جاکارتا

[ویکی فقه] جاکارتا، پایتخت اندونزی و یکی از بزرگ ترین و پرجمعیت ترین شهرهای اسلامی و بزرگ ترین شهر اندونزی و مرکز اقتصادی ـ تجاری، حمل ونقل و صنعتی این کشور و مرکز سیاسی ـ اداری ایالت جاکارتاست.
ایالت جاکارتا ــ که حدود ۵۹۰ کیلومترمربع مساحت دارد و جمعیت آن در ۱۳۷۴ ش /۱۹۹۵، ۵۰۰، ۱۶۰، ۹ تن بوده ــ یکی از پنج ایالت جزیره جاوه است شهر جاکارتا در مغرب جزیرة جاوه، در ساحل شمالی، در کنار خلیج جاکارتا (یا خلیجباتاویا/ بتاویه) و دریای جاوه ، در َ۵۰ ۱۰۶ طول شرقی و َ۱۰ ۶ عرض جنوبی قرار دارد. این شهر در دشت واقع شده است و ارتفاعاتی با فاصله بسیار، در جنوب آن امتداد دارد. رود سیلیونگ/ چیلیوونگ با جهت جنوبی ـ شمالی از میان شهر می گذرد و به خلیج جاکارتا می ریزد. علاوه بر این، رودهای بسیاری در نزدیکی شهر جاری اند، مانند گروگل در مغرب و سونتر در مشرق.
موقعیت آب و هوایی
جاکارتا در منطقة زلزله خیز قرار دارد. این شهر در منطقة حارّه واقع شده و دارای آب و هوای گرم و مرطوب است. یکی از قدیم ترین ایستگاههای هواشناسی منطقة حارّه در جاکارتاست و بنا بر آمار اقلیمی ۷۵ ساله (از ۱۲۸۳/۱۸۶۶ به بعد)، دمای آن جا از ْ۵ر۳۵ بالاتر و از ْ۱۹ پایین تر نبوده است. میانگین سالانة دمای شهر در روز ْ۲۸ و در شب ْ۲۶ است. باتوجه به موقعیت شهر و نزدیکی آن به دریا، نسیم خشکی و دریا که در جاکارتا دائمی است، در افزایش آلودگی هوای شهر مؤثر است. این شهر در یکی از پرباران ترین مناطق جهان قرار دارد؛ متوسط باران سالانة آن جا حدود دو هزار میلیمتر و متوسط رطوبت سالانة آن ۸۱% است.
وضعیت راهها
جاکارتا با راههای اصلی در مغرب به ساحل تنگة سوندا (میان جزایر جاوه و سوماترا) می پیوندد، با شهرهایی مانند چیربون و سمارانگ در مشرق و سواحل شمالی جزیرة جاوه ارتباط دارد و با باندونگ (ح ۱۸۰ کیلومتر) در جنوب شرقی و از آن جا با شهرهای مرکزی و شرقی جاوه، مانند سوراکارتا/ سولو و سورابایا، مرتبط است و راه آهن آن را به شهرهای جزیرة جاوه متصل می کند. فرودگاههای کماجوران در شمال و هلیم در جنوب شرقی شهر شهرت جهانی دارند. خطوط کشتیرانی میان جاکارتا و بندرهای اندونزی و شهرهای لندن ، هامبورگ و آمستردام برقرار است.
وضعیت تجاری
...

