گاه شمار جهان تاریخ و آینده جهان را بر اساس کیهان شناسی مه بانگ توصیف می کند. زمان در این گاه شمار بر حسب پارامتر زمان همراه بیان می شود.
نخستین مراحل وجودی جهان تقریباً ۱۳. ۸ میلیارد سال با عدم قطعیتی در حدود ۲۱ میلیون سال در بازه اطمینان ۶۸٪ تخمین زده می شود. [ ۱]
برای این خلاصه، ساده تر است مه گاه شماری جهان را از لحظه پیدایش آن به پنج بخش تقسیم نمود. اینکه آیا زمان قبل از این گاه شماری وجود داشته است یا خیر، بی معنی یا مبهم است.
نخستین پیکوثانیه های زمان کیهانی. این مرحله شامل دوره پلانک است که طی آن قوانین فعلی فیزیک ممکن است برقرار نباشند؛ پیدایش نیروهای بنیادی چهارگانه ( نخست گرانش و سپس الکترومغناطیس و هسته ای قوی و ضعیف؛ و انبساط فضا و فراسرمایش جهان همچنان بسیار داغ بر اثر تورم کیهانی.
لرزش های بسیار کوچک جهان در این مرحله، اساس تشکیل ساختارهای بزرگی هستند که بعداً شکل گرفتند. میران درک مراحل مختلف جهان بسیار جوان متفاوت است. مراحل نخستین آن از دسترس آزمون های عمل در فیزیک ذرات خارج است اما می تواند از طرق دیگری مورد بررسی قرار بگیرد.
طی حدود ۳۷۰۰۰۰ سال، نخست انواع ذرات زیراتمی در مراحلی بوجود آمدند. تعداد ذرات ماده و ضدماده تقریباً برابر بود بنابراین اکثر ذرات به سرعت یکدیگر را نابود کردند و تنها میزان اندکی ماده اضافی در جهان باقی ماند.
پس از حدود یک ثانیه نوترینوها واجفتیده شدند؛ این نوترینوها نوترینوی زمینه کیهانی ( CνB ) را شکل دادند. اگر سیاه چاله های نخستین وجود داشته باشند، آنها نیز می بایست در حدود ثانیه یکم زمان کیهانی بوجود آمده باشند. ذرات زیراتمی مرکب مثل پروتون ها و نوترون ها پدید آمدند و از حدود دقیقه دوم، شرایط برای هسته زایی مساعد شد: در حدود ۲۵٪ پروتون ها و همه نوترون ها با همجوشی به هسته های عناصر سنگین تر تبدیل شدند ( ابتدا دوتریوم که خود به هلیم - ۴ همجوشی می شود ) .
پس از بیست دقیقه جهان دیگر برای همجوشی هسته ای به اندازه کافی داغ نبود، اما همچنان برای بوجود آمدن اتمهای خنثی یا اینکه فوتون ها بتوانند مسیری طولانی را طی کنند، بسیار داغ بود. به همین دلیل جهان یک پلاسمای کدر بود.
دوره بازترکیبی پس از حدود ۱۸۰۰۰ سال، با ترکیب الکترون ها با هسته هلیم و تشکیل He+ آغاز شد. پس از حدود ۴۷۰۰۰ سال[ ۲] با سرد شدن جهان، رفتار آن بیشتر در تسلط ماده بود تا تابش. و پس از گذشت ۱۰۰۰۰۰ سال و تشکیل هلیم خنثی، نخستین مولکولی که به وجود آمد هیدرید هلیم بود ( بسیار بعدتر هیدروژن و هیدرید هلیم با هم واکنش دادند و هیدروژن مولکولی که سوخت لازم برای نخستین ستارگان بود ) . بعد از تقریباً ۳۷۰۰۰۰ سال[ ۳] تشکیل اتمهای خنثای هیدروژن به پایان رسید و در نتیجه جهان برای نخستین بار شفاف شد. اتمهای خنثای تشکیل شده ( عمدتاً هیدروژن و هلیم و کمی لیتیم ) به سرعت با آزاد کردن فوتون ها ( واجفتیدگی فوتون ) به پایین ترین سطح انرژی ( حالت پایه ) رسیدند و این فوتون ها همچنان به شکل ریزموج زمینه کیهانی ( CMB ) قابل تشخیص هستند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنخستین مراحل وجودی جهان تقریباً ۱۳. ۸ میلیارد سال با عدم قطعیتی در حدود ۲۱ میلیون سال در بازه اطمینان ۶۸٪ تخمین زده می شود. [ ۱]
برای این خلاصه، ساده تر است مه گاه شماری جهان را از لحظه پیدایش آن به پنج بخش تقسیم نمود. اینکه آیا زمان قبل از این گاه شماری وجود داشته است یا خیر، بی معنی یا مبهم است.
