شیکوکو

شیکوکو ( Shikoku / 四国 ) یکی از چهار جزیرهٔ اصلی کشور ژاپن و کوچک ترین و کم جمعیت ترین در بین این چهار جزیرهٔ اصلی است.
شیکوکو با مساحت ۱۸۸۰۰ کیلومتر مربع ( تقریباً ۲۲۵ کیلومتر طول و ۵۰ تا ۱۵۰ کیلومتر عرض ) و ۳٫۸ میلیون نفر جمعیت، پس از هونشو، هوکایدو و کیوشو کوچکترین جزیره در میان جزایر اصلی ژاپن است، اما بسیار بزرگتر از اوکیناوا است. اوکیناوا مجموعه ای از جزایر است که گاه به عنوان پنجمین «جزیره» بزرگ ژاپن دسته بندی می شوند.
نام شیکوکو در ژاپنی به معنی «چهار ولایت» است ( قابل مقایسه با چهارمحال در ایران ) که به چهار استان قدیمی این جزیره یعنی آوا، توسا، سانوکی و ایو اشاره دارد. [ ۱]
بیشتر چشم انداز جزیره کوهستانی است و جمعیت در مناطق شهری در دشت های باریک در امتداد ساحل متمرکز شده است. شهرهای مهم و مراکز صنعتی ماتسویاما، تاکاماتسو، کوچی و توکوشیما هستند. شیکوکو توسط سه پل چنددهانه ایِ ساخته شده در اواخر قرن بیستم به هونشو متصل می شود: پل اوناروتو در شرق ( از طریق جزیره آواجی و پل تنگه آکاشی ) ، پل بزرگ ستو در منطقه شمال شرقی - مرکزی، و پل تنگه کوروشیما در بخش شمال غربی - مرکزی.
شیکوکو بین دریای داخلی ستو و اقیانوس آرام، در جنوب هونشو و شمال شرقی کیوشو قرار دارد. بخش بزرگی از جزیره شیکوکو ناهموار، کوهستانی و کم جمعیت است.
این جزیره از نظر اداری به چهار استان تقسیم می شود: اِهیمه، کاگاوا، کوچی و توکوشیما. مرکز این استان ها به ترتیب ماتسویاما، تاکاماتسو، کوچی و توکوشیما است.
بلندترین قله آن کوه ایشیزوچی ( ۱۹۸۲ متر ) در جنوب شهر سایجو واقع شده است.
شیکوکو برخلاف سه جزیره اصلی دیگر ژاپن، هیچ آتشفشانی ندارد. رودخانه های اصلی آن عبارتند از شیمانتو به طول ۱۹۶ کیلومتر است که بیشتر از شمال به جنوب جریان دارد و به شهر ناکامورا در ساحل جنوبی می رسد؛ و یوشینو به طول ۱۹۴ کیلومتر که از غرب به شرق می گذرد تا به شهر توکوشیما می رسد.
کشاورزی در شمال شیکوکو رایج تر است. برنج، جو، گندم و نارنگی از جمله محصولات عمده هستند. ماهیگیری به خوبی توسعه یافته است و نمک از تبخیر آب دریا تولید می شود. صنایع شیکوکو نفت، فلزات غیر آهنی، منسوجات، خمیر چوب و کاغذ تولید می کنند. [ ۲]
در میان بازدیدکنندگان از این جزیره، شیکوکو بیشتر به خاطر وجود یک مسیر زیارتی تقریباً ۱۲۰۰ کیلومتری معروف است که دورتادور جزیره را می پیماید. این مسیر که به نام «شیکوکو هنرو» معروف است ۸۸ معبد را به هم متصل می کند. این معابد مکان هایی هستند که راهب بزرگ بودایی کوکای ( که پس از مرگ به نام کوبو دایشی شناخته می شود ) در قرن ۹ در آن ها به سر می بُرد. امروزه این مسیر بیشتر در امتداد جاده ها قرار گرفته و تنها شمار بسیار کمی از زائران آن را پیاده می روند. بیشتر زائران از ترکیبی از قطار، خودرو، اتوبوس و ( گاهی ) دوچرخه استفاده می کنند.

شیکوکو (سگ). سگ شیکوکو ( انگلیسی: Shikoku dog ) یکی از انواع سگ ژاپنی است.

شیکوکو (Shikoku)
کوچک ترین جزیره از چهار جزیرۀ اصلی ژاپن، در جنوب هونشو، در شرق کیوشو، با ۱۸,۸۰۰ کیلومتر مربع مساحت و ۴,۱۸۳,۰۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۵). چهار استان کاگاوا، توکوشیما، اهیمه، و کوچی را در خود جا داده است. شهرهای بزرگ آن عبارت اند از ماتسویاما و تاکاماتسو. تراکم جمعیت بیشتر در جلگه های کوچک ساحلی در مقابل دریای درون بومی است. شیکوکو دارای آب و هوای معتدل، اما همواره با طوفان های شدید دریایی و بارندگی های سنگین تابستانی روبه رو است. میزان بارش سالانه در جنوب به ۲۶۶ سانتی متر می رسد. قلۀ ایشی زوچی، با ۱,۹۸۰ متر ارتفاع، مرتفع ترین نقطۀ آن است. جزیرۀ شیکوکو از لحاظ منابع کانی فقیر است و کارخانه های بزرگ ندارد. پلی معلق بر فراز گرداب ناروتو، در سِتو نایکای (دریای درون بومی) شیکوکو را به جزیرۀ آواجی شیما متصل کرده است.