لواط

[ویکی فقه] لواط از گناهان کبیره، فاحشه، کفر و زشت است در زشتی لواط همین بس که قوم لوط همگی به جرم این عمل شنیع، به بلای بزرگی دچار گشته، به دوزخ رهسپار شدند و شهرشان ویران و مایه عبرت آیندگان شد. چه اسرافی بدتر از اینکه نطفه ای که به منزله ی بذر است برای بقاء نوع و نسل انسان و باید در رحم زن قرار گیرد در غیرمحلی که خدا قرار داده بریزد. برای تهدید دیگران از نزدیک شدن به این عمل خلاف انسانی در سوره های اعراف و هود و نمل و عنکبوت و قمر و نجم، قوم لوط را یادآوری و کیفیت عذاب ایشان را متذکر می شود. باشد که دیگران اندرزی بگیرند.
معمولاً هرکدام از اقوام و ملت ها، برای خود نام خاصی دارند که با همان نام از آنان یاد می شود. اقوامی که در قرآن از آنان و از پیامبران شان یاد شده نیز، از این قاعده مستثنا نبودند. در قرآن کریم گاهی از این اقوام با نام خودشان یاد می شود؛ مانند «عاد» و «ثمود» و گاهی نیز با نام پادشاه شان یاد می شوند؛ مانند «قوم فرعون» و «قوم تبع» و گاهی نیز با نام پیامبرشان یاد می شوند؛ مانند «قوم هود» و «قوم صالح» در این بین، برخی از اقوام هم نام شان از نام یکی از پیامبران گذشته گرفته شده که می توان به «بنی اسرائیل» اشاره کرد که از لقب حضرت یعقوب (اسرائیل) گرفته شده است. یکی از اقوامی که در قرآن با نام پیامبرشان یاد شده است، قوم «لوط» می باشد. نام کامل این پیامبر، لوط بن هاران بن تارخ است.
مفهوم شناسی لواط
از این جهت که قوم لوط، اولین کسانی بودند که به گناه بزرگ هم جنس بازی روی آوردند، نام این گناه کبیره از نام این قوم گرفته شد و به آن لفظ «لواط» اطلاق شد. در واقع «لواط» به معنای عملی است که قوم لوط مرتکب، بلکه مبدع آن عمل زشت شدند. در زبان عربی نیز با استفاده از نامی که از این قوم برده شده، مشتقاتی را استخراج کرده اند که برخی از آن ها به معنای عمل شنیعی است که آن قوم گناه کار انجام می دادند. این گونه اشتقاق هایی در زبان عربی، منحصر به این واژه خاص نبوده؛ بلکه واژه های بسیاری وجود دارد که بعد از اندکی شهرت، افعال و مشتقات جدیدی از آن استخراج می شوند؛ مانند «تلفن» که افعالی چون «یتلفنون» از آن استخراج شده یا اخیراً از عبارت نوظهور «داعش» که مخفف دولت اسلامی عراق و شام است، مشتقات مختلفی مانند «تدعش» و غیره ساخته شده است. بنابراین با آن که نام «لواط» برگرفته از نام قوم لوط است، اما نام آن پیامبر ارجمند، برگرفته از نام این عمل شنیع نیست.
لواط از گناهان کبیره
لواط از گناهانی است که به کبیره بودنش تصریح شده است، در زشتی لواط همین بس که قوم لوط همگی به جرم این عمل شنیع، به بلای بزرگی دچار گشته، به دوزخ رهسپار شدند و شهرشان ویران و مایه عبرت آیندگان شد. قرآن کریم در این باره می فرماید: «وَ امْطَرْنا عَلَیْهِمْ مَطَراً فَانْظُرْ کَیْفَ کانَ عاقِبَةُ الُمجْرِمینَ؛ و (سپس چنان) بارانی (از سنگ) بر آنها فرستادیم؛ (که آن ها را در هم کوبید و نابود ساخت) پس بنگر سرانجام کار مجرمان چه شد!» چنانچه از حضرت امام صادق و امام رضا (علیهما السّلام) رسیده بلکه حرمت و عقوبت آن از زنا شدیدتر است. از حضرت صادق (علیه السّلام) مروی است است که: «عن ابی عبدالله (علیه السّلام) قال: سمعته یقول حرمة الدبر اعظم من حرمة الفرج و ان الله اهلک امة لحرمة الدبر و لم یهلک احداً لحرمة الفرج؛ حرمت لواط از زنا بیشتر است، به درستی که خداوند قومی را برای عمل لواط هلاک فرمود، (قوم لوط) ولی کسی را برای زنا هلاک نفرمود.» و امام رضا (علیه السلام) فرمود: «وَاعْلَمْ انَّ حُرْمَةَ الدُّبُرِ اعْظَمُ مِنْ حُرْمَةِ الْفَرْجِ لِانَّ اللَّهَ اهْلَکَ امَّةً بِحُرْمَةِ الدُّبُرِ وَ لَمْ یُهْلِکْ احَداً بِحُرْمَةِ الْفَرْجِ؛ بدان که حرمت لواط از زنا بیشتر است؛ زیرا خداوند قومی را (قوم لوط) به خاطر عمل لواط هلاک کرد، ولی کسی را برای زنا هلاک نکرد.»از حضرت رسول اکرم (صلّی الله علیه وآله وسلم) مروی است که فرمود: «قال رسول الله (صلی الله علیه و آله وسلّم) من جامع غلاماً جاء یوم القیمة جنباً لا ینقیه ماء الدنیا و غضب الله علیه و لعنه و اعدله جهنم و سائت مصیراً ثم قال ان الذکر یرکب الذکر فیهتز العرش لذلک و ان الرجل لیؤتی فی حقبة فیحبسه الله علی جسر جهنم حتی یفرغ الله من حساب الخلائق. ثم یؤمر به الی جهنم فیعذب بطبقاتها طبقة طبقة حتی یرد اسفلها ولا یخرج منها؛ کسی که با پسری جمع شود روز قیامت جنب وارد محشر می شود و آب دنیا او را پاک نمی کند و خشم خدا بر او است و او را لعنت فرموده، دوزخ را برایش آماده می فرماید و بد جایگاهی است. سپس فرمود: «هرگاه کسی لواط کند، عرش خدا به لرزه درآید و خداوند او را لعنت و غضب فرموده و جهنم را برایش آماده می فرماید و ملوط (مفعول) را در کنار جهنم نگه می دارند تا خلایق از حساب فارغ شوند، پس او را در جهنم می اندازند و در طبقات دوزخ همیشه معذب خواهد بود.»
کفربودن لواط
...

