[ویکی فقه] عین العبرة فی غبن العترة (کتاب). عین العبرة فی غبن العترة نوشته سید ابو الفضائل، احمد بن طاووس حلی ، متوفای ۶۷۳ هجری در موضوع آیات وارده در فضائل اهل بیت علیهم السّلام و رد مخالفین می باشد.
کتاب «عین العبرة»، بنا به شهادت « روضات الجنات »، کتابی است در نوع خود کم نظیر و فوائد بزرگی در آن نهفته است. موضوع اصلی کتاب به گونه ای طراحی شده که اگر کسی تزلزلی در اعتقادات خود نسبت به اولویت امیرالمؤمنین علی علیه السّلام و اولاد طاهرین او داشته باشد، با یک بار مطالعه این کتاب شریف، نه تنها اعتقادی راسخ نسبت به افضلیت حضرت علی علیه السّلام پیدا خواهد نمود، بلکه به درجه سقوط و رذالت طیف مقابل آن حضرت نیز پی خواهد برد.
کتاب «عین العبرة»، بنا به شهادت « روضات الجنات »، کتابی است در نوع خود کم نظیر و فوائد بزرگی در آن نهفته است. موضوع اصلی کتاب به گونه ای طراحی شده که اگر کسی تزلزلی در اعتقادات خود نسبت به اولویت امیرالمؤمنین علی علیه السّلام و اولاد طاهرین او داشته باشد، با یک بار مطالعه این کتاب شریف، نه تنها اعتقادی راسخ نسبت به افضلیت حضرت علی علیه السّلام پیدا خواهد نمود، بلکه به درجه سقوط و رذالت طیف مقابل آن حضرت نیز پی خواهد برد.
[ویکی شیعه] عین العبرة فی غبن العترة (کتاب). عَینُ العِبْرَة فی غَبْنِ العِتْرَة کتابی است عربی که سید ابوالفضائل، احمد بن طاووس حلی، (متوفای ۶۷۳ ق) آن را در موضوع آیات وارده در فضائل اهل بیت(ع) و ردّ مخالفین نگاشته است. مؤلف در این اثر با تقیه سخن گفته و خود را عبدالله بن اسماعیل نامیده است. ابن طاووس، ابتدا آیه قرآن را ذکر نموده، سپس روایت ذیل آیه را به نقل از مأخذ آن نقل می کند. در بسیاری از موارد نیز، پس از نقل روایت، توضیحی ذکر کرده و در آن معنا و وجه استدلال به آیه و روایت را بیان می نماید.
سید جمال الدین احمد بن موسی ابن طاووس حلّی (۶۷۳ه) ملقب به ابن طاووس و مشهور به فقیه اهل بیت(ع). او از محدثین عصر خویش بود و نزد اساتیدی چون نجیب الدین ابن نما، شمس الدین فخار بن معد بن فخار موسوی شاگردی کرد. از شاگردان سرشناس وی می توان به علامه حلّی و شیخ تقی الدین حسن بن داوود حلّی اشاره داشت. او پس از برادرش سید بن طاووس، مدتی منصب نقابت شیعیان را بر عهده داشت.
سید جمال الدین احمد بن موسی ابن طاووس حلّی (۶۷۳ه) ملقب به ابن طاووس و مشهور به فقیه اهل بیت(ع). او از محدثین عصر خویش بود و نزد اساتیدی چون نجیب الدین ابن نما، شمس الدین فخار بن معد بن فخار موسوی شاگردی کرد. از شاگردان سرشناس وی می توان به علامه حلّی و شیخ تقی الدین حسن بن داوود حلّی اشاره داشت. او پس از برادرش سید بن طاووس، مدتی منصب نقابت شیعیان را بر عهده داشت.
[ویکی اهل البیت] سید ابوالفضائل، احمد بن طاووس حلی متوفی 673 هجری.
در این تفسیر، آیات وارده در فضائل اهل بیت علیهم السلام و ردّ مخالفین آورده شده است. کتاب «عین العبرة» بنا به شهادت «روضات الجنات» کتابی است در نوع خود کم نظیر و فوائد بزرگی در آن نهفته است. موضوع اصلی کتاب به گونه ای طراحی شده که اگر کسی تزلزلی در اعتقادات خود نسبت به اولویت امیرالمؤمنین علی علیه السلام و اولاد طاهرین او داشته باشد، با یک بار مطالعه این کتاب شریف، نه تنها اعتقادی راسخ نسبت به افضلیت حضرت علی علیه السلام پیدا خواهد نمود، بلکه به درجه سقوط و رذالت طیف مقابل آن حضرت نیز پی خواهد برد.
