۸۷ درصد از مردم این کشور مسلمان اند و ۵۸ درصدشان در روستاها به سر می برند، و باهاسای اندونزیاییزبان رسمی آنان است. میانگین امید به زندگی در اندونزی ۶۶ سال است و۸۶.۵ درصد از بزرگسالان آن باسوادند. اندونزی از کهن ترین نواحی مسکونی جهان است و کشف بقایای انسان جاوهکه ۵۰۰هزار سال پیش می زیسته است، از قدمت آن حکایت دارد. نیاکان اندونزیایی های امروزی، احتمالاً در سال ۱۰۰۰پ م از قارۀ آسیا به این جزایر مهاجرت کرده و در آن سکونت گزیده اند. با آمدورفت سوداگران هندی و آمیزش با بومیان، آیین هندوئیسم و سپس آیین بودا در آن سامان رواج یافت. بین قرن های ۹ تا ۱۲م، امپراتوری قدرتمند جاوه تأسیس شد و در نیمه های قرن ۱۴م به اوج قدرت خود رسید. بازرگانان عرب در قرن ۱۴م آیین اسلام را در اندونزی رواج دادند و در آغاز قرن ۱۶، پرتغالی ها جزایر مولوکاز(جزایر ادویه) را تصرف کردند. کمپانی هند شرقی هلند، پرتغالی ها را از آن سامان بیرون راند و پایه های اقتصادی خود را در جزایر مولوکاز، جاوه، و سوماترا استوار ساخت، و بعدها نیز بر سراسر جزایر اندونزی مسلط شد. رفتار خشن و مستبدانۀ هلندی ها موجبات نارضایی و شورش مردم اندونزی را فراهم کرد و احمد سوکارنو در ۱۹۲۷ اولین حزب ملی اندونزی را تأسیس کرد. ژاپن در جنگ جهانی دوم اندونزی را تصرف و سوکارنو را به عنوان نمایندۀ خود بر این سرزمین حاکم کرد و در پایان جنگ با شکست ژاپن، احمد سوکارنو در اوت ۱۹۴۵ استقلال اندونزی را اعلام کرد. مخالفت هلند با استقلال اندونزی و مبارزۀ ملیّون و آزادی خواهان با اشغالگران بیگانه تا ۱۹۴۹ به درازا کشید و سرانجام دولت هلند، در دسامبر ۱۹۴۹ استقلال کشور مزبور را به رسمیت شناخت و احمد سوکارنو با عنوان نخستین رئیس جمهور کشور زمام امور را در دست گرفت.