محمدباقر اصفهانی

محمدباقر اصفهانی یا محمدباقر سمسوری از استادان برجستهٔ خط نستعلیق در قرن سیزدهم هجری در شهر اصفهان هم عصر فتحعلی شاه، محمدشاه ‍ و‍ ناصرالدین شاه قاجار است. [ ۱]
او اهل بلوک جی ( شهر خوراسگان یکی از شهرهای استان اصفهان ) و از اعاظم نستعلیق نویسان بوده است. او از شاگردان مکتب میرعماد بوده و به تقلید آثار این استاد بزرگ راغب بوده است[ ۲] کمتر کسی به خوبی او خطهای میر را تقلید کرده است. [ ۳]
دکتر بیانی در کتاب احوال و آثار خوشنویسان به نقل از تذکره خوشنویسان سپهر تاریخ وفاتش را ۱۲۳۳ نقل کرده اما گفته است که آثاری از او تا ۱۲۴۸ دیده است. [ ۲] از طرفی محمدباقر تا سال ۱۲۶۲ ه‍. ق که تاریخ وفات عیال فتحعلیشاه است باید زنده بوده باشد زیرا سنگ قبر او را که مانند گوهری تابناک در تخت فولاد اصفهان می درخشد با خط خوش نستعلیق نوشته است. [ ۳]
عبدالرحیم سمیرمی نستعلیق نویس قرن سیزدهم ( درگذشت ۱۳۰۵ه‍. ق ) از جمله شاگردان او ذکر شده است. [ ۱]

محمّد باقر اصفهانی (اصفهان قرن ۱۲ـ قرن ۱۳ق)
نقاش و قلمدان نگار ایرانی. با نام آقاباقر شهرت داشت. از بنیادگذاران مکتب پیکرنگاری درباری بود. آثارش را با سجع های مختلف، ازجمله «باقر»، «محمدباقر»، «یا امام محمدباقر»، «باقر از بعد علی اشرف شد»، «کم ترین آقاباقر»، و به ویژه «باقرالعلوم» رقم می زد. نزد علی اشرف هنر آموخت. در ترسیم گل و مرغ، چهره پردازی، و نقاشی از مجالس رزمی و بزمی مهارت داشت. در خلق نقاشی هایش از آبرنگ و سیاه قلم بهره می گرفت؛ و علم مناظر و مرایا را می دانست. ازجمله آثار بر جامانده از او عبارت اند از زن جوانی نشسته بر صندلی در حال نظارۀ بازی مرغان و خرگوشان (۱۱۹۷ق)، زنی نشسته با بادبزنی در دست (۱۱۷۳ق)، تصویری از میرزا ابوالقاسم فندرسکی (۱۱۹۲ق)، تک چهره ای از درویشی با ریش انبوه (۱۱۹۲ق، کاخ گلستان) و یک نقاشی آبرنگ از زنی برهنه (۱۱۷۸ق).