جریده

شاخه نخل، شاخه بی برگ، دسته وجماعت، عدهای سوار، بدون پیاده، بقیه مال، یادگارنامه، روزنامه
۱- ( اسم ) دفتر جرید. اعمال . ۲- روزنامه . ۳- شاخ. نخل . ۴- شاخ. بی برگ . ۵- جماعتی از سواران بدون پیاده . جمع : جرائد ( جراید ) . ۶- ( صفت ) تنها مجرد: ( ( جریده رو که گذرگاه عافیت تنگست . ) )
تنها تنها و فرد را گویند یا نیزه کوچک قلندران را نیز گویند یا خراب و ویران یا عجله یا غمگین بی خویشاوند و بیرفیق .

دفتر احکام عدالت و دادگستری

دفتر ثبت اسامی افراد حشم التماس کرد که چندان توقف کند که استاد ابوعلی عارض بدیشان رسد و اسامی ایشان در جریده حشم ثبت کند .

یکه روی تنها روی

تنها رفتن یکه رفتن

تنها رو

دفتری که اسامی زندانیان در آن ثبت میشد دوسیه پرونده از زندانیان .

دفتری که نام افراد سپاهی در آن نویسند . ومنصور او را بنواخت و نام او را و آن سپاه که با او بودند بجریده سپاه فرمود تا ثبت کردند .

نام جریده بود که در آن اسامی سپاه ورزق هر یک ثبت میشده .

دفتری که در آن نام افراد و سپاهیانی را که در عرض و سان شرکت میجستند ثبت میکردند .

روزنامه نگار نویسنده روزنامه یا مجله .

(جَ دِ) [ ع . جریدة ] (اِ.) ۱ - دفتر. ۲ - روزنامه . ۳ - عده ای سوار بدون پیاده . ۴ - مجازاً س بکبار، مجرّد.

۱. [جمع: جراید] روزنامه، مجله.
۲. [جمع: جراید] [قدیمی] کتاب، صحیفه، دفتر.
۳. [قدیمی] دفتر ثبت مسائل مالی لشکر و حکومت: عرض با جریده به نزدیک شاه / بیامد، بیاورد بی مر سپاه (فردوسی: ۷/۴۹۱).
۴. (صفت) [قدیمی] ویژگی شخص یا لشکر جنگی، کارکشته، و دلیر.
۵. (صفت) [قدیمی] یکه وتنها: جریده یکی قاصد تیزگام / فرستاد و دادش به هندو پیام (نظامی۵: ۹۲۰).
۶. (قید) [قدیمی] به تنهایی.
۷. (قید) [قدیمی] با آمادگی.

جَریده، نوعی عَلَم عزا در دسته های سینه زن و زنجیرزن که آن را چند روز از ماه محرم در برخی از نواحی ایران ، به ویـژه در کاشان ، قم ، کرمان ، یزد ، خراسان و هرمزگان می گردانند.
جریده در زبان و ادب فارسی به معنای دفتر ، شاخۀ بی برگ و شاخۀ بی برگ نخل ، نیزۀ کوچک مخصوص قلندران ، روزنامه و نشریه ، زبده ، کارآمد و جنگی ، دو چوب نازک و کوتاه که به هنگام دفن مرده زیر بغل او می گذارند، و مانند آن ها آمده است. جریده به این معانی در متون تاریخی و نثر و نظم فارسی از سدۀ ۴ق تا دورۀ صفوی به کار رفته است.
قدمت
از زمان کاربرد جریده به معنای عَلَم و گرداندن آن در دسته های عزا، اطلاع دقیقی در دست نداریم. به احتمال نزدیک به یقین در دورۀ صفوی جریده و جریده کشی در مراسم عزاداری حسینی مرسوم شده است.
قدیمی ترین جریده
کهن ترین جریده های عزا در شهر کاشان به کار می رفته، و هنوز هم باقی مانده است.
← انواع
...

جریده واژه ای عربی است که ممکن است به یکی از این مفاهیم اشاره کند:
روزنامه
مطبوعات
دفتر
سیاهه
تنها
علم (عزاداری)

پناهگاه صخره ای تلمبه ابراهیم جریده مربوط به دوران فرادیرینه سنگی است و در شهرستان استهبان، بخش مرکزی، ۲/۵ کیلومتری شرق شهر ایج، دامنه غربی کوه یال خری واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۸ شهریور ۱۳۸۷ با شمارهٔ ثبت ۲۳۴۴۴ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
فهرست آثار ملی ایران
سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری

جَریده
نوعی عَلَم، از نشانه های دسته های عزاداریِ ماه محرم و دیگر روزهای سوگواریِ شیعیان ایران، به ویژه در شهرهایی چون کاشان، قم، کرمان، یزد، مشهد و هرمزگان. جریده، در هر منطقه آذین بندی های متفاوت دارد. مثلاً جریدۀ کاشان بدین شکل است: تیغه ای فلزی و پیکان مانند که بر سرِ تیزکی نیزه گون نصب شده است. بر روی تیغه آدمکی سیاه و در زیر آدمک آینه ای نصب کرده اند. در دو سوی تیرک، چهار تیغۀ شمشیرمانند کار گذاشته شده و شرابه هایی بلورین بدان آویخته شده است. در میانۀ محور افقی، محل نصب تیرک، کشکولی نصب کرده اند و دو پنجۀ گشوده و چند شمعدان به قرینه در دو سوی تیرک کار گذاشته اند. تمامِ سطحِ تیرکِ افقی نیز با منگوله ها و زنگوله های آویخته آذین بندی شده است. هر یک از اجزای جریده مفهومی نمادین دارد. جریده های هر محل را به نامِ متولیِ آن، می شناسند که با کلمۀ بابا همراه است.

روزنامه

روزنامه