سید احمد این کتاب را در اوج خفقان و مظلومیت تشیع برای دفاع از حریم تشیع به رشته تحریر درآورد. شاهد گویای این ادعا آن است که این عالم جلیل القدر شیعه که در خاندانی بافضیلت و مورد احترام عامه مردم زندگی می کرد به خاطر تقیه، کتاب را به خود نسبت نداده و در تمام کتاب نامی از خود نبرده است.
سید که نمی خواست شناخته شود در ابتدای کتاب می گوید: «قال عبداللّه بن اسماعیل الکاتب سامحه الله: الحمدلله...».
البته در انتساب این کتاب شریف به مؤلف هیچ شبهه ای وجود ندارد، چرا که بزرگانی همچون شهید اول و شهید ثانی و محدث نوری علیهم الرحمة در حاشیه نسخه های کتاب صحت انتساب را تأیید نموده اند و در توجیه این نوع نام بردنِ مؤلف از خود، کلماتی دارند.
خلاصه کلام آنان این است که: عبدالله یعنی بنده خدا و تمام انسان ها عبد خدا هستند و مقصود از اسماعیل نیز اسماعیل ذبیح، فرزند حضرت ابراهیم است که همه سادات به او منتسب هستند و بدین ترتیب هیچ مشکلی در این گونه نام نهادن نیست.
نظیر این کار را برادر بزرگوار او علی بن طاووس علیه الرحمة: در کتاب طرائف انجام داده است و این اشتراک نیز نشان از شدت خفقان عصر آل طاووس دارد.
ابن طاووس در مقدمه کتاب می فرماید: «یکی از بزرگان از علمای گذشته آنچه از فضائل امیرالمؤمنین علی علیه السلام در آیات قرآن بدست آورده بود، جمع نموده و کتابی تألیف نمود. من نیز بر آن شدم تا علاوه بر آن مطالب، آیات دیگر و روایات ذیل آنها را جمع آوری نمایم تا بدین وسیله فضل و برتری سادات بر غیرشان بر همگان روشن گردد».
در این تفسیر، آیات وارده در فضائل اهل بیت علیهم السلام و ردّ مخالفین آورده شده است. کتاب «عین العبرة» بنا به شهادت «روضات الجنات» کتابی است در نوع خود کم نظیر و فوائد بزرگی در آن نهفته است. موضوع اصلی کتاب به گونه ای طراحی شده که اگر کسی تزلزلی در اعتقادات خود نسبت به اولویت امیرالمؤمنین علی علیه السلام و اولاد طاهرین او داشته باشد، با یک بار مطالعه این کتاب شریف، نه تنها اعتقادی راسخ نسبت به افضلیت حضرت علی علیه السلام پیدا خواهد نمود، بلکه به درجه سقوط و رذالت طیف مقابل آن حضرت نیز پی خواهد برد.
سید احمد این کتاب را در اوج خفقان و مظلومیت تشیع برای دفاع از حریم تشیع به رشته تحریر درآورد. شاهد گویای این ادعا آن است که این عالم جلیل القدر شیعه که در خاندانی بافضیلت و مورد احترام عامه مردم زندگی می کرد به خاطر تقیه، کتاب را به خود نسبت نداده و در تمام کتاب نامی از خود نبرده است.
سید که نمی خواست شناخته شود در ابتدای کتاب می گوید: «قال عبداللّه بن اسماعیل الکاتب سامحه الله: الحمدلله...».
البته در انتساب این کتاب شریف به مؤلف هیچ شبهه ای وجود ندارد، چرا که بزرگانی همچون شهید اول و شهید ثانی و محدث نوری علیهم الرحمة در حاشیه نسخه های کتاب صحت انتساب را تأیید نموده اند و در توجیه این نوع نام بردنِ مؤلف از خود، کلماتی دارند.
خلاصه کلام آنان این است که: عبدالله یعنی بنده خدا و تمام انسان ها عبد خدا هستند و مقصود از اسماعیل نیز اسماعیل ذبیح، فرزند حضرت ابراهیم است که همه سادات به او منتسب هستند و بدین ترتیب هیچ مشکلی در این گونه نام نهادن نیست.
نظیر این کار را برادر بزرگوار او علی بن طاووس علیه الرحمة: در کتاب طرائف انجام داده است و این اشتراک نیز نشان از شدت خفقان عصر آل طاووس دارد.
ابن طاووس در مقدمه کتاب می فرماید: «یکی از بزرگان از علمای گذشته آنچه از فضائل امیرالمؤمنین علی علیه السلام در آیات قرآن بدست آورده بود، جمع نموده و کتابی تألیف نمود. من نیز بر آن شدم تا علاوه بر آن مطالب، آیات دیگر و روایات ذیل آنها را جمع آوری نمایم تا بدین وسیله فضل و برتری سادات بر غیرشان بر همگان روشن گردد».
wikiahlb: عین_العبرة_فی_غبن_العترة
[ویکی نور] عین العبرة فی غبن العترة نوشته سید ابوالفضائل، احمد بن طاووس حلی، متوفای 673 هجری در موضوع آیات وارده در فضائل اهل بیت علیهم السلام و ردّ مخالفین می باشد.
کتاب «عین العبرة»، بنا به شهادت «روضات الجنات»، کتابی است در نوع خود کم نظیر و فوائد بزرگی در آن نهفته است.موضوع اصلی کتاب به گونه ای طراحی شده که اگر کسی تزلزلی در اعتقادات خود نسبت به اولویت امیرالمؤمنین علی علیه السلام و اولاد طاهرین او داشته باشد، با یک بار مطالعۀ این کتاب شریف، نه تنها اعتقادی راسخ نسبت به افضلیت حضرت علی علیه السلام پیدا خواهد نمود، بلکه به درجۀ سقوط و رذالت طیف مقابل آن حضرت نیز پی خواهد برد.
سید احمد این کتاب را در اوج خفقان و مظلومیت تشیع برای دفاع از حریم تشیع به رشتۀ تحریر در آورد.شاهد گویای این ادعا آن است که این عالم جلیل القدر شیعه که در خاندانی با فضیلت و مورد احترام عامۀ مردم زندگی می کرد به خاطر تقیه، کتاب را به خود نسبت نداده و در تمام کتاب نامی از خود نبرده است.
سید که نمی خواست شناخته شود در ابتدای کتاب می گوید: «قال عبداللّه بن اسماعیل الکاتب سامحه الله: الحمد لله...»
البته در انتساب این کتاب شریف به مؤلف هیچ شبهه ای وجود ندارد، چرا که بزرگانی همچون شهید اول و شهید ثانی و محدث نوری علیهم الرحمة در حاشیۀ نسخه های کتاب صحت انتساب را تأیید نموده اند و در توجیه این نوع نام بردنِ مؤلف از خود، کلماتی دارند.
کتاب «عین العبرة»، بنا به شهادت «روضات الجنات»، کتابی است در نوع خود کم نظیر و فوائد بزرگی در آن نهفته است.موضوع اصلی کتاب به گونه ای طراحی شده که اگر کسی تزلزلی در اعتقادات خود نسبت به اولویت امیرالمؤمنین علی علیه السلام و اولاد طاهرین او داشته باشد، با یک بار مطالعۀ این کتاب شریف، نه تنها اعتقادی راسخ نسبت به افضلیت حضرت علی علیه السلام پیدا خواهد نمود، بلکه به درجۀ سقوط و رذالت طیف مقابل آن حضرت نیز پی خواهد برد.
سید احمد این کتاب را در اوج خفقان و مظلومیت تشیع برای دفاع از حریم تشیع به رشتۀ تحریر در آورد.شاهد گویای این ادعا آن است که این عالم جلیل القدر شیعه که در خاندانی با فضیلت و مورد احترام عامۀ مردم زندگی می کرد به خاطر تقیه، کتاب را به خود نسبت نداده و در تمام کتاب نامی از خود نبرده است.
سید که نمی خواست شناخته شود در ابتدای کتاب می گوید: «قال عبداللّه بن اسماعیل الکاتب سامحه الله: الحمد لله...»
البته در انتساب این کتاب شریف به مؤلف هیچ شبهه ای وجود ندارد، چرا که بزرگانی همچون شهید اول و شهید ثانی و محدث نوری علیهم الرحمة در حاشیۀ نسخه های کتاب صحت انتساب را تأیید نموده اند و در توجیه این نوع نام بردنِ مؤلف از خود، کلماتی دارند.
wikinoor: عین_العبرة_فی_غبن_العترة
[ویکی فقه] عین العبره فی غبن العتره (کتاب). عین العبرة فی غبن العترة نوشته سید ابو الفضائل، احمد بن طاووس حلی ، متوفای ۶۷۳ هجری در موضوع آیات وارده در فضائل اهل بیت علیهم السّلام و رد مخالفین می باشد.
