قاچاق انسان در مغولستان

قاچاق انسان در مغولستان ( انگلیسی: Human trafficking in Mongolia ) یکی از پرسودترین تجارت های غیرقانونی در کشور مغولستان است که هدف آن به کار گیری انسان ها برای فحشا و کار اجباری می باشد که این کار غیر قانونی شمرده می شود. قاچاق انسان، در کل شامل هرگونه استخدام، به زور به کاری واداشتن و اعمال قدرت، پناه دادن، پنهان کردن و یا نفوذ بر روی رفتار و حرکات یک فرد است تا بدینوسیله او را وادار به بهره کشی جنسی، بهره برداری خلاف میل طرف و یا کار اجباری کنند. اغلب اوقات این واژه را با واژه برده داری، یا برده داری جنسی یکی می دانند. می کنند.
قاچاقچیان انسان به قربانی هایشان وعده زندگی راحت در کشورهای اروپایی را می دهند، اما مسافران غیرقانونی اگر خیلی خوش شانس باشند باید بقیه زندگی شان را در کمپ های پناهندگان بگذرانند، این درحالی است که بسیاری از آنها به این کمپ ها نمی رسند و در بین راه، جان و مالشان را از دست می دهند.
مردان، زنان و کودکان مغولستان قاچاق شده در چین، ماکائو، مالزی، کره جنوبی و هنگ کنگ یافت می شوند. مردان و زنان مغول در شرایط کار اجباری در ترکیه، قزاقستان و جمهوری چک نیز یافت شده اند. سفر بدون نیاز به روادید مهاجرت از مغولستان به ترکیه موجب افزایش تعداد قابل توجه موارد مربوط به قاچاق انسان در جهت کار و قاچاق جنسی مهاجران مغول در ترکیه شده است. نگرانی هایی در مورد کار اجباری کودکان در بخش ساختمان سازی، معدن و بخش های صنعتی وجود دارد، که در آن کودکان در برابر حوادث کار آسیب پذیر هستند و با خطرات جدی سلامتی مواجه می باشند. ازدواج صوری زنان مغولستان تحت شرایط اجباری و غیر ارادی با دلال ها ( عمدتاً با مردان کره جنوبی صورت می گیرد ) یک مشکل است. قاچاق در مغولستان اغلب شامل زنان و دخترانی می شود که مجبور به کار در سونا یا سالن های ماساژ می شوند که در معرض فحشای اجباری قرار می گیرند. گزارش ها حاکی از آن است که گردشگران کره جنوبی و ژاپنی در حال مشارکت در گردشگری جنسی کودکانِ مغولستان هستند. [ ۱] [ ۲]
اولین مورد مستندی که مغولستان را به عنوان یک کشور مقصد قاچاق انسان شناسایی کرد، گرفتار شدن دو زن فیلیپینی بود که پس از پاسخ به آگهی های آنلاین برای کار، قربانیِ کار اجباری خانگی در خانه های خانواده های ثروتمندان مغولی شدند. بسیاری از قربانیان قاچاق در اصل از طریق تبلیغات روزنامه ها یا تبلیغات تلویزیونی جعلی به دنبال استخدام بودند و قاچاقچیان همچنان با استفاده از تکنولوژی هایی مانند «چت تلویزیونی» برای جلب قربانیان ادامه می دهند. بسیاری از قربانیان توسط آشنایان، دوستان و خانواده استخدام می شوند و قربانیان اغلب اسناد مسافرتی خود را ضبط کرده اند. تقریباً ۲۵۰ نفر از کره شمالی در مغولستان به عنوان کارگران قراردادی مشغول به کار هستند، که نسبت به سال گذشته که ۱۵۰ نفر بود یک افزایشی را نشان می دهد. علی رغم این ملاحظه که کارگران کره شمالی در خارج از کشور اجازه نداشتند کار خود را آزادانه عوض کنند. به نظر می رسد که کارگران آزادی حرکت و ارتباط خود را به دست آورده و عملاً بخش نامعلومی از پول کار خود را به دولت کره شمالی می پردازند.