شراب خواری

[ویکی فقه] شرابخواری یکی از گناهان کبیره است. که قرآن کریم پیروان خویش را از آن برحذر داشته است، چنان که می فرماید: «یا ایُّهَا الَّذینَ امَنُوا انَّمَا الْخَمْرُ وَالْمَیْسِرُ وَالْانْصابُ وَالْازْلامُ رِجْسٌ مِنْ عَمَلِ الشَّیْطانِ فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ» ای کسانی که ایمان آورده اید، شراب و قمار و بت ها و گروبندی با تیرها پلید و کار شیطان است، از آن اجتناب کنید تا رستگار شوید.امام باقر علیه السلام فرمود:رسول خدا صلی الله علیه و آله درباره شراب، ده طایفه را لعنت کرده که عبارتند از: درختکار، باغبان، گیرنده آب انگور، نوشنده، ساقی، حمل کننده، تحویل گیرنده، خریدار، فروشنده و دریافت کننده پول آن.
شرابخواری، آثار و پیامدهای نامطلوبی در انسان بر جا می گذارد: او را از سعادت و خوشبختی محروم می سازد؛ آثار بدی در معده، روده ها، جگر، سلسله اعصاب، قلب و حواس انسان بر جای می گذارد؛ ضررهای اخلاقی فراوانی دارد؛ انواع جنایت ها، خونریزی ها، هتک حرمت ها و... را به دنبال دارد و به تعبیر رسول خدا صلی الله علیه و آله:«جُمِعَ الشَّرُّ کُلُّهُ فی بَیْتٍ وَ جُعِلَ مِفْتاحُهُ شُرْبُ الْخَمْرِ» تمام بدی ها در خانه ای جمع شده و کلید آن، شرابخواری قرار داده شده است.در اینجا به دو پیامد مهمّ آن اشاره می کنیم.
← فساد عقل
حدّ شرابخواری هشتاد ضربه شلاق است که بر پشت، دو کتف و بقیه بدن شخص شرابخوار زده می شود و از زدن به سر و صورت و شرمگاه او خودداری می گردد.
شرایط شرابخوار برای اجرای حد
شرابخوار مرد باشد یا زن با شرایط زیر حد می خورد:۱- بالغ شد.۲- عاقل باشد.۳- با اختیار خودش شراب بنوشد.۴- به حرمت شرابخواری آگاه باشد.۵- بداند آنچه می نوشد شراب است.۶- مضطر به نوشیدن شراب نباشد.
کیفیت اجرای حد شرابخوار
...

[ویکی شیعه] شراب خواری یا می گُساری نوشیدن هر مایع مست کننده است. در قرآن و روایات، این عمل از گناهان کبیره شمرده شده و مورد نکوهش قرار گرفته است. در فقه اسلامی، شرابخواری از محرمات بوده و جرم شمرده شده و برای شراب خوار، هشتاد ضربه شلاق تعیین شده است. فقها برای این عمل و مسائل مربوط به آن، احکامی را بیان کرده اند. مفسران، منع شرابخواری در قرآن را تدریجی دانسته اند. برای تحریم شرابخواری در روایات، دلیل های متعدد جسمی، روحی، مادی و معنوی ذکر شده است.
شراب خواری، نوشیدن مایعی مست کننده را گویند.در قرآن و حدیث، این عمل را از گناهان کبیره و مورد نکوهش قرار داده اند. در فقه اسلامی، شرابخواری حرام و جرم شمرده شده است. کسانی که مرتکب این عمل شوند در قانون جزایی برای آن ها مجازاتی مانند شلاق قرار داده شده است.
بنا بر نقل برخی کتب تفسیری، قرآن برای جلو گیری و منع از برخی محرمات، از روش آماده سازی تدریجی استفاده کرده و در خصوص شراب خواری نیز همین شیوه را به کار برده است؛ چرا که شرابخواری، قبل از ظهور اسلام، رواج داشت و به صورت یک عادت عمومی در آمده بود. از برخی مورخان نقل شده که عشق عرب جاهلی در سه چیز خلاصه می شد: شعر و شراب و جنگ. حتی بعد از تحریم شراب، مسأله ممنوعیت آن برای بعضی از مسلمانان مشکل بود، تا آن جا که می گفتند هیچ حکمی بر ما سنگین تر از تحریم شراب نبود، به همین جهت قرآن کریم از ابتدا به تحریم کامل شراب­خواری نپرداخت، بلکه مراحلی را طی کرد از جمله:

[ویکی اهل البیت] شراب از نظر لغوی یعنی مایع نوشیدنی و از «شُرب» یعنی نوشیدن گرفته شده است اما از نظر اصطلاحی همان مایع مست کننده می باشد. این کلمه فارسی است و عربی آن خَمر است و خمر از نظر لغوی یعنی پوشاندن.
راغب می گوید: «اصل خمر یعنی پوشاندن شیء و آنچه با آن چیزی را می پوشانند. خمار گویند: ولی در تعاریف، خمار به آنچه زن، سر خود را با آن می پوشاند گفته شده و به شراب از آن جهت خمر می گویند که عقل را پوشانده و زایل می کند». در اصطلاح شرابخواری، خَمر آن است که مستی می آورد: از انگور باشد یا غیر از انگور.
البته در قرآن واژگان دیگری هم برای شراب استفاده شده است که عبارتند از: سکر رحیق و کأس. در رابطه با شراب در وسائل الشیعه حدیثی آمده است که رسول الله صلی الله علیه و آله فرمودند: «شراب از پنج چیز گرفته می شود: عصیر از انگور، نقیع از کشمش، بتع از عسل، مزر از جو و نبیذ از خرما».
ملاک عمل مسلمانان کلام پروردگار است که از عالم ملکوت نازل و در قرآن به شکل بلیغ و شیوایی تجلّی نموده است و همه نکاتی که برای هدایت بشریت نیاز است در قرآن تجمیع شده است. یکی از احکامی که در قرآن به آن پرداخته شده است حکم حرمت خمر و نوشیدن آن می باشد. آیاتی که در مورد حکم حرمت شرب خمر به طور تدریجی نازل شده است به شرح ذیر می باشد:
این آیه در مکه نازل شده و به نظر بسیاری از مفسران اولین اخطاری است که در زمینه تحریم صورت گرفته و اشاره به حرمت آن می کند. قرآن مجید می خواهد ضمن برشمردن نعمت های الهی اشاره کند به این که مردم ممکن است از مواهب الهی سوء استفاده هم بکنند. زیرا اگر همه استعمالات مردم را نعمت می دانست اتخاذ سکر را در مقابل رزق حسن قرار نمی داد با این که این آیه دلالت بر نوعی عتاب و سرزنش دارد و می خواهد بر مردم تعریض کند که چرا از آندو شراب مسکر می گیرند.
در مورد شأن نزول این آیه آمده است که گروهی از یاران پیامبر خدمتش آمدند و عرض کردند حکم شراب و قمار را که عقل را زایل و مال را تباه می کند بیان فرمایید. در این هنگام آیه فوق نازل شد و به آنها پاسخ داد.
این آیه دلالت بر تحریم دارد برای این که در اینجا تصریح می کند بر این که شرب خمر «اثم کبیر» است، چون خداوند فقط در مورد شراب و قمار «اثم کبیر» آورده است.

[ویکی فقه] شراب خواری (حقوق). شرابخواری یکی از گناهان کبیره است.
شرابخواری، آثار و پیامدهای نامطلوبی در انسان بر جا می گذارد: او را از سعادت و خوشبختی محروم می سازد؛ آثار بدی در معده، روده ها، جگر، سلسله اعصاب، قلب و حواس انسان بر جای می گذارد؛ ضررهای اخلاقی فراوانی دارد؛ انواع جنایت ها، خونریزی ها، هتک حرمت ها و... را به دنبال دارد و به تعبیر رسول خدا صلی الله علیه و آله:«جُمِعَ الشَّرُّ کُلُّهُ فی بَیْتٍ وَ جُعِلَ مِفْتاحُهُ شُرْبُ الْخَمْرِ»
بحارالانوار، ج۷۶، ص۱۴۸.
حدّ شرابخواری هشتاد ضربه شلاق است که بر پشت، دو کتف و بقیه بدن شخص شرابخوار زده می شود و از زدن به سر و صورت و شرمگاه او خودداری می گردد.
تحریر الوسیلة ج۲، ص۴۸۰.
شرابخوار مرد باشد یا زن با شرایط زیر حد می خورد:۱- بالغ شد.۲- عاقل باشد.۳- با اختیار خودش شراب بنوشد.۴- به حرمت شرابخواری آگاه باشد.۵- بداند آنچه می نوشد شراب است.۶- مضطر به نوشیدن شراب نباشد.
تحریر الوسیلة ج۲، ص۴۷۸-۴۷۹.
...