طیف شناسی

طیف شناسی[ ۱] یا طیف نمایی[ ۲] ( به انگلیسی: Spectroscopy ) که بیناب نمایی[ نیازمند منبع] نیز نامیده می شود، به عنوان مطالعه برهمکنش بین نور و ماده نیز تعریف می شود. از لحاظ تاریخی طیف سنجی به شاخه ای از علم برمی گردد که نور مرئی برای مطالعات نظری در ساختار ماده و آنالیزهای کیفی و کمی استفاده می شد. اگرچه اخیراً به عنوان یک فن جدید نه فقط برای نور مرئی بلکه بسیاری از اشکال تابش های الکترومغناطیسی و ناالکترومغناطیسی مانند ریزموج ها، موج های رادیویی، پرتو ایکس، الکترون ها، فوتون ها ( امواج صوتی ) و غیره به کار برده می شود. از انواع روش های مهم و پرکاربرد در شیمی تجزیه می توان به روش های طیف سنجی جرمی، فروسرخ، فرابنفش و رزونانس مغناطیسی هسته اشاره کرد.
طیف سنجی اغلب در شیمی فیزیک ( به طور مثال در نوعی تصویربرداری ام آرآی ) و شیمی تجزیه برای شناسایی ماده از طریق طیف گسیلی یا جذبی از آنها به کار برده می شود. وسیله ای که طیف هر ماده را ثبت می کند طیف سنج یا اسپکترومتر نام دارد. طیف سنجی همچنین به طور زیاد در اخترشناسی و مشاهدات از دور استفاده می شود. اکثر تلسکوپ های بزرگ طیف نگار دارند که برای اندازه گیری ترکیبات شیمیایی و خواص فیزیکی اجسام نجومی یا اندازه گیری سرعت شان از طریق جابجایی دوپلری خطوط طیفی شان استفاده می شود. این نوع کاربرد در مبحث طیف سنجی نجومی به تفضیل آمده است.
• طیف سنجی فروشکست القایی لیزری
• طیف سنجی فلورسانسی
• طیف سنجی مرئی
• طیف سنجی فوریه
• طیف سنجی فرابنفش
• طیف بینی فروسرخ
• طیف سنجی جرمی
• طیف سنجی تشدید مغناطیسی هسته ای
• طیف سنجی رامان
• بیناب نمایی لیزری
• طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی