عبدالرحیم اصفهانی ( درگذشت ۱۳۱۵ه. ق ) شاعر و خوشنویس، هم عصر ناصرالدین شاه قاجار[ ۱] در سده سیزدهم هجری در اصفهان است که به «افسر» تخلص می کرد.
او فرزند میرزا محمدعلی مسکین، شاعر اصفهانی و پدر فتح الله خان جلالی ( متوفی ۱۳۳۶ق ) است که او نیز مانند پدرش شاعر و خوشنویسی اصفهانی است که از نمونه های خطش دیوان اشعار ظهیر فاریابی باقی مانده است. افسر از خوشنویسانِ بنامِ دورهٔ ظل السلطان در اصفهان بوده است. خط نستعلیق را شیرین می نوشته و شاگردان زیادی داشته است. [ ۲]
از تاریخ تولد او اطلاعی در دست نیست و تذکره نویسان دربارهٔ شرح حال او چندان ننوشته اند، فقط مؤلف کتاب مرآة البلدان که دربارهٔ شعرای اصفهان است، او را فرزند میرزا مسکین معرفی کرده و آورده است که نستعلیق را خوش می نوشت. لطف الله هنرفر نیز در کتاب خود، گنجینهٔ آثار تاریخی اصفهان، افسر را نسخ نویس نیز دانسته است. افسر مردی آرام و درویش مسلک بود و از راه کتابت و تعلیم خط به اعیان زادگان شهر، معیشتی فقیرانه داشت. او بسیار شیرین و در عین حال استوار کتابت می کرد. [ ۳]
برخی آثار عبدالرحیم افسر بدین قرارند:[ ۳]
• خط و شعر و کتیبه کاشیکاری سردر تکیه محمد جعفرآباده ای، جنب مسجد رکن الملک تخت فولاد اصفهان.
• کتیبه کاشیکاری اشعار اطراف سردر تکیه دولت اصفهان که تا مدتی قبل باقی بود و بعداً به کلی از بین رفت.
• نسخه ای از جهانگشای عطاملک جوینی، به قلم کتابت جلی عالی با رقم و تاریخ محفوظ در کتابخانه استانبول.
• کتابت قصیدهای که میرزا مسکین، پدر وی، سروده است و او به قلم کتابت خفی نزدیک به غبار خوش، نوشته و به معتمدالدوله تقدیم کرده است.
• نسخه ای از گلشن راز شبستری، به قلم کتابت خفی عالی.
• قسمت اول روزنامه فرهنگ از یادگارهای خط اوست که در زمان حکومت ظل السلطان در اصفهان چاپ سنگی شد و قسمت های دیگرش به خط پسر او، میرزا فتح الله خان جلالی است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاو فرزند میرزا محمدعلی مسکین، شاعر اصفهانی و پدر فتح الله خان جلالی ( متوفی ۱۳۳۶ق ) است که او نیز مانند پدرش شاعر و خوشنویسی اصفهانی است که از نمونه های خطش دیوان اشعار ظهیر فاریابی باقی مانده است. افسر از خوشنویسانِ بنامِ دورهٔ ظل السلطان در اصفهان بوده است. خط نستعلیق را شیرین می نوشته و شاگردان زیادی داشته است. [ ۲]
از تاریخ تولد او اطلاعی در دست نیست و تذکره نویسان دربارهٔ شرح حال او چندان ننوشته اند، فقط مؤلف کتاب مرآة البلدان که دربارهٔ شعرای اصفهان است، او را فرزند میرزا مسکین معرفی کرده و آورده است که نستعلیق را خوش می نوشت. لطف الله هنرفر نیز در کتاب خود، گنجینهٔ آثار تاریخی اصفهان، افسر را نسخ نویس نیز دانسته است. افسر مردی آرام و درویش مسلک بود و از راه کتابت و تعلیم خط به اعیان زادگان شهر، معیشتی فقیرانه داشت. او بسیار شیرین و در عین حال استوار کتابت می کرد. [ ۳]
برخی آثار عبدالرحیم افسر بدین قرارند:[ ۳]
• خط و شعر و کتیبه کاشیکاری سردر تکیه محمد جعفرآباده ای، جنب مسجد رکن الملک تخت فولاد اصفهان.
• کتیبه کاشیکاری اشعار اطراف سردر تکیه دولت اصفهان که تا مدتی قبل باقی بود و بعداً به کلی از بین رفت.
• نسخه ای از جهانگشای عطاملک جوینی، به قلم کتابت جلی عالی با رقم و تاریخ محفوظ در کتابخانه استانبول.
• کتابت قصیدهای که میرزا مسکین، پدر وی، سروده است و او به قلم کتابت خفی نزدیک به غبار خوش، نوشته و به معتمدالدوله تقدیم کرده است.
• نسخه ای از گلشن راز شبستری، به قلم کتابت خفی عالی.
• قسمت اول روزنامه فرهنگ از یادگارهای خط اوست که در زمان حکومت ظل السلطان در اصفهان چاپ سنگی شد و قسمت های دیگرش به خط پسر او، میرزا فتح الله خان جلالی است.
wiki: عبدالرحیم افسر اصفهانی