شعرای مشهور اهل بیت

[ویکی فقه] در طول چهارده قرنی که از اسلام می گذرد شعرای متعددی با زبان ماندگار شعر در مدح و رثای اهل بیت (علیهم السّلام) بالاخص در رابطه با حماسه عاشورای حسینی و مظلومیت های اهل بیت (علیهم السّلام) به سرودن شعر پرداخته و به نشر فضایل و مناقب ائمه معصومین (علیهم السّلام) در قالب شعر جامع عمل پوشانده اند.
شعرای دوستار اهل بیت (علیهم السّلام) از همان قرون ابتدائی اسلام و در دوران سیاه استبداد اموی و عباسی همواره حاکمان خود سر و هوسران و غاصب را به شدت نکوهیده و به افشاگری آنان پرداخته و رهبران راستین و مظلوم خویش را ستوده، و در این راه غرامتهای سنگین پرداخته اند. هاشمیّات کُمیت، مراثی دِعبل و مدایح سید اسماعیل حِمیَری و... نمونه هایی از این دسته است.شعرای دوستدار اهل بیت در عهد امامان معصوم (علیهم السّلام) تنها به جنبه بُکائی شعر اکتفا نمی کردند، بلکه فریاد می زدند، می خروشیدند و گوش دشمن را می خراشیدند. می کوشیدند تا خفتگان را بیدار و بی خبران را آگاه کنند. می کوشیدند که مکتب زندگی بخش اهل بیت را احیا کنند و نقاب تزویر را از چهره ی زشت دشمنان حق و عدالت به یک سو نهند. لذا در این مبارزه بسیاری از شاعران اهل بیت، سالهائی از عمر خود را به آوارگی و یا در زندان گذرانیده اند و یا همواره دار خویش را بر دوش داشته اند. چنانکه دِعبل خزاعی گفته است: پنجاه سال است که دار خویش را بر دوش خود حمل می کنم.شاعران اهل بیت از آن جا که در خلال مدح آل محمد (صلّی الله علیه و آله و سلّم ) حقایق دین و صفات لازم حاکم دینی را یاد می کردند و با ذکر صفات اسلامی امامان و مقایسه و تحقیر زمامداران دلها را به حق و حکومت حق توجه می دادند برای حکومتهای فاسد، خطری بزرگ محسوب می شدند و از جانب حاکمان، تحت تعقیب و آزار و حتی به قتل می رسیدند.در این زمینه شاعران عرب چه ازلحاظ کثرت و چه از لحاظ محتوای سخن بر شاعران فارسی گوی برتری دارند. در این مختصر به برخی از شعرای مشهور اشاره می شود:
کُمیت
ابو المستهل کُمیت بن زید اسدی (۶۰-۱۲۶ هـ) یکی از بهترین شاعران و از اولین شعرایی است که در مدح و منقبت اهل بیت (علیهم السّلام) شعر گفته و در این راستا متحمل سختی و مشقت نیز شده است او اول کسی است که استدلال و احتجاج در شعر را به شیعه آموخت و نیز نخستین سراینده هاشمیات می باشد.
دعبل خزاعی
ابو علی دعبل خزاعی (۱۴۸-۲۴۶ هـ) از بزرگان شعرای عرب در دوره عباسیان بوده و عالمی بلند مرتبه و آشنا به ایام العرب و طبقات الشعراء، متکلم ماهر و فصیح و خبره در انواع شعر بوده حضور سه امام شیعه یعنی امام کاظم و امام رضا و امام جواد (علیهم السّلام) را درک کرده و دیوان شعری دارد که در آن بیشتر به مدح اهل بیت (علیهم السّلام) می پردازد. و قصیده تائیّه از معروفترین قصاید این شاعر اهل بیت می باشد که آن را برای امام رضا (علیه السّلام ) خواند.
ابوعامر
...