کتاب «عین العبرة»، بنا به شهادت « روضات الجنات »، کتابی است در نوع خود کم نظیر و فوائد بزرگی در آن نهفته است. موضوع اصلی کتاب به گونه ای طراحی شده که اگر کسی تزلزلی در اعتقادات خود نسبت به اولویت امیرالمؤمنین علی علیه السّلام و اولاد طاهرین او داشته باشد، با یک بار مطالعه این کتاب شریف، نه تنها اعتقادی راسخ نسبت به افضلیت حضرت علی علیه السّلام پیدا خواهد نمود، بلکه به درجه سقوط و رذالت طیف مقابل آن حضرت نیز پی خواهد برد.
انتساب
سید احمد این کتاب را در اوج خفقان و مظلومیت تشیع برای دفاع از حریم تشیع به رشته تحریر در آورد. شاهد گویای این ادعا آن است که این عالم جلیل القدر شیعه که در خاندانی با فضیلت و مورد احترام عامه مردم زندگی می کرد به خاطر تقیه، کتاب را به خود نسبت نداده و در تمام کتاب نامی از خود نبرده است.سید که نمی خواست شناخته شود در ابتدای کتاب می گوید: «قال عبدالله بن اسماعیل الکاتب سامحه الله: الحمد لله...» البته در انتساب این کتاب شریف به مؤلف هیچ شبهه ای وجود ندارد، چرا که بزرگانی همچون شهید اول و شهید ثانی و محدث نوری علیهم الرحمة در حاشیه نسخه های کتاب صحت انتساب را تایید نموده اند و در توجیه این نوع نام بردن مؤلف از خود، کلماتی دارند.خلاصه کلام آنان این است که: عبدالله یعنی بنده خدا و تمام انسان ها عبد خدا هستند و مقصود از اسماعیل نیز، اسماعیل ذبیح، فرزند حضرت ابراهیم است که همه سادات به او منتسب هستند و بدین ترتیب هیچ مشکلی در این گونه نام نهادن نیست.نظیر این کار را برادر بزرگوار او، علی بن طاووس علیه الرحمة: در کتاب طرائف انجام داده است و این اشتراک نیز نشان از شدت خفقان عصر آل طاووس دارد.
مآخذ کتاب
ابن طاووس در مقدمه کتاب می فرماید: «یکی از بزرگان از علمای گذشته آنچه از فضائل امیرالمؤمنین علی علیه السّلام در آیات قرآن بدست آورده بود جمع نموده و کتابی تالیف نمود. من نیز، بر آن شدم تا علاوه بر آن مطالب، آیات دیگر و روایات ذیل آنها را جمع آوری نمایم تا بدین وسیله فضل و برتری سادات بر غیرشان بر همگان روشن گردد.» مؤلف خود را مقید می داند تنها از کسانی روایت نقل کند که نزد فریقین ( شیعه و سنی ) مورد اتهام نباشند. ایشان اساس کار خود را بر کتاب « کشف البیان » ابو اسحاق ثعلبی و « الوسیط فی تفسیر القرآن » واحدی قرار داده است و بجز مواردی اندک، روایات را از همین دو کتاب نقل کرده است.
روش مؤلف
...
کتاب «عین العبرة»، بنا به شهادت « روضات الجنات »، کتابی است در نوع خود کم نظیر و فوائد بزرگی در آن نهفته است. موضوع اصلی کتاب به گونه ای طراحی شده که اگر کسی تزلزلی در اعتقادات خود نسبت به اولویت امیرالمؤمنین علی علیه السّلام و اولاد طاهرین او داشته باشد، با یک بار مطالعه این کتاب شریف، نه تنها اعتقادی راسخ نسبت به افضلیت حضرت علی علیه السّلام پیدا خواهد نمود، بلکه به درجه سقوط و رذالت طیف مقابل آن حضرت نیز پی خواهد برد.
