کمال الدین حسین حافظ هروی ( درگذشت سال ۹۷۴ ه. ق ) از خوشنویسان صاحب نام قرن دهم و هم عصر شاه طهماسب صفوی که افزون بر نستعلیق، خطوط ششگانه را نیز استادانه می نوشت. [ ۱]
او از یک چشم نابینا بود و افزون بر خوشنویسی، حافظ قرآن و خوش آواز و مردی درویش و وارسته بود. نمد می پوشید، پیاده سفر می کرد، در اکسیر کار کرده و لاجوردشوی ماهری بود. از خراسان به عراق سفر کرد و مدتی در قم ماند؛ از آنجا به اردوی شاه طهماسب اول صفوی پیوست؛ در مجلس شاه صحبت از خوشخوانی او به میان آمد، شاه امر کرد بخواند، وی بی درنگ گفت «خواندنم نمی آید» شاه از این صراحت خوشش آمد و هدایای زیاد و همه ضروریات زندگی را به او بخشید؛ اما او بی نیازتر از ان بود که می پنداشتند، در عین فقر همه را رها کرد و زیر بار منت نرفت. کمال الدین پس از مدتی از عراق به خراسان رفت و در مشهد در سال ۹۷۴ ه. ق درگذشت. [ ۲]
هنرشناسان قدیم او را در همه شیوه های خوشنویسی و خطوط مختلف ستوده اند و برای نستعلیق او مزیت قائل شده اند. نمونه خط نستعلیق او دیده نشده ول آثار باقیمانده از وی در خط ثلث ممتاز و در نسخ عالی است. [ ۲]
حافظ هروی یکی از خوشنویسان عهد شاه طهماسب صفوی ( ۹۳۰–۹۸۵ ه. ق ) بود و کتیبه ای از او در مسجد جامع اصفهان صفه صاحب باقی است که به قلم سه دانگ کتیبه ای به خط ثلث عالی نوشته و این امضاء را دارد: «فی تاریخ سنه ثمان و ثلاثین و تسعماپه کتبه کمال الدین حسین الحافظ الهروی»[ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاو از یک چشم نابینا بود و افزون بر خوشنویسی، حافظ قرآن و خوش آواز و مردی درویش و وارسته بود. نمد می پوشید، پیاده سفر می کرد، در اکسیر کار کرده و لاجوردشوی ماهری بود. از خراسان به عراق سفر کرد و مدتی در قم ماند؛ از آنجا به اردوی شاه طهماسب اول صفوی پیوست؛ در مجلس شاه صحبت از خوشخوانی او به میان آمد، شاه امر کرد بخواند، وی بی درنگ گفت «خواندنم نمی آید» شاه از این صراحت خوشش آمد و هدایای زیاد و همه ضروریات زندگی را به او بخشید؛ اما او بی نیازتر از ان بود که می پنداشتند، در عین فقر همه را رها کرد و زیر بار منت نرفت. کمال الدین پس از مدتی از عراق به خراسان رفت و در مشهد در سال ۹۷۴ ه. ق درگذشت. [ ۲]
هنرشناسان قدیم او را در همه شیوه های خوشنویسی و خطوط مختلف ستوده اند و برای نستعلیق او مزیت قائل شده اند. نمونه خط نستعلیق او دیده نشده ول آثار باقیمانده از وی در خط ثلث ممتاز و در نسخ عالی است. [ ۲]
حافظ هروی یکی از خوشنویسان عهد شاه طهماسب صفوی ( ۹۳۰–۹۸۵ ه. ق ) بود و کتیبه ای از او در مسجد جامع اصفهان صفه صاحب باقی است که به قلم سه دانگ کتیبه ای به خط ثلث عالی نوشته و این امضاء را دارد: «فی تاریخ سنه ثمان و ثلاثین و تسعماپه کتبه کمال الدین حسین الحافظ الهروی»[ ۱]
