ناپل

ناپل ( به ایتالیایی: Napoli ) سومین شهر بزرگ ایتالیا با حدود یک میلیون نفر جمعیت است. شهر ناپل مرکز ناحیه کامپانیا و استان ناپل و در واقع مرکز اقتصادی و فرهنگی جنوب ایتالیاست و در کل منطقهٔ شهری این کلان شهر بین ۳ الی ۴٫۴ میلیون نفر زندگی می کنند. [ ۲] این شهر در آغاز یک شهرک یونانی به نام نئوپولیس[ واژه نامه ۱] بود و بعدها تحت تسلط جمهوری روم درآمد. از اواخر قرون وسطی تا سدهٔ ۱۸ میلادی این شهر جزء یکی از شهرهای مهم و بزرگ اروپا به شمار می رفت. تاریخ سیاسی ناپل از زمانی که در ادوار مختلف به پایتخت امپراتوری های جنوب ایتالیا انتخاب شد، شکل گرفت. بسیاری از ساکنان ناپل، ایتالیایی را به شدت با لهجه ای متفاوت از ایتالیایی استاندارد صحبت می کنند. در داخل ناپل بناها و آثار ارزشمند معماری و تاریخی موجود است و به همین دلیل در ۱۹۹۵ تمام قسمت قدیمی شهر جزء میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید. نمای شهری این شهر به شدت ناهمگون است به طوری که در یک نگاه ساختمان ها و آسمان خراش های مدرن و رفیع و در کنار آن کوچه های تنگ و قدیمی به سبک شهر قدیمی در کنار هم به چشم می خورد. در قسمت غربی در مرکز این شهر به وضوح تمرکز ثروت دیده می شود. ناپل بر سراشیب کوهپایه های رشته کوهی قرار گرفته است که خلیج ناپل را در دهانه دریای مدیترانه، محصور می کند. آتشفشان وزوو[ واژه نامه ۲] از شهر قابل مشاهده است، وزوو همان آتشفشانی است که شهر پمپی را در سال ۷۹ میلادی زیر گدازه ها مدفون کرد. [ ۳] در ناپل علاوه بر یک بندر بزرگ برای کشتی های مسافری و تجاری، چندین بندر کوچکتر برای کشتی های ماهیگیری و تفریحی وجود دارد. در کنار صنعت اصلی که توریسم می باشد، ناپل دارای صنایع کشتی سازی، مواد شیمیایی، غذایی، دستکش، آهن، فولاد و ماشین سازی است. ناپل به جهت زندگی رنگین خیابانی، غذاها ( محل پیدایش اسپاگتی و پیتزا ) و ترانه هایش بالاخص سبک بل کانتو معروف است. موزه ملی ناپل به جهت دارا بودن نقاشیهای بسیار زیاد یونانی و رومی و مجسمه های یافت شده از شهر پمپی، هرکولانیوم و حومه شهر، در جهان مشهور است. این موزه همچنین دارای مجموعه ای غنی از نقاشی های باارزش فرانسوی متعلق به دوران سلطهٔ دودمان های فرانسوی آنژو و بوربون بر ناپل است. علاوه بر دانشگاه، ناپل دارای مؤسسه آموزش نیروی دریایی، مدرسهٔ زبان های خارجی، هنرستان موسیقی و آکادمی هنرهای زیبا نیز می باشد. [ ۴]

ناپْل (Naples)
قلعه جدید (به ایتالیایی: ناپولی؛ به یونانی: نئاپولیس) بندر صنعتی و مرکز ناحیۀ کامپانیا، در ایتالیا، بر ساحل دریای تیرنه، با ۹۹۱,۷۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۳). کارخانه های کشتی سازی، فرآوری مواد غذایی، خودروسازی، نساجی، و تولید کاغذ دارد. در جنوب آن جزیرۀ کوچک کاپری و پشت آن کوه وزوو قرار دارد، که ویرانه های پومپئی در دامنۀ آن واقع شده است. ناپل سومین شهر بزرگ ایتالیا و پس از جنووا، دومین بندر بزرگ آن به شمار می رود. بناهای تاریخی آن عبارت اند از سالن اپرای سان کارلو، از قرن ۱۸، چند قلعۀ سلطنتی، و موزۀ ملی باستان شناسی با مجموعۀ بزرگی از آثار هنری هرکولانوم و پومپئی. مهاجران یونانی در قرن ۶پ م، حدود ۱۶ کیلومتری غرب ناپل کنونی ساکن شدند و آن را نئاپولیس نامیدند. در ۳۲۶پ م رومی ها آن را تصرف کردند. استحکامات نئاپولیس در ۲۸۰ پ م، دربرابر پورهوس و سپس دربرابر هانیبال مقاومت کرد. سولا در ۸۲ پ م آن را غارت کرد، اما خیلی زود ترقی آن با فرهنگ و نهادهای یونانی در امپراتوری روم ازسر گرفته شد. پس از سقوط امپراتوری روم غربی در قرن ۵م، ناپل تحت نفوذ گوت ها قرار گرفت، اما در ۵۳۶م به تصرف امپراتوری بیزانس درآمد. در ۱۱۴۰م، بخشی از کشور پادشاهی سیسیل های دوگانه و در ۱۲۸۲ پایتخت مملکت ناپل بود. پس از وحدت ایتالیا و لغو تعرفه هایی که قبلاً از صنایع شهر حمایت می کرد، ناپل از لحاظ اقتصادی از شمال عقب ماند. بمباران کارخانه ها و خانه های ناپل در جنگ جهانی دوم به فقر و رکود ناشی از بحران ۱۹۴۵ دامن زد. با کمک دولت کارخانه های خودروسازی، صنایع هوا ـ فضا، بلبرینگ سازی، و لاستیک سازی ایجاد شد و تولید پنبه، کنف، کاغذ، مواد غذایی، ظروف شیشه ای، و مواد شیمیایی و پالایش نفت در ناپل ازسر گرفته شد. با وجود این، درآمد سرانۀ آن همچنان پایین است و بسیاری از شهروندان آن در محله های فقیرنشین و زاغه ها زندگی می کنند.