پیو پیترلچینای قدیس ( به ایتالیایی: Pio da Pietrelcina ) ( ۲۵ مه ۱۸۸۷–۲۳ سپاتمبر ۱۹۶۸ ) یک کشیش کاتولیک کاپوچین ایتالیایی بود که توسط کلیسای کاتولیک قدیس اعلام شد. وی با نام فرانچسکو فورجیونه زاده شد اما پسینترها نام پیوس ( به ایتالیایی: Pio ) را برای خود برگزید و پس از پیوستن به کاپوچینها به پدر پیو شهره شد. عمده شهرتش برای این است که حدود پنجاه سال از مرگش می گذرد ولی جسد وی هنوز سالم است. ودلیل دیگر آن برای ظهور استیگماتا در بدنش بود. وی فرزند گرازیو ماریو فورجیونه ( ۱۸۶۰–۱۹۴۶ ) و ماریو جوزپا دی نوزیو فورجیونه ( ۱۸۵۹–۱۹۲۹ ) بود و در ۲۵ مه ۱۸۸۷ در قصبه پیترلچینا در جنوب ایتالیا به دنیا آمد و والدین وی کشاورز و دهاتی بودند. [ ۲]
در ۲۵ می ۱۸۸۷، چهارمین فرزند گرازیو فورجیونه و ماریا جوزپا د نونزیو در پیترلچینا، استان و اسقف نشین بنونتو به دنیا آمد. روز بعدی او را با نام فرانچسکو تعمید دادند.
در پنج سالگی، زمانی که خود را متعهد به وقف همیشگی به خداوند می سازد، خدمتی مذهبی را حس می کند. در همین سنین خود را با توبه تسلیم می کند، خود را از حملات شریر حفظ می کند و در خلسه و تصوراتی آسمانی تسلی می یابد.
برای تحصیل کردن و حمایتش، کار کردن خانواده تنها در پیترچینا کافی نیست و برای همین پدر گرزیو تصمیم می گیرد تا به خارج از کشور مهاجرت کند. [ ۳]
در همین حال، انتخاب فرانچسکو طرحی واضح است. می خواهد تا «برادری با ریش» همچون برادر کامیلو از سن ایلیا آپیانیتزی شود، فقیری که اغلب دیده می شد که در سرزمینش صدقه می خواهد. اما در نوآموزی کاپوچین ها مکان ممکنه ای وجود نداشت. اقوام و دوستان سعی می کنند تا او را متقاعد کنند که به خانواده مذهبی دیگری بپیوندد. در نهایت مکانی آزاد شده و در ۶ ژانویه ۱۹۰۳ فرانچسکو فورجونه در نوآموزی کاپوچین ها در منطقه مذهبی سن آنجلو فوجیا ( امروزه سن آنجلو و پادره پیو نامگذاری شده است ) در مارکونه، استان بنِوِنتو و چند کیلومتری پیترچینا داخل می شود.
۲۲ ژانویه پیش رو از شاگردی لباس راهبی به تن کرد و نام برادر پیو را گرفت. درست یک سال بعد در ۲۷ ژانویه ۱۹۰۷ بعد از پیشه موقت با نظرهایی که به طور قطعی تثبیت شد به سن ایلیا آپیانیزی در نزدیکی کومپاباسو فرستاده شد.
چندین بار به دلایل سلامتی، این راهب جوان مجبور به ترک صومعه و تحصیل شد. پزشکان به او توصیه کردند که برای تنفس هوای محله بومی اش به پیترلچینا بازگردد. در واقع، در آنجا علائم فروکش می کرد، اما نه به دلایلی که پزشکان فرض می کردند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر ۲۵ می ۱۸۸۷، چهارمین فرزند گرازیو فورجیونه و ماریا جوزپا د نونزیو در پیترلچینا، استان و اسقف نشین بنونتو به دنیا آمد. روز بعدی او را با نام فرانچسکو تعمید دادند.
در پنج سالگی، زمانی که خود را متعهد به وقف همیشگی به خداوند می سازد، خدمتی مذهبی را حس می کند. در همین سنین خود را با توبه تسلیم می کند، خود را از حملات شریر حفظ می کند و در خلسه و تصوراتی آسمانی تسلی می یابد.
برای تحصیل کردن و حمایتش، کار کردن خانواده تنها در پیترچینا کافی نیست و برای همین پدر گرزیو تصمیم می گیرد تا به خارج از کشور مهاجرت کند. [ ۳]
در همین حال، انتخاب فرانچسکو طرحی واضح است. می خواهد تا «برادری با ریش» همچون برادر کامیلو از سن ایلیا آپیانیتزی شود، فقیری که اغلب دیده می شد که در سرزمینش صدقه می خواهد. اما در نوآموزی کاپوچین ها مکان ممکنه ای وجود نداشت. اقوام و دوستان سعی می کنند تا او را متقاعد کنند که به خانواده مذهبی دیگری بپیوندد. در نهایت مکانی آزاد شده و در ۶ ژانویه ۱۹۰۳ فرانچسکو فورجونه در نوآموزی کاپوچین ها در منطقه مذهبی سن آنجلو فوجیا ( امروزه سن آنجلو و پادره پیو نامگذاری شده است ) در مارکونه، استان بنِوِنتو و چند کیلومتری پیترچینا داخل می شود.
۲۲ ژانویه پیش رو از شاگردی لباس راهبی به تن کرد و نام برادر پیو را گرفت. درست یک سال بعد در ۲۷ ژانویه ۱۹۰۷ بعد از پیشه موقت با نظرهایی که به طور قطعی تثبیت شد به سن ایلیا آپیانیزی در نزدیکی کومپاباسو فرستاده شد.
چندین بار به دلایل سلامتی، این راهب جوان مجبور به ترک صومعه و تحصیل شد. پزشکان به او توصیه کردند که برای تنفس هوای محله بومی اش به پیترلچینا بازگردد. در واقع، در آنجا علائم فروکش می کرد، اما نه به دلایلی که پزشکان فرض می کردند.
wiki: پادره پیو