گوسفند

[ویکی فقه] گوسفند (قرآن). در قرآن کریم گوسفند با الفاظی مانند غنم آمده است.
۱- غنم: بر وزن فرس به معنای گوسفند می باشد. این لفظ شامل مطلق گوسفند و بز است و از خود مفرد ندارد، واحد آن شاة است. «قال هی عصای اتوکؤا علیها و اهش بها علی غنمی و لی فیها مآرب اخری؛ گفت: این عصای من است، بر آن تکیه می کنم و با آن بر گوسفندانم برگ درخت می ریزم، و مرا به آن نیازهای دیگری هم هست».۲- نعجة: بمعنی میش است جمع آن نعاج است راغب گاو ماده و آهوی ماده را نیز در آن داخل دانسته است. «ان هذا اخی له تسع و تسعون نعجة و لی نعجة واحدة فقال اکفلنیها و عزنی فی الخطاب؛ همانا این شخص برادر من است و او را نود و نه میش است و مرا یک میش، و به من گفت که آن را نیز به من واگذار، و در گفتگو بر من غلبه نموده است.»۳و۴- ضان و معز: به معنای مطلق گوسفند و معز مطلق بز است. «ثمانیة ازواج من الضان اثنین و من المعز اثنین قل آلذکرین حرم ام الانثیین اما اشتملت علیه ارحام الانثیین نبئونی بعلم ان کنتم صادقین؛ هشت جفت را (هشت فرد توام با جفتش را آفرید) از گوسفند دو فرد (نر و ماده) و از بز دو فرد (نر و ماده). یا هشت جفت آفرید، از گوسفند دو جفت (اهلی و وحشی) و از بز دو (جفت اهلی و وحشی) بگو: آیا خداوند نرهای آن دو را حرام کرده یا ماده ها را؟»

گوسفند یا گوسپند[ ۱] پستانداری است از راستهٔ جفت سم سانان، از گروه نشخوارکنندگان و از خانواده گاوسان.
این جانور را جهت استفاده از پشم، پوست، شیر و گوشت اهلی کرده و به صورت گله های بزرگ نگهداری می کنند.
به گوسفند نر، قوچ و به گوسفند ماده، میش و به فرزندشان، بره گفته می شود،
به ماده های جوان جفت نخورده کابی ( هم معنی باکره ) و به نرهای جوان نَر سِلِک ( یعنی نر کوچک ) گفته می شود. و ماده های باردار را ( آوِستَن ) می گویند.
گاهی بر اثر جهش های ژنتیکی در بعضی از میش ها شاخ های کوچک به وجود می آید. و در برخی نژادهای قوچ، گاهی شاهد وجود چهار شاخ هستیم.
ولی به طور عمده و به صورت معمول ماده ها بی شاخ و نرها دو شاخ یا بدون شاخ هستند.
تفاوت پرورش گوسفند داشتی و پرواربندی بره
پرورش گوسفند به دو شکل داشتی و پرواری انجام می شود. در پرورش گوسفند داشتی دامدار اقدام به خرید میش مادر، نسل کشی و نگهداری دام می پردازد. در پرواربندی دامدار اقدام به خرید بره های سبک وزن بین ۲۰ الی ۳۰ کیلو می کند، پس از رسیدن به وزن مد نظر اقدام به ارایه بازار می کند.
انسان از شیر و گوشت و پشم گوسفند استفاده می کند و از این نظر گوسفند جانوری مفید برای انسان است. در مناطق بادیه نشین، همچنین در شهر و روستا، شیر گوسفند نوشیده می شود. از پوستش کفش می دوزند و پشمش را می ریسند. همچنین فضولات گوسفند را که پشکل نام دارد کود کشاورزی می کنند. جمعیت کل گوسفند و بز جهان در حدود دو میلیارد راس است که حدود دو سوم این مقدار ( بیشتر از ۱٬۳۰۰٬۰۰۰٬۰۰۰ راس ) گوسفند و بقیه ( در حدود ۷۰۰٬۰۰۰٬۰۰۰ راس ) بز است. بیشترین تعداد گوسفندان جهان به تعداد صد و پنجاه میلیون راس در استرالیا پرورش داده می شود، پس از آن چین با حدود صد و چهل میلیون راس، هند با حدود هشتاد میلیون راس و ایران با حدود شصت میلیون راس قرار دارند؛ کشورهای سودان، نیجریه، نیوزلند، انگلیس، پاکستان و اتیوپی در رده های بعدی قرار دارند.
از شیر گاو غلیظ تر است. شیر گوسفند سیاه مرغوبتر است. شیر گوسفند مقوی سیستم حسی و عصبی است و نیروی جنسی را افزایش می دهد. همچنین برای زخم روده و خلط خونی مفید است. [ نیازمند منبع] ترکیب شیر گوسفند و روغن بادام شیرین و صمغ عربی جهت سرفه توصیه می شود. [ ۲]
فهرست کشورهای دارای بیشترین تعداد گوسفند زنده بر اساس گزارش فائو در سال ۲۰۱۸[ ۳]

گوسفند (منطقةالبروج). گوسفند ( 羊 ) یکی از ۱۲ جانوری است که بنا بر تقویم چینی و تقویم مغولی هر ۱۲ سال یک بار در منطقةالبروج چینی و منطقةالبروج مغولی ظاهر می شود.

گوسفند (sheep)
هر پستاندار نشخوارکننده، پنجه صاف و سُم داری از خانواده بوویدائه. در ارتفاعات مرکزی و شرقی آسیا، افریقای شمالی، جنوب اروپا و امریکای شمالی هنوز گونه های وحشی آن زندگی می کنند. همه نژادهای اهلی را به عنوان اُویس آریس طبقه بندی کرده اند. نژادهای مختلف گوسفند را در سراسر جهان برای گوشت، پشم، شیر و پنیر، و برای کشت نوبتی زمین و حفظ باروری آن پرورش می دهند. گوسفند اهلی بازماندۀ گوسفند وحشی خاورمیانه عصر نوسنگی است. گونه های اولیه احتمالاً منقرض شده اند اما شاید ارتباط نزدیکی با قوچ کوهی اُویس موسیموم سارونی و کرس داشته اند. ده ها نژاد مختلف شناخته شده در سراسر جهان برحسب نیازهای گوناگون و با توجه به وضعیت جغرافیایی و اقلیمی پرورش یافته اند. بیش از ۵۰ نژاد گوسفند در بریتانیا پرورش یافتند، اما تعداد اندکی از آن ها هنوز مصرف تجاری دارند. در ۱۹۸۹ تعداد ۴۱میلیون رأس گوسفند در بریتانیا وجود داشت که این کشور را به یکی از تولیدکنندگان بزرگ گوشت گوسفند در اروپا تبدیل ساخت. جدی ترین بیماری گوسفند نیز اسکِرَپای است که به دستگاه عصبی حمله می کند. بیماری های عفونی آن نیز شامل سیاه زخم، دهان و پا و گَری است.