مظفر بن ابی الخیر تبریزی

[ویکی فقه] تبریزی، مظفّر بن ابی الخیر (یا ابی محمد)، امین الدین ابواسعد وارانی، فقیه و اصولی شافعی در قرن هفتم است.
در روستای واران تبریز به دنیا آمد.
در برخی منابع زادگاه او به اشتباه راران ضبط شده است که از قریه های اصفهان است.
سُبکی سال تولد او را ۵۵۸ ذکر کرده است.

فعالیت علمی
وی به بغداد رفت و نزد ابوالقاسم بن فَضلان به تحصیل پرداخت.
مدتی در نظامیه این شهر معید بود و در بغداد به فتوا و مناظره اشتغال داشت.
به گفته یاقوت حموی وی پیش از این در موصل نزد ابوالمظفرمحمدبن عُلْوان فقه آموخته بود.
همچنین از ابوالفرج بن کُلَیب و ابواحمدبن سُکَینه حدیث شنید و پس از آن از عراق عازم حج شد، سپس به مصر رفت و در مدرسه ناصریه (بعدها شریفیه) ــ در نزدیکی جامع عتیق ــ سالها تدریس کرد.

درگذشت
پس از آن به عراق و سپس به شیراز رفت و در ذیحجّه ۶۲۱ در آن جا درگذشت.
مقام علمی تبریزی بسیار برجسته بود و در تدریس و بویژه تألیف شهرت فراوانی به دست آورد.
در مصر او را از بزرگترین مشایخ علم دانسته و عابد ، زاهد ، امامی پُربحث و اهل مناظره معرفی کرده اند.

تالیفات
...