[ویکی فقه] لواط (دیدگاه مذاهب اهل سنت). نظر اکثر علمای اهل سنت در رابطه با حکم لواط آن است که مرتکب این عمل شنیع می بایست حد بخورد؛ ولی عده ای از علمای اهل سنت در این رابطه حکم به تعزیر داده اند، که باعث سوء استفاده از فتوای سهل انگارانه ایشان در این مورد شده است و در مواردی افرادی مرتکب این عمل پلید شده و دین را بازیچه خویش قرار داده اند؛ و نباید این کار را به همه ایشان سرایت داد.
هیچ یک از بزرگان مذاهب اربعه اهل سنت این کار را جایز نمی داند؛ زیرا جایز دانستن این عمل مخالفت صریح با نص آیات قرآن است.
تعزیز لواط کننده
فتوای برخی از علمای اهل سنت این است که انجام دهنده این کار را حد نمی زنند بلکه تعزیر می کنند:
← دیدگاه حنفیه
اما اینکه تعزیر در نظر علمای اهل سنت چیست: تعزیر آن است که حاکم اگر بخواهد تنها بر او خشم بگیرد و سپس او را ببخشد و اگر بخواهد او را از یک تا هفتاد و نه ضربه شلاق می زند؛ زیلعی حنفی در این باب می گوید:فصل فی التعزیر... واجتمعت الامة علی وجوبه فی کبیرة لا توجب الحد او جنایة لا توجب الحد ثمّ هو قد یکون بالحبس وقدیکون بالصفع وبتعریک الآذان وقد یکون بالکلام العنیف او بالضرب وقد یکون بنظر القاضی الیه بوجه عبوس ولیس فیه شیء مقدر وانما هو مفوض الی رای الامام علی ما تقتضی جنایتهم... وکذا ینظر فی احوالهم فان من الناس من ینزجر بالیسیر ومنهم من لا ینزجر الا بالکثیر وذکر فی النهایة التعزیر علی مراتب تعزیر اشراف الاشراف وهم العلماء والعلویة بالاعلام وهو ان یقول له القاضی بلغنی انک تفعل کذا وتعزیر الاشراف وهم الامراء والدهاقین بالاعلام والجر الی باب القاضی والخصومة فی ذلک وتعزیر الاوساط وهم السوقیة بالاعلام والجر والحبس وتعزیر الاخسة بهذا کله والضرب.
زیلعی، عثمان بن علی، تبیین الحقائق، ج۳، ص۲۰۷.
...

[ویکی فقه] لواط (فقه). لواط از گناهان کبیره، فاحشه، کفر و زشت است در زشتی لواط همین بس که قوم لوط همگی به جرم این عمل شنیع، به بلای بزرگی دچار گشته، به دوزخ رهسپار شدند و شهرشان ویران و مایه عبرت آیندگان شد. چه اسرافی بدتر از اینکه نطفه ای که به منزله ی بذر است برای بقاء نوع و نسل انسان و باید در رحم زن قرار گیرد در غیرمحلی که خدا قرار داده بریزد. برای تهدید دیگران از نزدیک شدن به این عمل خلاف انسانی در سوره های اعراف و هود و نمل و عنکبوت و قمر و نجم، قوم لوط را یادآوری و کیفیت عذاب ایشان را متذکر می شود. باشد که دیگران اندرزی بگیرند.
معمولاً هرکدام از اقوام و ملت ها، برای خود نام خاصی دارند که با همان نام از آنان یاد می شود. اقوامی که در قرآن از آنان و از پیامبران شان یاد شده نیز، از این قاعده مستثنا نبودند. در قرآن کریم گاهی از این اقوام با نام خودشان یاد می شود؛ مانند «عاد»
هود/سوره۱۱، آیه۵۹.
از این جهت که قوم لوط، اولین کسانی بودند که به گناه بزرگ هم جنس بازی روی آوردند،
اعراف/سوره۷، آیه۸۰.
لواط از گناهانی است که به کبیره بودنش تصریح شده است، در زشتی لواط همین بس که قوم لوط همگی به جرم این عمل شنیع، به بلای بزرگی دچار گشته، به دوزخ رهسپار شدند و شهرشان ویران و مایه عبرت آیندگان شد. قرآن کریم در این باره می فرماید: «وَ امْطَرْنا عَلَیْهِمْ مَطَراً فَانْظُرْ کَیْفَ کانَ عاقِبَةُ الُمجْرِمینَ؛
اعراف/سوره۷، آیه۸۴.
...

رجوع شود به:همجنس گرایی