انتساب
سید احمد این کتاب را در اوج خفقان و مظلومیت تشیع برای دفاع از حریم تشیع به رشته تحریر در آورد. شاهد گویای این ادعا آن است که این عالم جلیل القدر شیعه که در خاندانی با فضیلت و مورد احترام عامه مردم زندگی می کرد به خاطر تقیه، کتاب را به خود نسبت نداده و در تمام کتاب نامی از خود نبرده است.سید که نمی خواست شناخته شود در ابتدای کتاب می گوید: «قال عبدالله بن اسماعیل الکاتب سامحه الله: الحمد لله...» البته در انتساب این کتاب شریف به مؤلف هیچ شبهه ای وجود ندارد، چرا که بزرگانی همچون شهید اول و شهید ثانی و محدث نوری علیهم الرحمة در حاشیه نسخه های کتاب صحت انتساب را تایید نموده اند و در توجیه این نوع نام بردن مؤلف از خود، کلماتی دارند.خلاصه کلام آنان این است که: عبدالله یعنی بنده خدا و تمام انسان ها عبد خدا هستند و مقصود از اسماعیل نیز، اسماعیل ذبیح، فرزند حضرت ابراهیم است که همه سادات به او منتسب هستند و بدین ترتیب هیچ مشکلی در این گونه نام نهادن نیست.نظیر این کار را برادر بزرگوار او، علی بن طاووس علیه الرحمة: در کتاب طرائف انجام داده است و این اشتراک نیز نشان از شدت خفقان عصر آل طاووس دارد.
مآخذ کتاب
ابن طاووس در مقدمه کتاب می فرماید: «یکی از بزرگان از علمای گذشته آنچه از فضائل امیرالمؤمنین علی علیه السّلام در آیات قرآن بدست آورده بود جمع نموده و کتابی تالیف نمود. من نیز، بر آن شدم تا علاوه بر آن مطالب، آیات دیگر و روایات ذیل آنها را جمع آوری نمایم تا بدین وسیله فضل و برتری سادات بر غیرشان بر همگان روشن گردد.» مؤلف خود را مقید می داند تنها از کسانی روایت نقل کند که نزد فریقین ( شیعه و سنی ) مورد اتهام نباشند. ایشان اساس کار خود را بر کتاب « کشف البیان » ابو اسحاق ثعلبی و « الوسیط فی تفسیر القرآن » واحدی قرار داده است و بجز مواردی اندک، روایات را از همین دو کتاب نقل کرده است.
روش مؤلف
...
wikifeqh: عین_العبرة_فی_غبن_العترة_(کتاب)
[ویکی شیعه] عین العبره فی غبن العتره (کتاب). عَینُ العِبْرَة فی غَبْنِ العِتْرَة کتابی است عربی که سید ابوالفضائل، احمد بن طاووس حلی، (متوفای ۶۷۳ ق) آن را در موضوع آیات وارده در فضائل اهل بیت(ع) و ردّ مخالفین نگاشته است. مؤلف در این اثر با تقیه سخن گفته و خود را عبدالله بن اسماعیل نامیده است. ابن طاووس، ابتدا آیه قرآن را ذکر نموده، سپس روایت ذیل آیه را به نقل از مأخذ آن نقل می کند. در بسیاری از موارد نیز، پس از نقل روایت، توضیحی ذکر کرده و در آن معنا و وجه استدلال به آیه و روایت را بیان می نماید.
سید جمال الدین احمد بن موسی ابن طاووس حلّی (۶۷۳ه) ملقب به ابن طاووس و مشهور به فقیه اهل بیت(ع). او از محدثین عصر خویش بود و نزد اساتیدی چون نجیب الدین ابن نما، شمس الدین فخار بن معد بن فخار موسوی شاگردی کرد. از شاگردان سرشناس وی می توان به علامه حلّی و شیخ تقی الدین حسن بن داوود حلّی اشاره داشت. او پس از برادرش سید بن طاووس، مدتی منصب نقابت شیعیان را بر عهده داشت.
کتاب عین العبرة درباره آیات وارده در فضائل اهل بیت پیامبر(ص) و رد مخالفین آنان است. این اثر نوشته سید احمد بن طاووس حلی بوده و شاگردش ابن داوود حلی در رجال خود به آن تصریح کرده است.
سید جمال الدین احمد بن موسی ابن طاووس حلّی (۶۷۳ه) ملقب به ابن طاووس و مشهور به فقیه اهل بیت(ع). او از محدثین عصر خویش بود و نزد اساتیدی چون نجیب الدین ابن نما، شمس الدین فخار بن معد بن فخار موسوی شاگردی کرد. از شاگردان سرشناس وی می توان به علامه حلّی و شیخ تقی الدین حسن بن داوود حلّی اشاره داشت. او پس از برادرش سید بن طاووس، مدتی منصب نقابت شیعیان را بر عهده داشت.
کتاب عین العبرة درباره آیات وارده در فضائل اهل بیت پیامبر(ص) و رد مخالفین آنان است. این اثر نوشته سید احمد بن طاووس حلی بوده و شاگردش ابن داوود حلی در رجال خود به آن تصریح کرده است.
wikishia: عین_العبرة_فی_غبن_العترة_(کتاب)