یزد

واژهٔ یزد، در لغت به معنای سپند و پاک بوده و وجه تسمیهٔ این شهر، سرزمین مقدس و شهر خدا است.
واژه هایی که در مدارک تاریخی مربوط به پیش از اسلام، ماد و پارت و نیز پیش از ورود آریایی ها تا دوران کنونی به یزد داده شده است عبارتند از:
الف: ایز - ایزاطیخه – ایزدیس – عیسی تیس – ایستخای
ک: کت – کتروا - کته – کث – کثه – که – کهثه
گ: گث – گبست
د: دارالسیاده – دارالشیعه – دارالمؤمنین - دارالعلم - دارالعباده
ی: یزجی – یزد – یزدان شهر - یزدان گرد – یست – یسدی – یسن – یکس
واژه «یزش» به معنای ستایش و نیایش در زبان پارسی میانه است.
ابن بلخی در کتاب فارسنامه که در قرن ششم هجری تألیف شده، نام اصلی یزد را «کثه» نامیده و احمد بن حسین بن علی کاتب نیز در قرن نهم در کتاب تاریخ یزد نام «کثه» را تأیید نموده که معنی شهر کوچک است، زیرا در پارسی باستان این واژه به معنای کوچک است زیرا کثه در مقایسه با ایساتیس ( خویدک کنونی ) که شهر بزرگی بود در حومه یزد قرار داشته و کوچک بوده است.
اصطخری دربارهٔ یزد می گوید: «کثه مرکز یزد، شهری است درحاشیه کویر دارای هوای خوب و در عین حال واجد آسایش و تنعم شهرهای بزرگ است». واژه یزد نامی است باستانی، که ریشه در «یشت» یا «یزت» و «یسن» دارد، با مفاهیمی چون ستایش، نیایش، پرستش، ایزد و … که یکی از فصول پنجگانه اوستا هم، با یکی از این نام ها یعنی یشت خوانده شده است.

در این زمان بود که بنای اصلی شهر یزد پایه گذاری شد و کم کم و در طول دورانهای بسیار تبدیل شد به شهر یزد کنونی که شما در سفرت به یزد از آن دیدن می کنی.
همان طور که در جستجوی اینترنت بودم با صفحه تور یزد فارا گشت آشنا شدم که درج کرده بود کویر یزد از بهترین کویرهای ایران است و مسافران زیادی علاقمند هستند به کویر نوردی. شهر یزد به علت این که در منطقه کویری و بالاتر از سطح دریا قرار گرفته تا به حال دچار سیل نشده است.

یزد دارالعباده ، شهر جهانی ، شهر قنات قنوت ، شهر بادگیرها ، حسینیه ی ایران . شهر قطاب وباقلوا وپشمک شهر دارایی وترمه وسفال .
از نامهای قدیمی شهر یزد = کُنَه و ایساتیس

شهرستان های یزد:
شهرستان ابرکوه‏، اردکان‏، اشکذر‏ ، بافق‏، بهاباد، تفت‏ ، خاتم‏، مهریز‏ ، میبد‏ و یزد
شهر تاریخی یزد، به عنوان نخستین شهر تاریخی ایران و بیست ودومین اثر تاریخی کشور در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید.