کیوشو

دانشنامه عمومی

کیوشو ( 九州 ، Kyūshū ) سومین جزیرهٔ بزرگ کشور ژاپن و جنوبی ترین و غربی ترین جزیره از جزایر چهارگانه اصلی این کشور است. این جزیره از غرب با دریای چین شرقی و از شرق با اقیانوس آرام همسایه است. مساحت جزیره کیوشو ۳۶٬۷۸۲ کیلومتر مربع و جمعیت آن ۱۴ میلیون و ۳۱۱ هزار نفر است. [ ۱] واژه کیوشو در ژاپنی به معنی «نُه ولایت» است که به ۹ استان باستانی ( کوونی ) اشاره دارد که زمانی جزیره به آنها تقسیم می شد. کیوشو همچنین جنوبی ترین منطقه ( چیهو ) در کشور ژاپن است که علاوه بر جزیره اصلی، جزایر مجاور و مجمع الجزایر طویل ریوکیو را دربر می گیرد که ۱۱۰۰ کیلومتر به سمت جنوب غربی امتداد دارد. [ ۲]
کیوشو نزدیک ترین جزیره از جزایر اصلی ژاپن به قاره آسیا است و از زمان های قدیم تبادل فعالی بین آن و کشورهای مجاور وجود داشته است. [ ۳] آب و هوای کیوشو کمی گرمتر و گرمسیری تر از هونشو است و سواحل جنوبی و شرقی آن هر ساله شاهد بروز طوفان است.
زمین های کیوشو به طور کلی کوهستانی با دره های بسیار حاصلخیز است، مانند بقیه ژاپن، به جز منطقه دشت وسیع در بالای جزیره که جایگاه بزرگترین شهرهای جزیره یعنی فوکوئوکا و کیتاکیوشو است. کیوشو همچنین یکی از فعال ترین مناطق زمین شناختی در جهان است، با چندین آتشفشان زنده و چشمه های آب گرم فراوان. [ ۴]
کیوشو از شمال با تنگه شیمونوسکی از جزیره هونشو و با تنگه تسوشیما یا کانال شرقی از شبه جزیره کره در شمال غرب جدا می شود. کیوشو از سامانه پیچیده ای از رشته های آتشفشانی تشکیل شده است. آب و هوای جنوب آن نیمه گرمسیری است و کیوشو به دلیل پوشش گیاهی نیمه گرمسیری و بارندگی شدیدش معروف است. کیوشو جایگاه کوه آسو، بزرگترین دهانه آتشفشانی فعال جهان، و پارک های ملی آسو - کوجو، کیریشیما - یاکو و اونزن - آماکوسا است. بپو یک تفرجگاه معروف چشمه های آب گرم در جزیره است.
امروزه کیوشو در تقسیمات کشوری به عنوان یکی از مناطق ژاپن به شمار می آید و خود به هفت استان تقسیم شده است به نام های: فوکوئوکا، کوماموتو، ناگاساکی، اوئیتا، ساگا، کاگوشیما، میازاکی، اوکیناوا و اوکیناوا.
جمعیت کیوشو ۱۴ میلیون و ۳۱۱ هزار نفر است و بنابر این ۱۰٫۳ درصد از جمعیت ژاپن را در خود جای داده است. [ ۵] بیشتر جمعیت کیوشو در امتداد شمال غرب، در شهرهای فوکوئوکا و کیتاکیوشو متمرکز شده اند، با دالان های جمعیتی که از جنوب غربی به ساسبو و ناکاساکی و از جنوب به کوماموتو و کاگوشیما امتداد دارند. به جز اویتا و میازاکی، ساحل شرقی کاهش عمومی جمعیت را نشان می دهد.
عکس کیوشوعکس کیوشو
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

کیوشو (Kyushu)
نمایی از شهر ناگازاکی، جنوبی ترین جزیرۀ اصلی ژاپن، با ۱۳,۴۲۴,۰۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۵). به همراه ۳۷۰ جزیرۀ کوچک، مساحت آن ۴۲,۱۵۰ کیلومتر مربع است. با تنگۀ بونگو از جزیرۀ شیکوکو، با تنگۀ کامون از جزیرۀ هونشو، با تنگۀ کره از کشور کره جدا می شود. با پل و تونل را ه آهن به هونشو متصل است؛ مرکزش ناگازاکی است و سایر شهر های مهم آن عبارت اند از فوکوئوکا، کوماموتو، کاگوشیما، و کتیاکیوشو. این جزیره کوهستانی و دارای آب وهوای نیمه مدارگانی است. کیوشو جزیره ای آتشفشانی است و آسوـ تاکه آتشفشان فعال آن (به ارتفاع ۱,۵۹۲ متر) دارای بزرگ ترین دهانۀ آتشفشانی جهان است. تولیدات آن عبارت اند از نیمه هادی ها، زغال سنگ، طلا، نقره، آهن، قلع، الوار و گردشگری. پرورش گاو و خوک نیز در این جا رایج است. برنج ، چای، پرتقال، تنباکو، و سیب زمینی شیرین فرآورده های کشاورزی آن به شمار می روند. دو تونل راه آهن و تونل جاده ای موجی، کیوشو را به شیمونوسکی، در هونشو، متصل می کند. بخش عمدۀ صنعت در بخش شمالی جزیره، پیرامون کیتاکیوشو، متمرکز شده است؛ این شهر مهم ترین تولیدکنندۀ نیمه هادی ها به شمار می رود.

پیشنهاد کاربران

بپرس