کلمات هذیلی قران

[ویکی فقه] کلمات هذیلی قرآن. کلماتی از قرآن ، به لغت قبیله هذیل را کلمات هذیلی قرآن گویند.
هذیل از قبایل عدنانی و فرزندان بنوهذیل بن مدرکه و از قبایل مهم حجازند. اهل این قبیله در سرزمینی میان مکه و یثرب ( مدینه ) می زیستند. آنان پس از اسلام در مناطق مختلف کشور پهناور اسلامی پراکنده شدند.
انواع کلمات هذیلی
کلمات هذیلی قرآن را این گونه برشمرده اند:۱. رجز: عذاب : (والرجز فاهجر)؛ ۲. شروا: خریدند؛ ۳. عزموا الطلاق: حققوا، طلاق را واقع ساختند؛ ۴. صلدا: نقیا، سخت و صاف؛ ۵. آناء الیل: ساعاته؛ ۶. من فورهم: من وجههم، پیش روی؛ ۷. مدرارا: متتابعا، پی درپی؛ ۸. فرقانا: مخرجا، راه نجات؛ ۹. حرض: حض ، ترغیب کن؛ ۱۰. عیلة: فاقه، فقر و ناداری؛ ۱۱. ولیجة: بطانة، آستر؛ ۱۲. انفروا: اغزوا، کوچ کنید؛ ۱۳. سائحون: صائمون، روزه داران؛ ۱۴. عنت: اثم، گناه ۱۵. ببدنک: بدرعک، زره؛ ۱۶. غمة: شبهه ۱۷. دلوک: زوال؛ ۱۸. شاکلته: ناحیته؛ ۱۹. رجما: ظنا، از روی گمان؛ ۲۰. ملتحدا: ملجا، پناهگاه ؛ ۲۱. یرجو: یخاف، بیم داشتن؛ ۲۲. هضما: نقصا، کاسته شدن؛ ۲۳. هامدة: مغبرة، خشکیده؛ ۲۴. واقصد فی مشیک: اسرع، عجله کن؛ ۲۵. اجداث: قبور؛ ۲۶. ثاقب: نورانی؛ ۲۷. بالهم: حالهم؛ ۲۸. یهجعون: می آرمند؛ ۲۹. ذنوبا: عذابا؛ ۳۰. دسر: مسامیر، میخ ها؛ ۳۱. تفاوت: عیب ؛ ۳۲. ارجائها: نواحیها؛ ۳۳. واجفة: خائفة؛ ۳۴. اطوارا: الوانا، رنگارنگ؛ ۳۵. بردا: نوما؛ ۳۶. مسغبة: مجاعة؛ ۳۷. مبذرین: مسرفین؛ ۳۸. مراغما: منفسحا.