محمدحسین بن محمدرحیم رازی ایوان کیفی حائری اصفهانی

[ویکی فقه] محمدحسین بن محمدرحیم رازی ایوان کیفی حائری اصفهانی معروف به «صاحب فصول»، فقیه محقق و اصولی مدقق، از اکابر علمای قرن سیزدهم هجری اصفهان می باشد.
شیخ محمّدحسین اصفهانی حائری صاحب فصول ابن حاج محمّدرحیم بن محمّدقاسم بیگ رازی ایوان کیفی. فقیه محقق و اصولی مدقق، از اکابر علمای قرن سیزدهم هجری. در ایوان کیف در حوالی طهران متولّد گردیده و در همان جا رشد می کند تا اینکه به تهران می رود و در آنجا دروس مقدماتی را می آموزد. در کودکی به همراه پدر و مادر به نجف اشرف مهاجرت کرد و در آنجا نزد علماء و فقهاء از جمله شیخ علی نجفی به تحصیل پرداخت. در سال ۱۲۱۴ق به همراه خانواده از خوف حمله وهابی ها به نجف، به کربلا مهاجرت نموده و مدتی بعد همراه برادرش شیخ محمّدتقی رازی (صاحب حاشیه) به اصفهان آمد و مدّتی نیز در نجف آباد ساکن بود. سپس به کربلا بازگشت و در آنجا به تدریس مشغول شده و در حرم مطهر امام حسین (علیه السّلام) به اقامه جماعت پرداخت و کم کم به شهرت دست یافته و مرجعیّت یافت. وی در کربلا با سیّدکاظم رشتی و شیخ احمد احسائی از پیشوایان شیخیّه مخالفت های شدیدی را انجام داده و به مبارزه با مرام آنان برخاست. هنگامی که برادرش شیخ محمدتقی اصفهانی (متوفی ۱۲۴۸ ق)، صاحب هدایة المسترشدین فی شرح معالم الدین، به اصفهان برمی گردد و مرجعیت در تدریس و نشر علم به او می رسد، به اصفهان هجرت کرده و در آنجا مدتی طولانی در حلقه درس وی وارد می شود. سپس به عراق هجرت کرده و در کربلای معلی ساکن شده و به تدریج در اثر انتشار افکار بلند او و تبحرش در علم اصول شهرت او فراگیر می شود.او با علمای طراز اول عصر خود نظیر سیدابراهیم بن محمدباقر موسوی قزوینی (متوفی ۱۲۶۴ ق) به مباحثات علمی پرداخته و با تدریس و بحث به نشر علوم و معارف اسلامی و فقه و اصول می پردازد.
مقابله با عقائد فاسد
صاحب فصول در تعظیم شعائر اسلامی همت والایی داشت و نماز جماعت را در حرم مطهر اقامه می کرد که طلاب و صالحین از مردم در نماز او شرکت می کرده اند. وی در اقامه حدود و امر به معروف و نهی از منکر در آن منطقه نقش بسیار مهمی داشته است. بخصوص با یک فرقه از شیخیه که منتسب به شیخ احمد بحرانی بوده اند به مقابله برخاسته و با تشنیع آنان و تجاهر به لعن و تبری از عقائد فاسد آنها، این گروه را تضعیف کرده و اقتدار آنها را از بین می برد.شیخ محمدحسین اصفهانی جامع معقول و منقول بوده و مخصوصا در اصول تبحری زائد الوصف داشته است. تحقیقات عمیق و افکار بلند او در کتاب «الفصول الغرویة فی الاصول الفقهیة» تدوین و نگارش یافته و به نام «فصول» معروف شده است.برادرش، شیخ محمدتقی، صاحب هدایة المسترشدین (متوفی ۱۲۴۸ ق)، شیخ علی بن جعفر کاشف الغطاء و شیخ اسد الله تستری از جمله اساتید وی بوده اند.
وفات
این عالم جلیل القدر بین سال های ۱۲۵۴ تا ۱۲۶۱ ق در کربلای معلی چشم از جهان فرو بست. بدن مطهر او را در صحن کوچک در حجره ای در طرف شرقی صحن مطهر در محلی که قبلا سیدمهدی بن سیدعلی طباطبایی صاحب «ریاض العلماء» دفن شده بوده و در برابر بقعه صاحب «ضوابط» به خاک سپرده شده است.
شاگردان
...