نخستین پیکوثانیه های زمان کیهانی. این مرحله شامل دوره پلانک است که طی آن قوانین فعلی فیزیک ممکن است برقرار نباشند؛ پیدایش نیروهای بنیادی چهارگانه ( نخست گرانش و سپس الکترومغناطیس و هسته ای قوی و ضعیف؛ و انبساط فضا و فراسرمایش جهان همچنان بسیار داغ بر اثر تورم کیهانی.
لرزش های بسیار کوچک جهان در این مرحله، اساس تشکیل ساختارهای بزرگی هستند که بعداً شکل گرفتند. میران درک مراحل مختلف جهان بسیار جوان متفاوت است. مراحل نخستین آن از دسترس آزمون های عمل در فیزیک ذرات خارج است اما می تواند از طرق دیگری مورد بررسی قرار بگیرد.
طی حدود ۳۷۰۰۰۰ سال، نخست انواع ذرات زیراتمی در مراحلی بوجود آمدند. تعداد ذرات ماده و ضدماده تقریباً برابر بود بنابراین اکثر ذرات به سرعت یکدیگر را نابود کردند و تنها میزان اندکی ماده اضافی در جهان باقی ماند.
پس از حدود یک ثانیه نوترینوها واجفتیده شدند؛ این نوترینوها نوترینوی زمینه کیهانی ( CνB ) را شکل دادند. اگر سیاه چاله های نخستین وجود داشته باشند، آنها نیز می بایست در حدود ثانیه یکم زمان کیهانی بوجود آمده باشند. ذرات زیراتمی مرکب مثل پروتون ها و نوترون ها پدید آمدند و از حدود دقیقه دوم، شرایط برای هسته زایی مساعد شد: در حدود ۲۵٪ پروتون ها و همه نوترون ها با همجوشی به هسته های عناصر سنگین تر تبدیل شدند ( ابتدا دوتریوم که خود به هلیم - ۴ همجوشی می شود ) .
پس از بیست دقیقه جهان دیگر برای همجوشی هسته ای به اندازه کافی داغ نبود، اما همچنان برای بوجود آمدن اتمهای خنثی یا اینکه فوتون ها بتوانند مسیری طولانی را طی کنند، بسیار داغ بود. به همین دلیل جهان یک پلاسمای کدر بود.
دوره بازترکیبی پس از حدود ۱۸۰۰۰ سال، با ترکیب الکترون ها با هسته هلیم و تشکیل He+ آغاز شد. پس از حدود ۴۷۰۰۰ سال[ ۲] با سرد شدن جهان، رفتار آن بیشتر در تسلط ماده بود تا تابش. و پس از گذشت ۱۰۰۰۰۰ سال و تشکیل هلیم خنثی، نخستین مولکولی که به وجود آمد هیدرید هلیم بود ( بسیار بعدتر هیدروژن و هیدرید هلیم با هم واکنش دادند و هیدروژن مولکولی که سوخت لازم برای نخستین ستارگان بود ) . بعد از تقریباً ۳۷۰۰۰۰ سال[ ۳] تشکیل اتمهای خنثای هیدروژن به پایان رسید و در نتیجه جهان برای نخستین بار شفاف شد. اتمهای خنثای تشکیل شده ( عمدتاً هیدروژن و هلیم و کمی لیتیم ) به سرعت با آزاد کردن فوتون ها ( واجفتیدگی فوتون ) به پایین ترین سطح انرژی ( حالت پایه ) رسیدند و این فوتون ها همچنان به شکل ریزموج زمینه کیهانی ( CMB ) قابل تشخیص هستند.
wiki: گاه شمار جهان