شهر مشهد

[ویکی فقه] مشهد مقدس دومین کلان شهر مذهبی جهان از هزاره ها و قرون گذشته یادگارهای بس افتخار آفرین از پیشینه ای پربارداشته و این مهم با وجود مضجع پاک و شریف ثامن الحجج حضرت علی بن موسی الرضا (علیه السّلام) به مانند نگینی درخشان در عالم تشیع و به عنوان پایگاه معارف دینی و رضوی تجلی دیگری یافته است. اکنون این شهر میعادگاه ارادتمندان اهل بیت (علیه السّلام) عصمت و طهارت و میلیون ها زائر و مسافر عاشقی است که از سراسر ایران و مناطق دیگر وارد این شهر می شوند.
واژه مشهد به معنی شهود، حضور و شهادتگاه است و به این معانی به واژه «مشاهد» جمع بسته می شود. واژگان «مشهد» و «مشاهد» در عرف و اصطلاح سده ۳ هـ.ق، بر قبور ائمه و اولیاء و رجال اطلاق می شده است. چنان که در آن زمان، مشهد مرغاب در فارس و مشهد میهنه (آرامگاه ابوسعید ابوالخیر) و مشهد توس یا مشهد رضوی در خراسان وجود داشته است.در اواخر قرن دوم ه.ق در محل مشهد کنونی دهکده ای به نام سناباد وجود داشت که توابع نوغان بزرگترین شهر ولایت توس به شمار می آمد. این آبادی نیز مانند دیگر قراء دارای قنات، قلعه یا محلی برای سکونت اهالی در مظهر قنات به نام سناباد بوده است. سر آب یعنی محل ظهور قنات سناباد مکانی بود که مردم مشهد از آنجا آب بر می داشته اند. در نزدیکی آن باغ وسیع و کاخ با شکوهی مشتمل بر تالارهای وسیع و گنبدی متعلق به حمید بن قحطبه واقع بوده که قنات از آن عبور می نمود تا ابن که پس از شهادت حضرت رضا (علیه السّلام)، پیکر مطهر آن امام همام را در آب قنات سناباد غسل دادند و آن آب متبرک گردید.حضرت علی بن موسی الرضا (علیه السّلام) پس از شهادت بدست مأمون عباسی در سال ۲۰۲ هـ.ق در آرامگاه هارونی سناباد به خاک سپرده شد. از آن پس «سناباد نوغان» به نام «مشهدالرضا» خوانده شد و به مرور زمان بر پهنه آن به ویژه در زمان شاه تهماسب صفوی افزوده گشته و مردم توس به مشهد کوچ داده شدند و به مرور زمان نام مشهد بر این شهر ماندگار شد. گفتنی است که نام مشهد اولین بار توسط سلطان محمود غزنوی به این شهر داده شد.بدین ترتیب سناباد که تا آن زمان دهکده ای بیش نبود به دلیل وجود مضجع شریف حضرت رضا (علیه السّلام) مورد توجه قرار گرفت و رو به آبادانی گذاشت و گسترش یافت. در حدود نیمه قرن سوم هجری علاقه مندان آل علی و مجاوران حرم مطهر به تدریج خانه هایی در اطراف حرم ساختند. بنا به نوشته مقدسی در قرن چهارم هجری پیرامون بقعه رضویه خانه های مسکونی وجود داشت که دژ مستحکمی نیز از آن محافظت می نمود. سپس عضدالدین فرامرزعلی دیوار محافظی به سال ۵۱۵ ق برای ساکنان شهر بنیان کرد.
موقعیت جغرافیایی و اقلیمی
شهرستان کنونی مشهد به مرکزیت شهر مشهد به وسعت ۱۳۱۳۰ کیلومتر مربع و جمعیت ۲,۲۱۰,۵۲۸ نفر طبق سرشماری سال ۱۳۷۰ شمسی و تراکم نسبی ۱۶۱ نفر در کیلومتر مربع با ۲,۰۷۱ آبادی در شمال شرقی خراسان واقع است. به لحاظ موقعیت در ۵۹ دقیقه و ۳ درجه تا ۶۰ درجه و۳۵ دقیقه طول شرقی و ۳۵ درجه و ۴۲ دقیقه تا ۳۶ درجه و ۵۹ دقیقه عرض شمالی قرار گرفته است. این شهر در انتهای جنوبی دشت توس واقع شده و از شمال و شمال شرق به ترکمنستان، شمال غرب به درگز، مغرب به چناران و نیشابور، جنوب غرب به ترتب حیدریه، جنوب به فریمان، جنوب شرق به تربت جام و شرق به شهرستان سرخس منتهی می شود.شهرستان مشهد دارای ۵ بخش است به نام های:۱ - مرکزی به مرکزیت شهر مشهد و دهستان های: تبادکان، توس، کارده، میان ولایت، کنویست.۲ - احمدآباد به مرکزیت ملک آباد و دهستان های: پیوه ژن، سرجام، میامی.۳ - طرقبه به مرکزیت طرقبه و دهستان های: شاندیز، طرقبه.۴ - رضویه به مرکزیت شهرک رضوی شامل آبروان، پایین ولایت، میامی..۵ - کلات به مرکزیت کلات و دهستانهای: پساکوه، زاوین، کبود گنبد.
موقعیت جغرافیایی و طبیعی
شهر مشهد که در شمال شرق ایران واقع است و مرکز استان خراسان رضوی است. این شهر در جنوب کشف رود واقع شده قریب ۱۰۱۵ متر از سطح دریا ارتفاع دارد و فاصله آن تا تهران ۹۱۳ کیلومتر می باشد. مشهد بر سر راه های ترکستان و افغانستان و هندوستان و بلوچستان واقع شده و از شمال به کلات از شرق به شهرستان های سرخس و تربت جام، از جنوب به تربت حیدریه و از غرب به شهرستان های نیشابور و از شمال غربی به شهرستان درگز مربوط است. قبل از این که مشهد آباد شود توس مرکز خراسان بود و اهمیت بسزائی داشته است و راجع به آن در کتب معجم البلدان و نزهه القلوب چنین نوشته شده: توس شهریست در خراسان که بین آن و نیشابور ده فرسخ و مشتمل بر دو شهر است که یکی طابران و دیگری نوقان باشد. قرای توس از هزار متجاوز و آن در زمان عثمان بن عفان فتح شده و در آن قبر علی بن موسی الرضا و هارون الرشید می باشد.
رشته کوه های مشهد
...