مناظرات بور - اینشتین مجموعه ای از نزاع های عمومی دربارهٔ مکانیک کوانتومی ( حرکت شناسی ذرات بنیادی ) بود که بین آلبرت اینشتین و نیلز بور درگرفت. این مناظره ها به دلیل اهمیت آنها در فلسفه علم ماندگار شدند. نیلز بوُر یک گزارش از این مناظره ها را تحت عنوان «بحث هایی با اینشتین پیرامون شناخت شناسی مسئله ها در فیزیک اتمی» منتشر کرد. [ ۱] علی رغم تفاوت دیدگاه بین اینشتین و بور - که شامل مکانیک کوانتمی هم می شد - احترام و تحسین متقابل این دو فیزیکدان نسبت به یکدیگر تا پایان عمرشان هرگز از بین نرفت. [ ۲]
یکی از اختلافات اصلی اینیشتین و بور پس از مشاهدات دانشمندان در تفسیر نتایج نخستین آزمایش دوشکاف پدید آمد. اینیشتین و بور تفاسیر متفاوتی از نتایج عجیب این آزمایش ارائه دادند. تفسیر بور و همکارانش ( تفسیر کپنهاگی ) نسبت به تفسیر اینیشتین در جایگاه رادیکال تری قرار داشت. اگرچه آزمایش های بعدی، همچون آزمایش بِل بر درستی ادعاهای بور و همکارانش صحه گذاشت.
آزمایش دوشکاف در مکانیک کوانتومی، آزمایشی است که نشان می دهد ماهیت ذره ای و موجی نور و دیگر ذرات کوانتومی از هم جدایی ناپذیرند. بر این باور که هر ذره از نور ( فوتون ) علاوه بر اینکه یک موج است، همزمان یک کوانتوم ( واحد ) حامل انرژی نیز هست و از هر دو خاصیت موجی - ذره ای به شکل همزمان بهره می برد. [ ۳] در این آزمایش یک باریکهٔ همدوس نور را به صفحه ای که دو شکاف باریک رویش دارد می تابانیم، و نور پس از گذشتن از صفحه روی پرده ای که در پشت است می افتد. ماهیت موجی نور باعث می شود که نورهایی که از دو شکاف می گذرند با هم تداخل کنند و یک الگوی تداخلی ( نوارهای تاریک و روشن ) بسازند؛ ولی اگر روی پرده نور را با آشکارساز بسنجیم، می بینیم که نور همیشه به شکل ذره ( فوتون ) جذب می شود. [ ۴] [ ۵]
اگر نور در مسیر خود از چشمه تا پرده تنها ویژگی ذره ای خود را نشان می داد، تعداد فوتون هایی که به هر نقطه از پرده می رسیدند، جمع تعداد فوتون هایی بود که از شکاف سمت چپ و از شکاف سمت راست آمده اند. به زبان دیگر، شدت نور در هر جای پرده حاصل جمع شدت وقتی است که شکاف سمت چپ را پوشانده باشیم و وقتی که شکاف سمت راست را پوشانده باشیم؛ ولی آزمایش نشان می دهد که اگر هر دو شکاف را باز بگذاریم، شدت نور در بعضی جاها بیشتر و در بعضی جاها کمتر از انتظار ما خواهد بود. این پدیده نمایانگر تداخل سازنده و ویرانگر امواج نور است، و با ماهیت جمع شدنی ذرات نور قابل توضیح نیست. [ ۶]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفیکی از اختلافات اصلی اینیشتین و بور پس از مشاهدات دانشمندان در تفسیر نتایج نخستین آزمایش دوشکاف پدید آمد. اینیشتین و بور تفاسیر متفاوتی از نتایج عجیب این آزمایش ارائه دادند. تفسیر بور و همکارانش ( تفسیر کپنهاگی ) نسبت به تفسیر اینیشتین در جایگاه رادیکال تری قرار داشت. اگرچه آزمایش های بعدی، همچون آزمایش بِل بر درستی ادعاهای بور و همکارانش صحه گذاشت.
آزمایش دوشکاف در مکانیک کوانتومی، آزمایشی است که نشان می دهد ماهیت ذره ای و موجی نور و دیگر ذرات کوانتومی از هم جدایی ناپذیرند. بر این باور که هر ذره از نور ( فوتون ) علاوه بر اینکه یک موج است، همزمان یک کوانتوم ( واحد ) حامل انرژی نیز هست و از هر دو خاصیت موجی - ذره ای به شکل همزمان بهره می برد. [ ۳] در این آزمایش یک باریکهٔ همدوس نور را به صفحه ای که دو شکاف باریک رویش دارد می تابانیم، و نور پس از گذشتن از صفحه روی پرده ای که در پشت است می افتد. ماهیت موجی نور باعث می شود که نورهایی که از دو شکاف می گذرند با هم تداخل کنند و یک الگوی تداخلی ( نوارهای تاریک و روشن ) بسازند؛ ولی اگر روی پرده نور را با آشکارساز بسنجیم، می بینیم که نور همیشه به شکل ذره ( فوتون ) جذب می شود. [ ۴] [ ۵]
اگر نور در مسیر خود از چشمه تا پرده تنها ویژگی ذره ای خود را نشان می داد، تعداد فوتون هایی که به هر نقطه از پرده می رسیدند، جمع تعداد فوتون هایی بود که از شکاف سمت چپ و از شکاف سمت راست آمده اند. به زبان دیگر، شدت نور در هر جای پرده حاصل جمع شدت وقتی است که شکاف سمت چپ را پوشانده باشیم و وقتی که شکاف سمت راست را پوشانده باشیم؛ ولی آزمایش نشان می دهد که اگر هر دو شکاف را باز بگذاریم، شدت نور در بعضی جاها بیشتر و در بعضی جاها کمتر از انتظار ما خواهد بود. این پدیده نمایانگر تداخل سازنده و ویرانگر امواج نور است، و با ماهیت جمع شدنی ذرات نور قابل توضیح نیست. [ ۶]
wiki: مناظرات بور اینشتین