سیدمحمدباقر بن مهدی نحوی اصفهانی

[ویکی فقه] سیّدمحمّدباقر نحوی بن سیّدمهدی بن آقامحمّدحسن مجتهد بن سیّدمحمّدتقی مستجاب الدّعوه، عالم فاضل و مجتهد زاهد قرن چهاردهم در اصفهان می باشد.
سیّدمحمّدباقر نحوی بن سیّدمهدی بن آقامحمّدحسن مجتهد بن سیّدمحمّدتقی مستجاب الدّعوه، عالم فاضل و مجتهد زاهد. در سال ۱۳۰۳ق در اصفهان متولّد شد و نزد علمای این شهر همچون میرزا ابوالحسن بروجردی، سیّد ابوالقاسم دهکردی، میرزا احمد مدرس، شیخ احمد بیدآبادی، آقاسیّدمحمّدباقر درچه ای، شیخ محمّدرضا نجفی، ملّامحمّدحسین فشارکی، شیخ علی مدرس یزدی، آخوند ملامحمد کاشانی و سیدمحمد مدرس نجف آبادی تحصیل نموده و به اجتهاد نائل آمد و سپس به ترویج دین و اقامه جماعت (در مسجد بازار کفاش ها و مسجد میرزا باقر) مشغول شد.
اجازه روایت
وی از آقا شیخ محمّد رضا نجفی، آخوند فشارکی و حاج میرزا ابوالحسن بروجردی اجازه داشته و تاریخ اجازه مرحوم بروجردی ماه رجب سال ۱۳۴۷ق بوده است.
وفات
او عمری را به زهد و قناعت گذرانیده و سرانجام در پنج شنبه ۵ جمادی الاوّل ۱۳۵۰ق بر اثر سکته وفات یافته و در تکیه خاندان مهدوی در تخت فولاد مدفونگردید.وی مفتخر به دامادی عالم فاضل ادیب آقا کمال الدّین خوانساری بوده و مرحوم خوانساری مادّه تاریخ او را چنین سروده اند:آن سمیّ حضرت باقر که بود ••••• نحوی عصرش فصیح و هم بلیغسال فوتش را اگر پرسی ز من ••••• گویمت: «ای حیف از او با ای دریغ»
مهدوی، سیدمصلح الدین، رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص۱۰۳.
...