جاکارتا ( به اندونزیایی: Jakarta ) پایتخت کشور اندونزی و بزرگ ترین شهر این کشور است.
جاکارتا، پایتخت اندونزی و یکی از بزرگ ترین و پرجمعیت ترین شهرهای اسلامی است. جاکارتا بزرگ ترین شهر اندونزی و مرکز اقتصادی - تجاری، حمل ونقل و صنعتی این کشور و مرکز سیاسی - اداری ایالت جاکارتا است. ایالت جاکارتا که حدود ۵۹۰ کیلومتر مربع مساحت دارد یکی از پنج ایالت جزیره جاوه است. بر مبنای آخرین داده های جغرافیایی کلانشهر جاکارتا ۴۰ کیلومتر درازا دارد. برخلاف جمعیت بسیار زیادی که دارد این طول شهری تقریباً متناسب با جمعیت نیست. [ ۱]
اما امروزه جاکارتا مرکز آسه آن ( انجمن ملل آسیای جنوب شرقی ) است و مقرّ وزارت خانه ها و سازمان های مهم اندونزی به شمار می رود.
دولت مردان اندونزی در ۸ نوامبر سال ۲۰۲۲ از طرح تغییر پایتخت از جاکارتا به جزیره بورنئو خبر دادند.
جاکارتا از مشهورترین شهرهای بزرگ اسلامی، دارای بناهایی متعلق به دوره استعمار و بافت شهری مطابق الگوی شهرهای هلندی است. آثار و اماکن دیدنی شهر عمدتاً در بخش مرکزی ( بافت قدیمی ) قرار دارند، از جمله آن ها می توان: میدان مردکا ( آزادی و استقلال ) و لوح ملی اندونزی، موزه ملی، کاخ ریاست جمهوری یا کاخ آزادی واقع در قسمت شمالی مردکا، موزه مردکا که هلندی ها آن را در ۱۷۷۸ احداث کردند، کتابخانه شهر، مسجد بزرگ استقلال، مجموعه ورزشی بازیهای آسیایی، بازار چینیها، بازار قدیمی ماهی فروشان، بازار بزرگ، باغهای درون شهر از جمله باغ معروف جایاانکول، بقایای ساختمان شهرداری ( متعلق به دوره استعمار ) و زندان های قدیمی نزدیک آن را نام برد.
جاکارتا شهری قلعه ای و قدیمی است و در منطقه ای با تاریخ کهن قرار دارد. گفته شده که این منطقه مقرّ انسان های نخستین بوده است. در سده چهارم میلادی، دولتی هندو ـ جاوه ای در جاکارتا فرمانروایی می کرده است. سابقه جاکارتا، به سبب واقع شدن در جزیره جاوه، با پیشینه این جزیره درآمیخته است.
نام های قبلی آن سوندا کلاپا، جایاکارتا و بعد باتاویا بود.
شهر جاکارتا در غرب جزیره جاوه، در سواحل شمالی، در کنار خلیج جاکارتا ( یا خلیج باتاویا / بتاویه ) و دریای جاوه، قرار دارد. این شهر در دشت واقع شده است و ارتفاعاتی با فاصله بسیار، در جنوب آن امتداد دارد. رود سیلیونگ با جهت جنوبی ـ شمالی از میان شهر می گذرد و به خلیج جاکارتا می ریزد. علاوه بر این، رودهای بسیاری در نزدیکی شهر جاری اند که می توان به گروگل در غرب و سونتر در شرق جاکارتا اشاره کرد.

جاکارْتا
جاکارْتا
(نام سابق: باتاویا۱، تا ۱۹۴۹) پایتخت، بزرگ ترین شهر و مرکز دانشگاهی اندونزی، در ساحل شمال غربی جزیرۀ جاوه۲، نزدیک خلیج باتاویا، با ۱۳,۱۹۴,۰۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۳). مرکب از سه قسمت است: شهر قدیم که همانند شهرهای هلند است؛ شهر جدید که تا زمان استقلال محل استقرار هلندی ها و اروپایی ها بود؛ و ناحیۀ تانجونگ پریوک۳ که بندرگاه شهر است. جاکارتا در دوران استعمار هلند، باتاویا نام داشت و قرن ها به همین نام معروف بود. جاکارتا بر محل بندر قدیمی سوندا کلاپا، بزرگ ترین بندر دولت هندو ـ بودایی پاجاجاران جاوه، ساخته شده است. پرتغالی ها در ۹۲۸ق/۱۵۲۲ از دولت پاجاجاران امتیاز ساخت قلعه ای را در این ناحیه دریافت کردند، اما پیش از استقرار آنان، سونان گونونگ جاتی نور الدین ابراهیم، اولین سلطان مسلمان دولت اسلامی بنتام در شمال غربی جزیرۀ جاوه (۹۳۳ـ۱۲۸۴ق/۱۵۲۶ـ۱۸۳۲م) که به احتمال زیاد با فتح الله خان یا فلاتخان در گزارش های پرتغالی ها مطابق است، در ۹۳۳ق/۱۵۲۷م این بندر را از تصرف دولت پاجاجاران خارج ساخت و نام جایاکارتا (به معنی ظفرنمون، ظفرنشان) بر آن نهاد. این شهر بعدها به تصرف هلندی ها درآمد و در ۱۶۱۹م/۱۰۲۸ پس از تفوق آنان بر مهاجمان انگلیسی و نیروهای بومی به نام یکی از قبایل ژرمنی باستانی هلند، باتاویا نام گرفت. یان پیترسون کوئن، فرماندار کل هند شرقی هلند، پس از تفوق بر این ناحیه، در همان سال شهر جدید را تأسیس کرد و آن را به صورت مرکز کل عملیات کمپانی هند شرقی هلند درآورد. در جنگ جهانی دوم ژاپنی ها شهر را تصرف کردند و آن را جاکارتا نامیدند. باتاویا تا پایان استعمار هلند و تشکیل جمهوری اندونزی، این مقام را حفظ کرد. کوئن قصد داشت این شهر را به مرکز یک امپراتوری بزرگ تجاری در آسیا تبدیل کند. این شهر چندی پس از اعلام استقلال و تشکیل کشور اندونزی به پایتختی آن برگزیده شد. جاکارتا امروزه از مراکز اصلی صنایع ذوب آهن، نساجی، دباغی، پلاستیک سازی، و تولید مواد شیمیایی است و کائوچو، نفت، قلع، قهوه، چای، پارچه، ادویه، روغن نخل، و مواد شیمیایی صادر می کند. این شهر مرکز جهانگردی است. سالانه۱۲.۶ درصد مرگ ومیر به علت عفونت های دستگاه تنفسی ناشی از آلودگی هوا دارد. BataviaJavaTanjung Priok