زبان اندونزیایی

دانشنامه عمومی

زبان اندونزیایی ( در اندونزیایی: Bahasa Indonesia ) زبان رسمی کشور اندونزی است.
این زبان گویش معیاری از زبان مالایی است که در سال ۱۹۴۵ و پس از استقلال اندونزی رسماً مشخص و تعریف شد. این زبان همچنان بسیار نزدیک به زبان مالایی است و می توان گفت که گویشوران این دو زبان می توانند به راحتی با هم صحبت کنند.
هرچند بسیاری از مناطق اندونزی زبان ها و گویش های خود را دارند ( مانند جاوه ای، سوندایی و بالیایی ) با اینحال تقریباً همه اهالی کشور اندونزیایی را به روانی صحبت می کنند. بیشتر آموزش رسمی و تقریباً تمامی برنامه های رسانه های ملی به زبان اندونزیایی است. اندونزیایی همچنین توسط برخی از اهالی تیمور شرقی و سورینامی های اندونزی تبار نیز صحبت می شود.
اندونزیایی با خط لاتین نوشته می شود. این خط در ابتدا بر اساس الفبای هلندی بنا شده بود و هنوز هم شباهت هایی با آن دارد. با این حال هم خوان ها به روشی مشابه الفبای ایتالیایی نشان داده می شوند. الفبای اندونزیایی دارای ۲۶ حرف است. حروف V , Q و X تنها در وام واژه ها یافت می شوند.
نمودار دایره ای که درصد وام واژه های هر زبان را در اندونزیایی نشان می دهد.
اندونزیایی تحت تأثیر زبان های بسیاری به ویژه هلندی، انگلیسی، عربی، چینی، پرتغالی، سانسکریت، تامیلی، هندی، و فارسی قرار گرفته است. طبق تخمین ها در اندونزیایی نوین، حدود ۷۵۰ وام واژهٔ سانسکریت، ۱۰۰۰ وام واژهٔ عربی، برخی با اصالت فارسی و عبری، حدود ۱۲۵ وام واژهٔ پرتغالی، اسپانیایی و ایتالیایی و ۱۰٬۰۰۰ وام واژهٔ هلندی وجود دارد. [ ۲] با این وجود عمده واژگان اندونزیایی از ریشه آسترونزیایی هستند.
فهرستی از وام واژه های اندوزیایی توسط مرکز زبان وزارت آموزش و فرهنگ اندونزی منتشر شده است که تعداد واژگان آن به شرح زیر است:[ ۳]
عکس زبان اندونزیایی
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس